Łukasz Pawłowski: Co pana różni od Mateusza Morawieckiego?
Grzegorz Schetyna: To, że on jest populistą. Mam też większe doświadczenie w polityce, bardziej stabilne poglądy i nie podlegam prezesowi Kaczyńskiemu.
ŁP: Pytamy nieprzypadkowo, bo panowie jesteście z jednego miasta, zaczynaliście w jednej organizacji: Solidarności Walczącej. Kiedy rozeszły się wasze drogi?
On nie mógł być aktywnym działaczem Solidarności Walczącej.
ŁP: Twierdzi, że był. To samo mówił mi Wojciech Myślecki, który go do niej wprowadzał.
Być może dopiero pod koniec lat 80. Morawiecki był synem jednego z najbardziej poszukiwanych ludzi w Polsce, a w związku z tym osobą pod specjalnym nadzorem, ponieważ cały czas obserwowała go Służba Bezpieczeństwa. Nie da się w takiej sytuacji – kiedy funkcjonuje się publicznie – być członkiem tajnej organizacji tropionej przez SB.
Tomasz Sawczuk: Można jednak powiedzieć, że wywodzicie się panowie ze wspólnego środowiska. Jak to się stało, że wasze drogi się rozeszły?
Moja droga polityczna zaczęła się podczas strajków w 1981 roku, kiedy rozpocząłem studia. Czasami bywa tak, że kilka lat różnicy zmienia całą życiową drogę. Ale rzeczywiście środowisko studentów Instytutu Historii we Wrocławiu, gdzie studiował także Morawiecki, było sobie wtedy bardzo bliskie, także w sensie poglądów. Jeśli szukać paraleli między mną a Morawieckim, powiedziałbym, że bardzo podobnie podążaliśmy od lat 80.
ŁP: Do kiedy?
Czas wspólnej drogi, ewolucji poglądów, budowania pozycji – to wszystko skończyło się w 2014 roku, kiedy on zostawił współpracę z Tuskiem, a wybrał Kaczyńskiego.
ŁP: Dopiero w 2014 roku?
Myślę, że tak. Miałem z nim kontakt jeszcze wtedy, kiedy był prezesem banku, był w Radzie Gospodarczej przy premierze, współpracował bezpośrednio z Tuskiem i Janem Krzysztofem Bieleckim jako szefem Rady. Bardzo intensywna była ta współpraca.
ŁP: Naprawdę?
Nie ze mną.
ŁP: Z Tuskiem?
Tak.
ŁP: Twierdzi pan, że Mateusz Morawiecki blisko współpracował z premierem Donaldem Tuskiem?
W sensie zaangażowania w Radę Gospodarczą, w doradzanie. Przecież mówiło się, że ma być kandydatem na ministra finansów, pamiętacie?
ŁP: To są pogłoski.
No właśnie, „mówiło się” [śmiech]. Ale okazało się, że Morawiecki wysiadł na przystanku PiS i wylądował u Kaczyńskiego.
TS: Czyli mogłoby się skończyć tak, że bylibyście w jednej partii?
Jeżeli nie zboczyłby z tej drogi, to tak.
TS: Jak pan rozumie jego decyzję?
Koniunkturalizm. Nie znam tego Morawieckiego, którego słyszę od trzech lat.
ŁP: A jakiego pan zna? Tego, którego słychać na nagraniach z restauracji Sowa i Przyjaciele?
Znam go jako człowieka, który robi karierę w banku, bardzo inwestuje w siebie i jest absolutnym liberałem, Europejczykiem, osobą otwartą. Nigdy bym nie pomyślał, że może skończyć między Brudzińskim a Suskim. A dziś widzę ewolucję – i to nie tylko u niego, ale u całej rodziny.
