Z centrum widać najwięcej
Graficznie dopieszczone i zaskakujące konceptem publikacje popularnonaukowe cieszą się rosnącą popularnością na rynku książki dziecięcej. Czym są informacyjne książki obrazkowe i co sprawia, że zdobyły uznanie zarówno badaczy literatury, jak i „zwykłych” czytelników?
„Wszelka muzyka, która dostanie się między te cztery instrumenty, ulega niezmiernemu wysubtelnieniu” – pisał Witold Gombrowicz w „Dzienniku” o późnych kwartetach smyczkowych Beethovena. Znakomicie można odnieść te słowa do festiwalu Krzyżowa-Music.
Nominowany w tym roku do Oscara tunezyjski film podejmuje w osobliwy sposób walkę ze schematami orientalizmu: to portret uchodźcy pozbawionego heroizmu.
W najnowszym filmie Smarzowskiego odnajdziemy stałe wyznaczniki jego stylu, wściekłą energię i dobre wyczucie nastrojów społecznych. Czy jednak zawarta w nim analogia między Polską współczesną a brunatniejącą Polską lat trzydziestych ubiegłego wieku nie jest zbyt łatwa i łopatologicznie przedstawiana?
Patriarchat jest tak samo bezlitosny wobec kobiet, którym odmawia rzeczywistych praw, jak i wobec mężczyzn, nie będących w stanie sprostać wymaganiom, jakie stawia przed samcami alfa.
„Nie jestem twoją mamą” można rozpatrywać w kontekście kryzysu migracyjnego i okrutnego pytania, co jest „nasze”, a za co nie musimy ponosić odpowiedzialności. To także opowieść o narzuconym rodzicielstwie, wokół którego w Polsce wciąż toczy się gorąca debata.
Jaki obraz polskiego kina wyłania się po 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych? Panorama polskiego kina została uzupełniona o rasowe filmy gatunkowe, które – nawet jeśli mówią o przeszłości – starają się odnieść do współczesnej sytuacji społeczno-politycznej.
„Czarny Młyn” Mariusza Paleja, choć estetycznie satysfakcjonujący, jawi się jako umacniający stereotypy genderowe melodramat, jak w krzywym zwierciadle wypaczający treść powieści Marcina Szczygielskiego, której jest luźną adaptacją.
Tegoroczny zdobywca Złotego Niedźwiedzia na Berlinale to opowieść o pladze nieprzyzwoitości, która wrosła w życie społeczne do tego stopnia, że stała się na co dzień niewidoczna.
„Milion ostryg na szczycie góry” to bardzo nieoczywista informacyjna książka obrazkowa, która znakomicie wprowadzi najmłodszych w świat geologii. Poza wieloma ciekawostkami o naszej planecie oferuje coś, bez czego książka dla dzieci nie może się obejść – przepiękne ilustracje.
Wśród filmów zakończonego właśnie w kinach – a otwartego w przestrzeni wirtualnej – festiwalu znajdziemy przegląd środków, jakimi dysponuje współczesny dokument, by uchwycić pamięć o tych, którzy na co dzień pozbawieni są głosu.
Wielka popularność Hello Kitty dowodzi, że zestawienie „kot i japońska kultura” jest najlepsze na świecie. Świadczy o tym też książka Joli Jaworskiej. Jest ona autorką zarówno tekstu, jak i ilustracji „Kocich ścieżek. Japonii”. W obu rolach sprawdziła się znakomicie.
Autorzy „Wojny” wskazują wyraźnie na pewną prawidłowość: wojna, podobnie jak śmierć, pozostaje wciąż w strefie tabu literatury dziecięcej. Niewielu autorów i autorek sięga po ten temat, nie znajdując języka oddającego okrucieństwo wiążące się z bezgraniczną nienawiścią i bezsensowną śmiercią.
Osamotnione Ucho, niegdyś stanowiące część Vincenta van Gogha, przeżywa kryzys tożsamości. Czymże jest bez głowy słynnego malarza? Szuka zajęcia, by ostatecznie skupić się na tym, w czym jest najlepsze: słuchaniu. Krzepiąca i poruszająca surrealistyczna opowieść.
Bóg ma dość błędów czynionych przez istoty, które stworzył. Postanawia przeprowadzić swoisty „reset”. Kolejna arka ruszy w morze, tymczasem mające nią płynąć pingwiny zażarcie dyskutują o Bogu. „O ósmej na arce” to opowiedziana na nowo przypowieść o biblijnym potopie.