„Ojciec nie był łatwym człowiekiem. Choć trzeba pamiętać, że i jemu nie było łatwo. W Europie wielokrotnie zmieniał miejsce zamieszkania. Wszędzie musiał od nowa budować życie. Również w Neapolu”. O Gustawie Herlingu-Grudzińskim, rodzinie Benedetta Crocego i włoskich intelektualistach opowiada córka pisarza, Marta Herling.
„Dziennik 1957–1958” to kronika nie tylko rozlicznych kontaktów, lecz także olbrzymiej samotności Herlinga-Grudzińskiego. Zresztą to właśnie intymny obraz człowieka prywatnego, a nie znanego intelektualisty, jest w nich najciekawszy.
Joanna Klimczyk Emancypacja przez konwersację W początkach XVII wieku francuska arystokracja odkrywa nowy świat. Choć może się wydawać, że między Kościołem i Tronem – między depozytariuszami życia przyszłego i strażnikami doczesnego – nie ma już wolnej przestrzeni, znalazła się sfera, której władza jednych i drugich już nie obejmuje. A przynajmniej, mimo usilnych starań obu tych […]