Miałem z Morawieckim kontakt jeszcze wtedy, kiedy był prezesem banku, był w Radzie Gospodarczej przy premierze, współpracował bezpośrednio z Tuskiem i Janem Krzysztofem Bieleckim jako szefem Rady. Bardzo intensywna była ta współpraca. | Grzegorz Schetyna
TS: Teraz jesteście panowie liderami – Morawiecki jednym z liderów – dwóch obozów politycznych, które prowadzą starcie niemal na śmierć i życie. 30 lat temu takie linie podziałów były nie do pomyślenia.
Zdarza się.
TS: Co się zdarzyło?
Rok 2005. To był początek podziału. W 2002 roku Platforma i PiS szły razem do wyborów samorządowych. Razem ustalaliśmy listy. Kaczyński mówił wtedy Tuskowi, żeby na rozmowy wysłać po jednym najbardziej zaufanym człowieku, aby uzgodnić warunki współpracy. Tusk wskazał mnie, a Kaczyński – Jasińskiego, który potem został szefem Orlenu, a wcześniej był w PZPR.
Cały czas koordynowaliśmy aktywność w ramach parlamentarnej opozycji. Wszystko pękło w 2005, kiedy PiS zaczęło w kampanii atakować Platformę. Pamiętacie ten słynny spot ze znikającymi towarami z lodówki?
TS: Oczywiście, Polska solidarna przeciwko Polsce liberalnej.
Przyczyną była rywalizacja Lecha Kaczyńskiego z Donaldem Tuskiem w wyborach prezydenckich. Jarosław Kaczyński uważał, że Lech musi być prezydentem i to jest warte każdej ceny.
TS: Pan opowiada tak, jakby realne przyczyny tych podziałów były bardzo płytkie. A dziś podziały wydają się bardzo głębokie.
To kwestia czasu. Rów Mariański też nie od razu był głęboki.
TS: Dziś te różnice są bardziej realne niż wtedy?
Tak, bo dziś są obudowane prawdziwymi emocjami, historią, kolejnymi wyborami i rządami PiS-u w latach 2005–2007 oraz zwłaszcza od 2015 roku.
ŁP: Pytamy o to wszystko, bo chcielibyśmy, żeby odniósł się do tego często stawianego zarzutu, że de facto różnice między PO a PiS-em są niewielkie, a biografie polityczne polityków obu partii podobne. Z Morawieckim, jak sam pan powiedział, rozeszliście się ledwie w 2014 roku.
Ale to Morawiecki przeszedł na drugą stronę barykady.
TS: Ale to pan był radykalnym antykomunistą, sceptycznym wobec obrad Okrągłego Stołu. Można więc powiedzieć, że to Morawiecki jest dziś tam, gdzie w latach 80., a pan się zmienił.
Morawiecki robił karierę w banku, zarabiał pieniądze i nagle przeszedł na drugą stronę. Jeśli można mówić o mojej ewolucji, biegła ona inaczej. Rzeczywiście byłem twardym radykałem, antykomunistą z Solidarności Walczącej, a przy Okrągłym Stole nie usiadłem. Ale kiedy stałem na czele strajku o rejestrację Niezależnego Zrzeszenia Studentów w czerwcu 1989 roku, to skończyliśmy trzeciego, żeby ludzie mogli pójść zagłosować w wyborach.
TS: Czy tego „twardego radykała, antykomunisty” nie razi koalicja z SLD?
W SLD wiedzą, jaki jest mój stosunek do komunizmu i komunistów. Ale na końcu jest pytanie o to, jaką odpowiedź można dziś przygotować i zbudować przeciwko Prawu i Sprawiedliwości, które demoluje Polskę.
TS: Przeszłość z czasów PRL z czasem ma dla pana mniejsze znaczenie?
Musi mieć mniejsze, bo wiem, że zagrożeniem dla demokracji jest teraz PiS. Historię Leszka Millera znam bardzo dobrze. Ale patrzę na jego ewolucję i widzę polityka, który wprowadzał Polskę do Unii Europejskiej, jest Europejczykiem i demokratą. Jeżeli nasza współpraca z SLD pozwoli dołożyć te kolejne 5–7 procent poparcia dla koalicji, to uważam, że warto to zrobić, bo zagrożenie jest gdzieś indziej.
