Partyjni wodzowie wpuścili przed siebie Andrzeja Dudę, Magdalenę Ogórek i Adama Jarubasa, żebyśmy uwierzyli, że naprawdę chcą im oddać jakąś część swojej władzy. Nie łudźmy się, to efektowna sztuczka, nic więcej. Obserwujemy grupę tymczasowych polityków, którzy nawet nie potrafią udawać prawdziwych liderów.
Według Leszka Millera Europejski Trybunał Praw Człowieka postąpił „skandalicznie”, karząc Polskę za dopuszczenie do stosowania tortur w tajnym więzieniu CIA w Starych Kiejkutach. I tak oto polityk, który za swoje najważniejsze osiągnięcie uznaje wprowadzenie Polski do Unii Europejskiej, jednocześnie wzywa, by – gdy to wygodne – prawo i wartości europejskie zignorować. Podobnie zdaje się myśleć cała polska klasa polityczna.
Jeden dokuczliwy potwór, owca, baran lub koza, tony fajerwerków i miliony podróżnych. Witamy w Nowym Roku!
O politycznych iluzjach – nowożytnych i współczesnych – roztaczanych wokół Gambii, niedoszłej kolonii Rzeczpospolitej.
O strukturalnych problemach Rosji, o rekordowych inwestycjach Chin w Europie oraz o porozumieniu w sprawie konfliktu na Ukrainie.
Szanowni Państwo, „Obiecał pan powrót młodych Polaków do domu, ale sam stał się pan najnowszym polskim emigrantem” – tak „ciepłymi” słowami zwrócił się niedawno w Parlamencie Europejskim do Donalda Tuska przywódca brytyjskich eurosceptyków. Formalnie rzecz biorąc, Nigel Farage miał rację. Tusk dołączył przecież do grupy 1,4 mln Polaków (dane GUS), które od 2002 r. opuściły […]
O różnicy między Tuskiem i Kaczyńskim, prawicowej prasie i przyszłych liderach polskiej polityki mówi Robert Mazurek.
Film Rubena Östlunda to prosta historia, kadr ze zwyczajnego życia wycięty z rodzinnego wyjazdu na narty. Jednak w „Turyście” to, co zwyczajne skrywa potężny potencjał dramatyzmu: zaostrzenie kryzysu męskości oraz nieunikniony konflikt pomiędzy nieświadomymi popędami a superego.
Choć nie wszystkie filmy nagrodzone na Berlinale 2015 to arcydzieła, układają się one w mapę pozwalającą zachodniej publiczności dostrzec w „egzotycznych” kinematografiach coś więcej niż zbiór trudnych do wymówienia nazwisk. Festiwalowy werdykt brzmi: jest życie poza pustyniami starych mistrzów.
Dalekie od codzienności, mroczne opowieści z antybohaterami w rolach głównych stały się we współczesnej telewizji niemal standardem. „Olive Kitteridge” wraz z tytułową bohaterką, zgorzkniałą emerytką, wyłamują się z tego schematu. Czy widzowie pokochają historie o rozczarowaniu życiem i umieraniu?
Czy mała popularność pięciokrotnie nominowanego do Oskara filmu „Foxcatcher” wynika ze zbyt wysokich wymagań, jakie reżyser stawia widzom? Bennett Miller wyciąga ze świata sportu lęki, wyczerpanie, osobliwą bliskość trenera i zawodnika, tworząc obraz nieatrakcyjny i męczący – ale przenikliwy i mocny.
Każdy z nas potrzebuje akceptacji, przyjaźni i poczucia przynależności. Barbara Kosmowska w książce „Kolorowy szalik” pokazuje jak ciężko być nowym w grupie i jak dużo odwagi potrzeba, by wyjść poza schematy i otworzyć się na drugiego człowieka.
Tłusty czwartek jest najgorszym dniem na próbowanie pączków – cukiernicy stawiają tego dnia przede wszystkim na ilość, na czym cierpi jakość ich wyrobów. Może więc lepiej przyrządzić pączki samodzielnie?
Laicy mogą śmiało czytać dalej. Zainteresowanych muzyką należy uczciwie przestrzec przed dalszą lekturą. Ci, którym szczególnie leży ona na sercu, powinni czytać tylko pod warunkiem, że cechuje ich pewna wytrzymałość, bo ile razy można przeżywać i przeżuwać to samo rozczarowanie.