Opowieść o zajęciach muzycznych dla marokańskiej młodzieży to rozprawa z mitem, jakoby rap był receptą na magiczną odmianę losu. To też gorzkie podsumowanie nadziei związanych z Arabską Wiosną.
Jako jedne z najstarszych nie-ludzkich stworzeń naszej kultury i niewątpliwi aniołowie stróżowie Ziemi, psy zasługują na szczególną uwagę, także w perspektywie studiów nad literaturą dziecięcą. Przykładów psich lektur nie brakuje, o czym świadczy choćby to zestawienie.
Błażej Brzostek zaskoczył czytelników i opowiedział historię Warszawy od końca, odwrotnie do „obiektywnej” chronologii historycznej. Ten niepozorny manewr narracyjny przyniósł zaskakująco odświeżające rezultaty, oferując nowe spojrzenie na warszawskie tożsamości.
Najnowszy spektakl Krystiana Lupy to ponad sześciogodzinne rozliczanie sie z mitami kontrkultury. Zabrakło w nim jednak najważniejszej idei, wobec której buntownicy skapitulowali: bezinteresowności.
„Jak drzewo”, „Kto to będzie?” i „Ogród meduz” to trzy fascynujące informacyjne książki obrazkowe otwierające oczy dziecięcych czytelniczek i czytelników na piękno natury i prowokujące do namysłu nad wielką machiną życia, której jesteśmy częścią.
„Jasny gwint” Marcina Szczygielskiego to siódmy tom lubianego i cenionego fantastycznego cyklu powieściowego o dziesięcioletniej Majce wywodzącej się z czarowniczego rodu, w którym po kądzieli każda dziewczynka predestynowana jest do czarownictwa.
Amerykański reżyser po raz kolejny powołuje do życia własny, oryginalny świat: po wyprawach do nawiedzonej Nowej Anglii i na wyspę obłąkanych latarników przenosi nas do ciemnych wieków Europy, kiedy rodzą się mity i legendy.
Książka Marcina Stasiaka o epidemii polio w Polsce Ludowej daje dostęp do emocji i przeżyć osób, które przeszły chorobę, leczenie i rehabilitację. Jednocześnie odkrywa struktury przemocy stosowanej wobec osób z niepełnosprawnościami. Nie tylko w PRL-u.
Wernisaże w Sejnach i Narewce to więcej niż wydarzenia lokalne: dotyczą doświadczenia wojny i odpowiedzi, jaką może na nią być sztuka, a także próby ocalenia obszarów dialogu kultur.
Sposób, w jaki opowiadamy dzieciom o śmierci, wojnie czy migracji, zależy nie tylko od twórców książek, lecz także od rodziców i wychowawców. Ci często wybierają nieopowiadanie o tym dzieciom w ogóle. Watanabe jednak przypomina: milczenie czyni współwinnym.
Kino Apichatponga Weerasethakula jest kinem pogranicza – istnieje między jawą i snem, prawdą i zmyśleniem. Ten swoisty realizm magiczny odnajdziemy też w jego najnowszym, nagrodzonym w Cannes filmie.
Dokument Pawła Łozińskiego to zachęta do nawiązania kontaktu z przypadkowo napotkanymi ludźmi – oraz dowód na to, że aby nakręcić głęboki film, nie trzeba wychodzić z domu.
Żydzi byli w Europie tradycyjnie obcym konstytutywnym, który stał się osnową kultur narodowych. Książka wybitnego historyka wprowadza nas w historię dyskryminowania i zabijania Żydów. To wstrząsający opis ograniczania praw, pogromów i eksterminacji. To obowiązkowa lektura, zwłaszcza dla tych, którzy mówią, że o Żydach pisze się dziś zbyt wiele.
Ostatnie lata, naznaczone pandemią, potem wojną w Ukrainie, przynoszą dzieciom ciągły stres. Pomóc może rozmowa o emocjach i praktykowanie ćwiczeń relaksacyjnych. Wydawnictwo Zakamarki proponuje wspólne chwile odprężenia z książeczkami „Mój spokój” i „Moja złość”.
Książka Borysa Kierżencewa to historia rosyjskiego poddaństwa, rozwijającego się w warunkach peryferyjnego kapitalizmu oraz politycznych walk o wpływy. Autor kreśli wizerunek społeczeństwa zdewastowanego przez system pańszczyzny, a tym samym dokonuje interwencji w rosyjską pamięć.