Oczywiście nie będę w tej sprawie układał się z nacjonalistami – są granice. Ale jeżeli składam koalicję i znajduję tych, którzy wyznają wspólne wartości: praworządność, demokracja, obecność w Unii Europejskiej i NATO, wolności obywatelskie i prawa mniejszości – jeżeli jest ten fundament i minimum programowe, to…
ŁP: …to przeszłość odkreślamy grubą kreską?
Daleką przeszłość części jednego środowiska, z którym zaczynamy współpracować. I nie robię tego koniunkturalnie.
ŁP: Co to znaczy? Robi pan to koniunkturalnie w tym sensie, że chce pan przejąć władzę.
Chcę zatrzymać PiS, bo wiem, jak wiele mogą zniszczyć, jak mogą wyprowadzić Polskę ze wspólnoty europejskiej i z NATO. Przyzwolenie na takie działanie byłoby grzechem największym.
W SLD wiedzą, jaki jest mój stosunek do komunizmu i komunistów. […] Historię Leszka Millera znam bardzo dobrze. Ale patrzę na jego ewolucję i widzę polityka, który wprowadzał Polskę do Unii Europejskiej, jest Europejczykiem i demokratą. Jeżeli nasza współpraca z SLD pozwoli dołożyć te kolejne 5–7 procent poparcia dla koalicji, to uważam, że warto to zrobić, bo zagrożenie jest gdzieś indziej. | Grzegorz Schetyna
TS: Nie obawia się pan, że PiS będzie wykorzystywać obecność SLD w Koalicji Europejskiej przeciwko panu, aby znów przypinać wam łatkę postkomunistów?
Oni? Z Kujdą, Przyłębskim, Piotrowiczem?
TS: Ale to posłowie Platformy skandowali niedawno w Sejmie „precz z komuną”.
SLD przeszedł od początku lat 90. długą drogę. Jej politycy mają zasługi dla wprowadzenia Polski do NATO i UE. To PiS przywraca dziś wiele tradycji komuny: całkowite upartyjnienie sądów, prokuratury, służb, nomenklatura partyjna w przedsiębiorstwach państwowych, banki na telefon z komitetu centralnego. To nie ja pierwszy krzyczałem „komuniści i złodzieje”, jak robili to Kaczyński z Brudzińskim.
Dziś lekcja węgierska jest dla mnie wyznacznikiem tego, co powinniśmy zrobić w Polsce. Tam opozycja nie potrafiła się zjednoczyć, przez co nie ma dziś konstrukcji politycznej, która pozwoliłaby odsunąć Orbána od władzy. Jeżeli my nie wygramy wyborów europejskich i parlamentarnych, to będą się w Polsce działy bardzo złe rzeczy. Trzeba zrobić naprawdę bardzo dużo, żeby do tego scenariusza nie dopuścić i nie dać pełnej władzy Kaczyńskiemu.
ŁP: Czy zmontowanie Koalicji Europejskiej to jest sukces?
Czytam „Kulturę Liberalną” i redaktora Sawczuka, który pisze, że to jest sukces. I pańskie wypowiedzi też słyszałem.
ŁP: Mówiliśmy, że to jest pana sukces organizacyjny. A czy tak się wygrywa wybory?
Mój cel strategiczny jest jasny: trwałe zakorzenienie Polski na Zachodzie – polityczne, gospodarcze, edukacyjne i naukowe, cywilizacyjne. Gdzieś w latach 2010–2015 myśleliśmy, że już na trwałe na Zachodzie jesteśmy. PiS niestety pokazało, że to można cofnąć. Buduje wschodni model państwa, gdzie wszystko: gospodarka, polityka, sądy, banki i służby jest w jednym ręku.
