Co grafika użytkowa może powiedzieć nam o związkach Polski, Litwy, Białorusi i Ukrainy? Zaskakująco wiele. Porównanie banknotów, krojów pism i znaków towarowych daje wgląd w nasze nawyki, stosunek wobec świata czy narzucane przez polityków wartości.
Białoruś od samego początku uczestniczy w rosyjskiej inwazji na Ukrainę, lecz jak dotąd białoruskie wojsko nie brało bezpośredniego udziału w walkach. Rosja naciska jednak na Białoruś, by ta włączyła się do walki. Czy pod groźbą odsunięcia od władzy, a nawet śmierci, Aleksander Łukaszenka zdecyduje się bezpośrednio zaatakować Ukrainę? Jak atak białoruskiego wojska zmieniłby sytuację na froncie i co oznacza decyzja o utworzeniu zgrupowania rosyjsko-białoruskiego na terenie Białorusi?
Sierpniowy zryw Białorusinów sprzed dwóch lat dawał nadzieję na zmianę za wschodnią granicą UE. Protest istotnie stanowił preludium – ale do procesów, które idą w odwrotną stronę. A polski rząd reaguje na nie fatalnie. O wnioskach, jakie powinniśmy wyciągnąć wobec sytuacji za naszą wschodnią granicą, dyskutują Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin, Filip Rudnik i Jakub Bodziony.
Szanowni Państwo! W lesie znaleziono ciało człowieka. Mężczyzna, w średnim wieku, ślady odmrożeń na stopach, rany i zadrapania na ciele, złamana kończyna dolna. Ruszyłoby dochodzenie, być może tabloidy prowadziłyby własne śledztwo, regularnie informowano by o postępach w sprawie albo apelowano o cierpliwość ze względu na dobro postępowania. Ale są jeszcze kolejne dane na temat ciała […]
Sierpniowy zryw Białorusinów sprzed dwóch lat dawał nadzieję na zmianę za wschodnią granicą UE. Protest istotnie stanowił preludium – ale do procesów, które idą w odwrotną stronę. A polski rząd reaguje na nie fatalnie. Kryzys na granicy polsko-białoruskiej trwa już rok.
Kto odpowie za śmierć uchodźców na polsko-białoruskim pograniczu? To pytanie w swoim najnowszym spektaklu „Odpowiedzialność” stawia Michał Zadara. Szukamy odpowiedzi razem z reżyserem.
W nowym odcinku „Widoku z K2” gościem jest Piotr Pogorzelski, dziennikarz Biełsatu, autor podcastu „Po prostu Wschód”.
„Dziady” zrealizowane przez Pawła Passiniego i Wolnych Kupałowców to swoista autoterapia ludu straumatyzowanego przez historię niesprawiedliwości. „Nastia” w reżyserii Jury Dzivakou to natomiast rozprawa z mitem „rosyjskiej duszy”.
W nowej odsłonie projektu Spięcie dyskutujemy wokół kryzysu na granicy polsko-białoruskiej. Jak różnią się w tej sprawie przedstawiciele nowego pokolenia polskiej lewicy, konserwatystów i liberałów? Odnośniki do wszystkich tekstów znajdziecie Państwo poniżej. Zapraszamy do lektury! Kryzys na granicy nie nauczył nas niczego [KULTURA LIBERALNA] Czy pan/pani zgadza się, żeby ludzie umierali z zimna i głodu […]
Blisko pół roku od rozpoczęcia przez miński reżim procederu przemytu ludzi można z pewnością stwierdzić, że polscy rządzący nie wyciągnęli lekcji z kryzysu, a debata publiczna uległa jeszcze większej polaryzacji.
Od początku było wiadomo, co należało zrobić: przestrzegać procedur, przyjmować i rozpatrywać wnioski, udzielić pomocy humanitarnej, wpuścić dziennikarzy, żeby relacjonowali sytuację oni, a nie funkcjonariusze Łukaszenki. Dlaczego stanie po stronie prawa stało się tak trudne?
Nie przypisywałabym odpowiedzialności za kształt debaty o kryzysie na granicy stronie opozycyjnej. Przekonywanie opinii publicznej, że działania rządu są nieskuteczne, szkodliwe, niehumanitarne czy bezprawne, przypomina bowiem walkę Dawida z Goliatem.
Mamy jako zbiorowość, relatywnie niewielką chęć i zdolność, by wymuszać na politykach bardziej profesjonalne zachowania. Tymczasem „pauza strategiczna”, podczas której można było w miarę bezkarnie kochać się, bawić, robić kasę lub ją trwonić i „nie interesować się polityką” – właśnie się kończy.
Szanowni Państwo! Czy Białoruś ma szanse na transformację z autorytaryzmu do demokracji, czy też jest skazana na wchłonięcie przez Rosję? Innymi słowy, czy możemy kiedyś mieć suwerennego, zrównoważonego, a więc bezpiecznego dla nas sąsiada, po którym można spodziewać się poprawnych relacji, w miejsce wrogiego chaosu? W listopadzie Alaksandr Łukaszenka zobowiązał się do realizacji 28 programów […]
Reakcja władz na największe w historii protesty w postaci największych w historii represji pozbawiła Mińsk pola manewru w polityce zagranicznej. Docelowo Białoruś ma się stać czymś na kształt Abchazji 2.0, tyle że uznawanej międzynarodowo. Samorządnej, niezaanektowanej formalnie, ale bezwolnej w najważniejszych sprawach związanych z polityką energetyczną, obronną i zagraniczną.