Po dziesięcioleciach zależności od Stanów Zjednoczonych małe demokracje europejskie muszą teraz same zadbać o swoją przyszłość. W przeciwnym razie ryzykujemy, że staniemy się pionkami w grze wielkich mocarstw.
Duńczycy doskonale wiedzą, że świat wygląda zupełnie inaczej z perspektywy małego kraju. Wielkie mocarstwa mogą wywołać tektoniczne zmiany w geopolityce, podczas gdy inni gracze zawsze muszą wymyślać, jak przetrwać w szczelinach.
Co obserwują małe kraje? Przede wszystkim nowe, głębokie podziały na Zachodzie. Już dawno Europa i Stany Zjednoczone zaczęły się dzielić na dwie części, od wewnątrz. Jednak w ostatnim czasie proces ten przyspieszył.
Całość artykułu dla „Politiken” dostępna tutaj.
Historyczka idei, socjolożka. Członkini zarządu Fundacji Kultura Liberalna, senior fellow w Center for Liberal Modernity w Berlinie, adiunktka na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Redaktor naczelny „Kultury Liberalnej” i prezes zarządu Fundacji Kultura Liberalna. Adiunkt na Wydziale Prawa i Administracji UW i chercheur associé étranger w Institut d’histoire du temps present w Paryżu. W latach 2016-2018 współkierował Poland-Britain-Europe Programme w St. Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Visiting fellow w Wissenschaftskolleg zu Berlin i policy fellow w Centre for Science and Policy na Uniwersytecie w Cambridge. Obecnie senior fellow w Zentrum Liberale Moderne w Berlinie. Autor m.in. „Końca pokoleń podlegości”, „The New Politics of Poland” i wspólnie z Karoliną Wigurą „Posttraumatische Souveränität”.
