Broń atomowa w Polsce. Czy dołączymy do nuclear sharing, kiedy NATO grozi wojna z Rosją? W ostatnich dniach duże emocje wzbudziło to, co Andrzej Duda powiedział o rozmieszczeniu broni jądrowej na terenie Polski. Prezydent zasugerował, że Polska byłaby gotowa, aby na jej terytorium została rozmieszczona amerykańska taktyczna broń atomowa. Czy taka wypowiedź to rozsądny krok w 2024 roku, kiedy nie wiadomo, na ile bezpieczna jest Polska, co z związku tą deklaracją zrobi Putin i wizja wojny Rosji z NATO wydaje się coraz bardziej możliwa? Jeśli wojna rozleje się na inne kraje, a nawet całą Europę, nie wiadomo, czy broń nuklearna będzie stanowić dla Polski większą ochronę czy zagrożenie. Jednak, czy jeśli Rosja zaatakuje też Polskę, nasz kraj obroni się bez własnych zasobów atomowych? Nie wiemy, czy NATO jest gotowe na zmiany w programie nuklearnym, jakie sugerował polski prezydent.

Jeśli komisje śledcze miały pokazać, że nowa koalicja skutecznie przejęła władzę i rozlicza swoich poprzedników, to nie pokazują one w przekonujący sposób nawet tego pierwszego.

Po kolejnych krwawych konfliktach ani palestyńskie, ani izraelskie społeczeństwo w pokój już nie wierzy – i popiera polityków, którzy jako rozwiązanie akceptują wojnę. Bez zmiany władzy w Jerozolimie, Ramalli i Teheranie pokoju nie będzie. I niepodległej Palestyny też nie.

W Belfaście dzieci bawią się na ściśle rozdzielonych placach zabaw, grają na osobnych boiskach, uczą się w osobnych szkołach. Katolicy rozmawiają, pracują i bawią się z katolikami, protestanci – z protestantami. Historia Irlandii Północnej to przykład pokoju bez pojednania.

Aktywiści klimatyczni oblewają warszawską syrenkę, blokują drogi i zakłócają wyścigi konne. Pomagają czy przeszkadzają w walce z globalnym ociepleniem? Należy im się poparcie czy krytyka?

Wybory w Indiach potrwają niemal półtora miesiąca. Zderzy się w nich wizja Indii dla Hindusów z wizją siły w różnorodności. Ci, który nie umieją czytać i pisać, będą wskazywać graficzne symbole partii. Wyzwań jest więcej.

Im więcej wiadomo o wykorzystaniu programu Pegasus w Polsce, tym wiadomo mniej. Skala inwigilacji okazuje się ogromna, ale, z drobnymi wyjątkami, szerokiej publiczności nie są znane nazwiska inwigilowanych, a więc i powody inwigilacji. Nie ma też jednoznacznej odpowiedzi na to, czy program był zakupiony i wykorzystywany legalnie. Jak to w Polsce po rządach populistów – na żadne z pytań nie ma jasnej odpowiedzi.

Na pierwszy rzut oka nie powinno być w projekcie tej rezolucji nic kontrowersyjnego. Potępia on próby zaprzeczania popełnionemu ludobójstwu lub wychwalania go, wzywa do ukarania wszystkich jego sprawców i ustanawia międzynarodowy dzień upamiętniający je.

Intelektualiści i eksperci niemieccy mogą wzywać do pomocy Ukrainie, ale nie przekłada się to na myślenie przeciętnych państwa Schmidt. Wojny więcej ma nie być, nieważne, czy jest sprawiedliwa i obronna, czy niesprawiedliwa i agresywna. Lepszy jest święty spokój, nawet za cenę tego, że Ukraina podzieli los Syrii, że Polska, kraje bałtyckie i inne są krajami de facto frontowymi, a za jakiś czas wojenna zawierucha może zawędrować i do Niemiec.