Celem jest więc teraz nie tylko zdobycie władzy, ale sprawowanie jej tak, by kolejny radykalny zwrot antyzachodni nie był już w Polsce możliwy.
Ale teraz uważam, że kluczowe przed wyborami do parlamentu jest wygranie wyborów europejskich. Nie wiem, jaka będzie formuła koalicyjna w październiku. Ale wiem dzisiaj, że jesteśmy w stanie dostać między 25 a 30 mandatów, wygrać z PiS-em, mieć największą polską reprezentację w Parlamencie Europejskim, w zdecydowanej większość w EPP, czyli Europejskiej Partii Ludowej.
[promobox_publikacja link=”https://bonito.pl/k-90669821-nowy-liberalizm” txt1=”Tomasz Sawczuk, Nowy liberalizm. Jak zrozumieć i wykorzystać kryzys III RP” txt2=”O książce napisali:
Książka Tomasza Sawczuka to największe intelektualne osiągnięcie szeroko rozumianego obozu liberalnego od czasu dojścia PiS-u do władzy. Jest świeża, intelektualnie dojrzała, łatwa w odbiorze i jednocześnie erudycyjna.
Michał Kuź, Klubjagiellonski.pl” txt3=”31,50 zł” pix=”https://kulturaliberalna.pl/wp-content/uploads/2019/02/nowy_liberalizm_okladka-423×600.jpg”]
TS: Każda z partii koalicyjnych KE, poza PSL-em i Platformą, może trafić do innej frakcji – socjalistów, liberałów, zielonych.
Znam konstrukcję list i znam życie. W zdecydowanej większości będzie to EPP.
ŁP: Leszek Miller zostanie chadekiem?
[śmiech] Nie, Leszek Miller nie. Ale będzie to albo EPP, albo koalicjanci EPP, którzy w Parlamencie Europejskim będą walczyć z populistami – przeciwko Salviniemu, Kaczyńskiemu, Le Pen i innym radykałom. Uważam, że to jest gra warta świeczki, bo jeśli będziemy mieli drugą co do wielkości grupę w EPP, tak jak obecnie, to można wówczas mieć wpływ i na Parlament Europejski, i na komisje. Polski wpływ na europejską rzeczywistość będzie po prostu dużo większy, co jest ważne w kontekście wyborów parlamentarnych.
ŁP: Ale to się uda tylko wtedy, jeśli europosłowie będą działali razem, jeśli ktoś…
…ich działania skoordynuje.
ŁP: Tak jest.
[uśmiech]
TS: Szkoda, że nie możemy oddać wyrazu pana twarzy na piśmie…
W polityce kluczowe jest, jak to zrobić, żeby powstał zespół, który będzie razem pracował. To robimy. A ja wierzę w tych ludzi.
ŁP: W nich czy w siebie?
To, co udało się nam zbudować nie jest typowe w polskiej polityce. Mamy wspólną deklarację, będzie minimum programowe, kilka partii będzie wiosłować w jedną stronę, zgadzając się z tym, że ster ma ta partia, która jest odpowiedzialna za całość, czyli jest największą z nich. Wszyscy to akceptują. Nie chodzi o to, żeby zabrać komuś suwerenność. Wszyscy wiedzą, jakie są oczekiwania i jaki jest cel.
Dziś lekcja węgierska jest dla mnie wyznacznikiem tego, co powinniśmy zrobić w Polsce. Tam opozycja nie potrafiła się zjednoczyć, przez co nie ma dziś konstrukcji politycznej, która pozwoliłaby odsunąć Orbána od władzy. Jeżeli my nie wygramy wyborów europejskich i parlamentarnych, to będą się w Polsce działy bardzo złe rzeczy. | Grzegorz Schetyna
TS: Jarosław Kaczyński dzięki dominującej pozycji w koalicji może narzucać partnerom swoją wolę. Ogłasza „piątkę Kaczyńskiego” i wszyscy klaszczą – nawet jeśli się nie cieszą.
