Pierwsze wrażenie było surrealistyczne: wyglądało na to, że Jan Paweł II ukatrupił wszystkich dookoła, a teraz brodzi z wielkim głazem w kałuży krwi i szuka niedobitków. A to wszystko na dziedzińcu Muzeum Narodowego.
Można w tym miejscu wspomnieć o stole i nożycach albo o „sianiu wiatru”, ale faktem jest, że praca Jerzego Kaliny przejdzie do historii artystycznych porażek jako „Zatrute źródło memów”.
Ta bazylika jest wyrazem i świadectwem polskich potrzeb duchowych, religijnych i estetycznych. To jest prawdziwa Polska. Łącznie ze straganami z dewocjonaliami produkcji chińskiej. Strzeliste wieże Lichenia, kler i murale patriotyczne wyrastają z naszego społeczeństwa.
Autor pomnika zamiast idealistycznie pokazać otwartość polskiego społeczeństwa, mimowolnie powiedział prawdę – tu się działa w grupie, muszą cię jakoś podsadzić… Samemu, chłopcze i dziewczynko, zapomnij.