W 2021 roku ujrzał światło dzienne cały zachowany zbiór rysunków Kafki – dotąd niedostępny. Tak jak i rękopisy, grafiki ocalił Max Brod, który wszystkim przyjaciołom zawsze przedstawiał Kafkę jako uzdolnionego rysownika. Dziś można w końcu odpowiedzieć, czy ten rzeczywiście nim był.
Publikacja amerykańskich kafkologów ma wiele zalet. Pokazuje chociażby, w jakim stopniu dzieło Kafki zostało wykreowane po jego śmierci z rozproszonych, niezredagowanych fragmentów rękopiśmiennych. Jej wadą jest nadmiar detali – w tej obszernej książce znajdziemy setki nieistotnych informacji, lecz bardzo trudno będzie nam odnaleźć daty urodzenia i zgonu jej głównego bohatera. Prawdopodobnie jej twórcy uznali, że pewne oczywistości są jednak zbyt oczywiste. Efekt ich trudu jest stuprocentowo kafkowski.
Reiner Stach, poczytny biograf Kafki, zapytany niedawno w wywiadzie, czy zna już autora „Procesu” lepiej od własnych przyjaciół, odpowiada ze śmiechem: „Chociaż znam moich przyjaciół bardzo dobrze, nie mogę dowiedzieć się o nich tyle, co o Kafce. Nie czytam na przykład dzienników i listów miłosnych moich przyjaciół, co robię w przypadku Kafki”.
Sebastian Szymański Rękopis znaleziony w sejfie Jak wiadomo, rękopisy nie płoną. Czasami jednak trafiają na kilkadziesiąt lat do bankowego sejfu. A ponieważ przechowywane są obok gotówki pochodzącej z niejasnych źródeł, rodzinnych klejnotów i kompromitujących dokumentów, z czasem zaczyna im się przypisywać równie wysoką wartość. Na tyle wysoką, żeby opublikować je wbrew wyraźnemu życzeniu autora. Nawet […]