A wie pan dlaczego? Wcześniej przegrał osiem wyborów z rzędu i dalej jest szefem. A mi nikt nie da przegrać wyborów. Tym się różni PiS od PO. To jest partia demokratyczna, która daje mi całe instrumentarium i mówi: „Walcz, chłopie!”. Nikt mi jednak nie pozwoli przegrać tych wyborów, następnych i prezydenckich. Nikt mi nie da następnej szansy.
W ciągu trzech lat udało mi się odbudować poparcie dla PO z 11 procent do około 30. A jednocześnie wybrałem wariant, w którym otwieram Platformę, zmieniam jej formułę i szukam wsparcia w ruchach obywatelskich, w środowiskach innych niż partyjne. I buduję koalicję.
ŁP: Kiedy wybrał pan ten wariant?
W czasie protestów w obronie sądów, kiedy ludzie chcieli być razem, bo intuicyjnie wiedzieli, że PO sama może nie dać sobie rady. Moim marzeniem i celem jest wygranie w wyborach do Parlamentu Europejskiego o choćby punkt procentowy, o jeden mandat. Żeby pokazać opinii publicznej, że zaczyna się dekompozycja PiS-u, żeby Kaczyński nie mógł wyjść i powiedzieć, że wygrał kolejne wybory z rzędu.
ŁP: Czyli nawet niewielka przegrana w wyborach europejskich będzie dla pana dużą porażką?
Tak – i stąd moja determinacja do budowy tej koalicji. Żeby pokazać, że czas zwycięstw PiS-u się skończył. To jest także ogromna inwestycja w wybory październikowe.
TS: Jakie jest pana zdanie na temat Ruchu 4 Czerwca? Czy to jest tak, że pan już zmontował koalicję i „na gotowe” przychodzi nagle Donald Tusk?
Wszystko zależy od intencji. Ja to widzę tak: jeśli Koalicja Europejska wygra w wyborach do Parlamentu Europejskiego, to powinna się przekształcić, rozszerzyć i przygotować do wyborów parlamentarnych.
ŁP: A kiedy dowiedział się pan o planach powołania Ruchu 4 Czerwca?
Rozmawiałem z Tuskiem w Gdańsku, przed pogrzebem Pawła Adamowicza.
TS: Czy ta inicjatywa nie szkodzi Koalicji Europejskiej?
On twierdzi, że być może Koalicja Europejska nie wystarczy. Ja uważam, że trzeba ją podpierać środowiskami wokół.
TS: Czyli pan nie postrzega tej inicjatywy jako konkurencji?
Nie chcę tego tak rozumieć. W przypadku wyborów do Senatu, to może być element wspierający dużą koalicję.
TS: W prasie można było jednak przeczytać, że najbliższy współpracownik Donalda Tuska, Paweł Graś, jeździ po Polsce i sprawdza, czy lokalni działacze PO są panu wierni, czy byliby gotowi przejść na stronę Tuska.
Panowie…
TS: Dementuje pan?
Nie ma takiego scenariusza. Decydować o przyszłości opozycji będą ci, którzy wygrają 26 maja. Jeśli KE wygra wybory, to wokół niej będzie budowany system anty-PiS-u na wybory parlamentarne i to koalicja wskaże też kandydata na prezydenta. To jest logika.
Najważniejsze jest przy tym pytanie o Senat.
TS: Dlaczego Senat?
Nie wiadomo, jak będzie i zakładam najgorsze, czarne scenariusze. Pamiętam, jak komuniści mówili, że władzy raz zdobytej nigdy nie oddadzą. I teraz słyszę to samo po stronie PiS-u. Najważniejsze to stworzyć system, który pozwoli zablokować legislacyjne możliwości zdemolowania państwa – zniszczenia niezawisłego sądownictwa, wolnych mediów i samorządów.
TS: I ma pan pomysł, żeby do tego nie dopuścić?
