„Joe Biden chce chronić demokrację i zapobiec jej niszczeniu. Niepewna jest jednak jego zdolność do osiągnięcia tak ambitnego celu. Tak długo jak Stany Zjednoczone pozostaną silnie spolaryzowanym narodem, żaden amerykański polityk nie będzie w stanie na nowo rozbudzić wiary w demokrację na świecie”, pisze Yascha Mounk w przeddzień światowego Szczytu dla Demokracji.
W jubileuszowym odcinku „Widoku z K2” Karolina Wigura i Katarzyna Kasia rozmawiają na temat sytuacji na wschodniej granicy.
Szanowni Państwo! W tym roku mija trzydzieści lat od podpisania przez Polskę i Niemcy traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy. Jednak nazwa owego traktatu wydaje się jakby nie na czasie. Można odnieść wrażenie, że czasy przyjaznej współpracy należą do przeszłości – zarówno w odniesieniu do relacji z Niemcami, jak i szerzej, z Europą. Liczba […]
„Rzeczywiście, płacimy pewną cenę za konflikt wewnętrzny. Ten podział jest naszą słabością, a nasi przeciwnicy z pewnością rozgrywają nas za jego pomocą. Dzisiaj po obu stronach potrzebna jest rozwaga, a nie gra na nastrojach” – mówi europoseł PiS-u Zdzisław Krasnodębski.
Argument, że prawica staje się bardziej radykalna, bo zmuszają ją do tego liberałowie, jest po prostu śmiechu wart. Zakłada, że prawica jest bezwolna i nieporadna – jak zagubione dziecko. Prawica jest odpowiedzialna za własne działania.
Powracającymi tematami książek Michela Houellebecqa są depresja, szukanie ratunku w karykaturalnie przedstawionym seksie czy wydrążonej z treści religii – w różnych proporcjach, ale zawsze podane w erudycyjnym sosie. Czy tak jest też w przypadku tomu „Interwencje 2020”?
Konflikt PiS-u z Unią Europejską zaostrza się. Co Mateusz Morawiecki chciał osiągnąć w Parlamencie Europejskim? Czy Wspólnota zareaguje zdecydowanie na wyrok Trybunału Julii Przyłębskiej? Jakie są możliwości kompromisu?
Absurdalna konferencja ministrów Błaszczaka i Kamińskiego pokazuje, że jedyną strategią władzy na jednoczenie Polaków w obliczu zagrożenia jest szczucie na obcych. I to w czasie, kiedy śmierć migrantów stanowi wypadkową działań polskiego rządu.
W wyobraźni polskiej prawicy nasz kraj jest nieustannie pod oblężeniem, natomiast prawicowy żołnierz wyklęty współczesności jest ostatnim sprawiedliwym wśród morza bezprawia i zła. Zdradzili alianci, zdradziła Bruksela, targowiczanie, papież Franciszek i Czesi; patrząc na sprawę z perspektywy wieczności – jesteśmy sami.
W nowym odcinku „Widoku z K2” rozmawiamy między innymi o antyunijnych zapędach partii rządzącej. Czy ostatnie wypowiedzi niektórych polityków PiS-u odsłaniają ich prawdziwe przekonania, czy chodzi tylko o puszczanie oka do konkretnej grupy wyborców?
Od kryzysu uchodźczego z 2015 roku minęło sześć lat. Mimo to PiS wciąż skutecznie wykorzystuje temat migracji do bieżącej walki politycznej. Dlaczego tak się dzieje?
Polska jako część świata rozwiniętego ponosi historyczną współodpowiedzialność za obecne zmiany klimatu.
II RP zakończyła się katastrofą, której krótkie upojenie ultra-, super-, turbo- (niepotrzebne skreślić) suwerennością na pięć minut przed zagładą niektórych zachwyca. Rok 1939 powinien być nieustannie odrabianą lekcją, w której suwerenistyczne „non possumus” w ogóle nie powinno być przedmiotem bezkrytycznego zachwytu.
Rządowi prawnicy, sędziowie powołani w ciągu ostatnich lat, politycy – absolwenci prawa, wszyscy oni rzucili się uzasadniać, że przyjęte traktowo przez Polskę prawo Unii Europejskiej w naszym kraju nie jest ważne i że wyroki Trybunału Sprawiedliwości UE nas nie obowiązują. Władza w Polsce chce uzyskać swobodę działania podobną chanom tatarskim, gdzie słowo władcy decyduje, czy ktoś jest winny lub nie.
W swojej najnowszej książce Barnier odsłania nam kulisy brexitowych negocjacji. Jednym z wniosków, jaki można z nich wyciągnąć, jest to, że żyjemy w epoce schyłku różnych ideologii, z wyjątkiem jednej – nacjonalizmu. Czy tego chcemy, czy nie, projekt europejski musi więc uwzględniać wrażliwość narodową.