Administracja amerykańska coraz częściej traktuje zagraniczne demokracje jako nie partnerów a podatne na wpływy instrumenty – które można naciskać, kształtować lub ignorować.
Metody są rutynowe: kampanie presji w mediach społecznościowych, strategiczne zawieszanie pomocy i inne formy dyplomatycznego przymusu. Czasami wysłannicy Trumpa decydują się nawet na spotkania z ekstremistycznymi politykami opozycji zamiast z urzędnikami rządowymi.
Mniejsze podmioty, co zrozumiałe, czują potrzebę szybkiej reakcji na tę nową sytuację.
Prezydent Trump i wiceprezydent JD Vance z prezydentem Ukrainy Zełenskim podczas spotkania w Gabinecie Owalnym 28 lutego 2025 r.; ze źródeł publicznych Białego Domu.
Amerykańska ingerencja w ostatnie wybory w Hondurasie może wydawać się geopolityczną ciekawostką. Jednak tak nie jest. Kiedy prezydent Donald Trump otwarcie poparł skrajnie prawicowego kandydata Partii Narodowej i zasugerował, że ograniczy pomoc finansową, jeśli jego faworyt przegra, wiadomość ta dotarła daleko poza stolicę Hondurasu. Jeszcze przed opublikowaniem kontrowersyjnej nowej strategii bezpieczeństwa narodowego USA, opowiadającej się za wsparciem nacjonalistycznych partii populistycznych w celu zapobieżenia rzekomemu „wymazaniu cywilizacji” w Europie, wyraźnie ukształtował się pewien wzorzec. Szerszy ekosystem Maga, który obecnie kształtuje politykę zagraniczną USA, zaczął kierować procesami demokratycznymi za granicą w stronę wyników dogodnych ideologicznie.
…mamy do Ciebie małą prośbę. Żyjemy w dobie poważnych zagrożeń dla pluralizmu polskich mediów. W Kulturze Liberalnej jesteśmy przekonani, że każdy zasługuje na bezpłatny dostęp do najwyższej jakości dziennikarstwa.
Prosimy Cię, abyś tworzył lub tworzyła Kulturę Liberalną z nami. Dołącz do grona naszych Darczyńców!
Redaktor naczelny „Kultury Liberalnej” i prezes zarządu Fundacji Kultura Liberalna. Adiunkt na Wydziale Prawa i Administracji UW i chercheur associé étranger w Institut d’histoire du temps present w Paryżu. W latach 2016-2018 współkierował Poland-Britain-Europe Programme w St. Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Visiting fellow w Wissenschaftskolleg zu Berlin i policy fellow w Centre for Science and Policy na Uniwersytecie w Cambridge. Obecnie senior fellow w Zentrum Liberale Moderne w Berlinie. Autor m.in. „Końca pokoleń podlegości”, „The New Politics of Poland” i wspólnie z Karoliną Wigurą „Posttraumatische Souveränität”.