Właśnie Senat. Chciałbym, żeby powstała koalicja wszystkich grup opozycyjnych – partii, ale też byłych i obecnych samorządowców – która przyjmie zasadę „jeden kandydat opozycji w jednym okręgu senatorskim”. Dziś według naszych wyliczeń można w takiej formule zdobyć między 76–82 mandaty. A jeżeli Senat nie będzie PiS-owski, tylko złożony z różnych grup politycznych…
ŁP: Od Giertycha po Nowacką?
Od Ujazdowskiego po Nowacką, bo Roman Giertych jest dziś mecenasem. Taki Senat plus prezydent – w moim przekonaniu najlepiej Donald Tusk – dają gwarancję zablokowania destrukcji państwa i trójpodziału władzy.
ŁP: A jeżeli przegra? W obecnej formule gra pan va banque. Zebrał pan wszystkich, którzy byli do zebrania.
Nie ma pan wiedzy na temat tego, jakie miałem oferty, kto chciał tu wchodzić i ile musiałem zrobić, aby rdzeń koalicji składał się z pięciu partnerów, którzy mają wobec siebie elementarne zaufanie w kwestii budowania list, podejmowania zobowiązań, tworzenia organizacji i finansowania. Było dużo więcej chętnych, których chcę wykorzystać w kampanii, do wsparcia. Ale ten obecny system mam dobrze przemyślany.
[promobox_artykul link=”https://kulturaliberalna.pl/2019/03/12/matyja-wywiad-schetyna-koalicja-europejska-kaczynski/” txt1=”Czytaj również wywiad z Rafałem Matyją ” txt2=”Kaczyński zrobi wszystko, żeby nie oddać władzy”]
ŁP: Mówi pan o zaufaniu w ramach Koalicji Europejskiej. Ale jedną ze spraw, która przez całe tygodnie była omawiana w mediach, był rozłam w Nowoczesnej, rzekomo inspirowany przez pana. Katarzyna Lubnauer publicznie mówiła, że to rozbicie podważyło wzajemne zaufanie. Jak jest teraz?
Wszystko jest dobrze. Koniec wieńczy dzieło.
TS: I nie będzie już poważnych napięć?
To był przyspieszony kurs dojrzałości. Nowoczesna była zakładnikiem sukcesu, który osiągnęła dzięki Koalicji Obywatelskiej w wyborach samorządowych. Uważali, że stali się czwartą siłą w polskiej polityce. I pojawiły się ich konflikty wewnętrzne, na których najbardziej straciła Platforma i ja osobiście.
ŁP: Odbiór publiczny był taki, że pan uśmiercił Nowoczesną, wyjmując jej posłów z klubu parlamentarnego.
Nikogo nie wyjmowałem. Część działaczy Nowoczesnej zaczęła myśleć o samodzielnym starcie w wyborach europejskich. Ci, którzy chcieli szerszej koalicji, wiedzieli, że to jest szaleństwo.
Konflikt wewnętrzny i związane z nim emocje spowodowały, że posłowie sami zaczęli opuszczać klub parlamentarny.
Ja mogłem zatrzasnąć drzwi i kazać im czekać w przedpokoju, ale jestem zwolennikiem integracji. Wyborcy Nowoczesnej i Platformy to jest jedna rodzina, która pękła w 2015 roku. Uważałem, że sukces w wyborach samorządowych powinien służyć łączeniu. Mówiłem to Katarzynie Lubnauer wielokrotnie.
ŁP: Dla części wyborców jest problemem, że nie mogą dostać od Koalicji Europejskiej jasnych deklaracji programowych, a partie składające się na KE bardzo wiele różni. Ostatnio Władysław Kosiniak-Kamysz powiedział, że między rządami PO–PSL-u a rządami PiS-u nie ma różnic w kwestiach światopoglądowych.
