WOŁOCH: Manifest szczerego entuzjasty wyobraźni. O „Alicji w Krainie Czarów” Burtona (1)
Artur Wołoch Manifest szczerego entuzjasty wyobraźni 1. Nie chcemy! Aby w piątkowy wieczór z ekranu atakowały nas roje kwiatów, ptaków, owadów i innej flory czy fauny, a wszystko w diabelskim 3D, tak bliskie, że ręką wystarczyłoby sięgnąć, by dotknąć. W końcu istnieć nie znaczy postrzegać, a być postrzeganym, jak pisał biskup Berkeley! Koniec oszustw! Koniec iluzji! Albo coś jest i […]
BRZEZIŃSKA: Disney w mieście kobiet. O „Alicji w Krainie Czarów” Burtona (2)
Ana Brzezińska Disney w mieście kobiet Właściwie pisząc o „Alicji w Krainie Czarów”, powinno się pisać o kilku filmach, a przynajmniej o kilku historiach połączonych postacią głównej bohaterki. Fabularnie film dzieli się na cztery rozdziały, z czego tylko jeden wykazuje dalekie pokrewieństwo z powieścią Lewisa Carolla. Okalające go epizody, otwierający i końcowy, to odrębna struktura – zarówno pod względem estetycznym, […]
SZAULIŃSKA: I co na to Freud? [KOMIKS!]
*Katarzyna Szaulińska, studentka medycyny na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, scenarzystka i rysowniczka komiksów. „Kultura Liberalna” nr 60 (10/2010) z 9 marca 2010 r.
BARAN: Upiór polski. Orbitowski, „Nadchodzi”
Magdalena M. Baran Upiór polski Z opowiadaniami bywa różnie. Mniej równo, zaskakująco, z wielkimi zwrotami, zaskoczeniami i uspokojeniami akcji. Na jedne się czeka, inne po prostu przychodzą, zostawiając w pamięci ślady, zastanowienia, pytania, okruchy baśni, strzępy historii, które raz zasłyszane każą do siebie wracać, zapytywać na nowo. Zapytywanie takie stwarza alternatywną wizję zakończeń, zderza wizję autora z ogromnym nieraz bagażem […]
KUISZ: W.G. Sebald / Hayden White. Osiem
Jarosław Kuisz W.G. Sebald / Hayden White. Osiem 1. Przed nami już cztery tomy wędrówek po rupieciarni pamięci Zachodu. Zwróćmy uwagę na pewien szczegół: W. G. Sebald wyrusza w podróż, uprzednio ukrywszy swoje imiona pod inicjałami. 2. Pomyłka na płótnie Rembrandta, świdrujące oczy sowy w zoo, wspomnienie przełęczy św. Bernarda… Punkt wyjścia wydaje się niemal dowolny. Każda opowieść w końcu […]
BOWMAN: Still bubbling up
Sharon Bowman Still bubbling up Unable to contain myself, I have returned to my frequent thematic stomping ground of farmer fizz. Just up, a guest post scribed by me for my friend Scott Reiner’s blog, The Wine Explorer. In the meantime, I shall sedately relax from the pleasant aftereffects of a few bottles of Lassaigne (07 Papilles Insolites, 06 Le […]
Owacja za reputację
Na początku koncertu zamknąłem oczy. Wymazałem z pamięci oblicze pianisty, by zostać sam na sam z muzyką Chopina.
Temperament (nie)utemperowany
Martha Argerich wykazała się odwagą, pozwalając Deutsche Grammophon na opublikowanie swoich wczesnych nagrań. Album „Argerich Plays Chopin” nie zachwyca ani dojrzałym stylem gry, ani starannością wykonań. Daje za to rzadką okazję podejrzenia wstydliwie zazwyczaj ukrywanego momentu przemiany wybitnie zdolnej studentki i laureatki konkursów w wielką artystkę.