„Goebbelsowskie kłamstwo”, „neomarksistowska ideologia”, „zidiociała breja”, „szczujnia” – tak, proszę Państwa, wbrew pozorom wszystkie te pojęcia nie tylko wystąpiły w ostatnich miesiącach w polskiej debacie publicznej – ale niektóre z nich używane są naprawdę często i to w prasie głównego nurtu.
Polską debatę publiczną toczy poważna choroba – radykalizacja języka. Działające 24 godziny na dobę media elektroniczne wymuszają bezustanne poszukiwanie sensacji wśród ograniczonej liczby „newsów”. Debata publiczna – nie tylko w Polsce – jest dziś w coraz większej mierze oparta na spekulacjach i ostrych sformułowaniach. Jako odbiorcy nierzadko mamy nawyk łatwego ferowania moralnych wyroków, zamiast poszukiwania maksymalnej ilości informacji.
Język debaty w Polsce, coraz bardziej antagonistyczny, uproszczony i wulgarny, powoduje wzrost rozczarowania demokracją. Rok 2015 obfituje w wydarzenia i procesy, które nakręcają w Polsce spiralę radykalizacji, co w konsekwencji może być dla liberalnej demokracji niebezpieczne i destabilizujące.
Dlatego „Kultura Liberalna” zdecydowała się utworzyć Obserwatorium Debaty Publicznej – jednostkę badawczą, która zbiera informacje o przypadkach radykalizacji w debacie publicznej oraz prowadzi ich analizę. Rezultaty naszych badań regularnie przedstawiamy na stronie www.obserwatorium.kulturaliberalna.pl w postaci cotygodniowego monitoringu mediów głównego nurtu, miesięcznych raportów, tekstów analitycznych i komentarzy, a także Słowniczka radykalizacji, czyli zbioru haseł, które padają w polskim dyskursie publicznym. Od dziś otwieramy dla Państwa stronę, którą będziemy regularnie aktualizować. Wkrótce rozpoczniemy także kampanię świadomościową poświęconą zjawisku radykalizacji.
Mamy nadzieję, że Obserwatorium Debaty Publicznej przyczyni się do podniesienia jakości debaty publicznej. Chcielibyśmy, aby Polska była krajem o spluralizowanej sferze publicznej, zapewniającym wolność wyboru, tolerancję, szacunek i godność każdej jednostce, niezależnie od jej przynależności etnicznej, grupowej, od jej płci i poglądów – jeśli tylko te ostatnie mieszczą się w granicach demokratycznej debaty.