Mam inne zdanie w tej sprawie. Ja jestem zwolennikiem sekwencyjności. Dzisiaj zajmuję się wygraniem wyborów europejskich z PiS-em – o jeden procent, o jeden mandat. Wolę działać krok po kroku, po to żeby utrzymywać równowagę, żeby stworzyć podmiot, który będzie miał lewą i prawą nogę, a przede wszystkim głowę.
Gdybym chciał mówić o tym, co nas dzieli, nie stworzyłbym tej koalicji. Jesteśmy przed wyborami do Parlamentu Europejskiego. Opracowaliśmy deklarację przystąpienia do Koalicji Europejskiej i zbudujemy program minimum, co do którego wszyscy się zgodzimy.
Mamy wspólną deklarację, będzie minimum programowe, kilka partii będzie wiosłować w jedną stronę, zgadzając się z tym, że ster ma ta partia, która jest odpowiedzialna za całość, czyli jest największą z nich. Wszyscy to akceptują. | Grzegorz Schetyna
TS: Trudno jednak nie zauważyć pewnego rozmycia ideowego Platformy. Kiedy wprowadzano program Rodzina 500+ mówiliście, że zawali się budżet…
To słowa Jacka Rostowskiego z 2015, gdy dawno nie był już ministrem finansów. Ja jestem przewodniczącym partii od stycznia 2016 roku.
Katastrofę budżetową mielibyśmy, gdyby PiS rzeczywiście spełniło wszystkie swoje obietnice wyborcze: czyli nie tylko 500+, ale i kwotę wolną od podatku, darmowe leki dla seniorów czy systemowe rozwiązanie problemów frankowiczów.
TS: Jeśli dobrze pamiętam, Jacek Rostowski to był jednak minister finansów w rządzie Platformy. A teraz Jan Grabiec twierdzi, że PO od trzech lat popiera rozszerzenie tego programu. Czy stał się pan, cytując klasyka, „trochę socjaldemokratą”, czy to jest mydlenie oczu wyborcom?
Jestem praktykiem. Nie mamy takiego kredytu zaufania, który pozwoliłby nam obiecać coś w kampanii i tego nie zrealizować. Nie możemy tak po prostu się licytować, na zasadzie „jak oni dają 500, to my damy 600”. Nie jesteśmy i nigdy nie będziemy populistami.
Zgoda, problem będzie większy z programowym porozumieniem przed październikiem i być może nie wszyscy zechcą dołączyć. Nie chcę jednak tego teraz otwierać. To będzie poważne wyzwanie, z którym będziemy sobie musieli radzić w lipcu i sierpniu. Teraz mówimy o wyborach europejskich i dużo łatwiej jest zbudować wspólny program na te wybory.
ŁP: Już widać, że celem PiS-u w kampanii przed wyborami europejskimi będzie sprowadzenie dyskusji do spraw krajowych.
Wiem, ale to są wybory europejskie. Będziemy mówić o Europie, o międzynarodowej pozycji Polski, o unijnym budżecie.
Dziś Polska jest na marginesie Unii Europejskiej. Naszą rolą jako opozycji będzie pokazywanie, dlaczego Europa jest ważna i dlaczego obecność w Europie jest ważna.
ŁP: PiS powie – damy 1000 złotych emerytom. A Koalicja Europejska?
A my powiemy, że chcemy silnej Polski w silnej Unii Europejskiej. Zapytamy, dlaczego polski rząd nie walczy o pieniądze w Brukseli, co z pieniędzmi dla polskich samorządów, co ze środkami dla polskich rolników?
„Piątka” PiS-u to taktyczna ucieczka od realnych problemów Polaków: chaosu w szkołach i rosnących kolejek do lekarzy specjalistów. Od kompromitującej porażki programu mieszkaniowego i kryzysu w rolnictwie. O tych sprawach nie można zapomnieć i rolą rządu jest rozwiązywanie tych problemów.
TS: A po wyborach jesiennych będziemy mieli premiera z Solidarności Walczącej?
[śmiech] Na pewno.
