Wojna w Ukrainie zmieniła geopolitykę Europy. Czy centrum Europy naprawdę przesuwa się na wschód? Czy Polska wykorzysta tę zmianę? Czy powinna zacieśniać współpracę w ramach Unii Europejskiej i jaką politykę prowadzić wobec Stanów Zjednoczonych? – dyskutują analitycy i komentatorzy Eugeniusz Smolar i Andrzej Zybertowicz.
Oto zaskakująca perspektywa, którą ujawnia wojna w Ukrainie: UE jako postimperialne imperium, w strategicznym partnerstwie z postimperialnym imperium amerykańskim, przeciwstawiają się powrotowi schyłkowego imperium rosyjskiego, by powstrzymać rosnące imperium chińskie.
„Jest starą unijną tradycją, że akurat ci, którzy najgoręcej zarzucają Unii Europejskiej niedemokratyczne praktyki, wcale nie chcą jej demokratyzacji” – o dziejach integracji europejskiej opowiada historyk Kiran Klaus Patel w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem.
Świat, jaki mamy, jest inny niż dawne marzenia intelektualistów z europejskich think tanków. Póki nie potrafimy sięgnąć do źródeł tej przemiany, nie zrozumiemy także, dokąd nas ona prowadzi. Ślepy liberalizm, uciekający w techno-geopolityczne analizy, nie daje nawet namiastki recept. Jest ich udawaniem.
Jeśli w nowych warunkach UE będzie się stylizować na demokratyczne imperium, to wspólnotowym instytucjom coraz trudniej będzie biernie patrzeć na proces autokratyzacji rządów w Polsce czy na Węgrzech.
„Jeszcze na początku tego roku lider Szwedzkich Demokratów nie wiedział, czy bliżej mu do Bidena, czy do Putina. Po 24 lutego maski opadły i partia zrewidowała swoje stanowisko. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że jest to partia populistyczna, ciężko stwierdzić, jak stabilna to jest zmiana, zwłaszcza że z powodu działań Putina życie będzie trudniejsze” – mówi analityk regionu Morza Bałtyckiego dr Damian Szacawa.
„Funkcjonujemy w świecie, w którym kapitał ma narodowość i podlega ocenie etycznej, dlatego kluczowa jest świadomość. Musimy wziąć pod uwagę więcej czynników i nie możemy usprawiedliwiać się, że nie wiedzieliśmy, że firma X czy Y wykorzystuje niewolniczą pracę Ujgurów w Sinkiangu. Wojna pokazała nam, że potrafimy podejmować decyzje, które mają wpływ na nasz portfel. Czy rzeczywiście zyskujemy na tym, że za te 5,31 złotego możemy kupić sobie zaparzacz do herbaty w kształcie kupy psa?”.
Spokojnie: królestwo Tvrtka nie występuje o członkostwo w UE. A kwestia jego narodowości nie jest już aktualna politycznie. Ale czy na pewno? „Francuski kompromis” w sprawie Macedonii sugeruje coś innego.
Szanowni Państwo! Publiczna debata na temat Krajowego Planu Odbudowy miała w Polsce nietypowy przebieg. Dotyczyła głównie dwóch kwestii. Po pierwsze, czy głosować „za” wyrażeniem zgody na wdrożenie planu razem z PiS-em – w obawie, że pieniądze mogą zostać zmarnowane, rozkradzione czy upartyjnione. Po drugie, czy Polska w ogóle otrzyma pieniądze, jako że Komisja Europejska zarzucała […]
Ukraina wygrywa czy przegrywa wojnę? Czy w niemieckiej polityce wobec Rosji rzeczywiście doszło do radykalnego zwrotu? Czy Zachód zmęczył się Ukrainą?
Szanowni Państwo! Co nam mówią o najbliższej przyszłości polskiej polityki rechot prezesa PiS-u Jarosława Kaczyńskiego z potrzeby i prawa osób transpłciowych do korekty płci oraz wcześniejsze sugestie na temat świadczeń dla rodzin, być może w postaci 700 plus? To, że głosy wyborców w przyszłorocznych wyborach PiS będzie najprawdopodobniej zdobywało starą, sprawdzoną metodą: z jednej strony […]
Trzy dekady „pokojowych interwencji”, wojny jako zamorskiej ekspedycji ograniczonych sił i przekonanie, że współczesny konflikt polega na precyzyjnych operacjach, skutecznie rozbroiły zdolności tradycyjnych potęg do utrzymywania gospodarki wojennej. Czy wojna w Ukrainie to zmieni?
Przez cieśninę między Dżibuti a Jemenem, przechodzi w drodze do Europy około 5 milionów baryłek ropy dziennie, niemal jedna trzecia unijnego zapotrzebowania. Położone po obu jej stronach przeraźliwie biedne państwa codziennie patrzą, jak przepływa im koło nosa bogactwo świata. Nic więc dziwnego, że po arabsku nazwa cieśniny znaczy Brama Łez.
Bułgaria neguje istnienie narodu macedońskiego, jak Rosja ukraińskiego, i wetuje członkostwo Macedonii w UE, jak Turcja – Finlandii i Szwecji w NATO. Grecja zachowała się podobnie. Stężenie wrogości, jaką Macedonia, niespełna dwumilionowy naród, wywołuje samym swym istnieniem, przekracza nawet bałkańskie normatywy. Może dlatego, że nikogo jeszcze nie najechali?
„Jeszcze parę lat temu turystyczna promocja obwodu kaliningradzkiego wśród Rosjan opierała się na haśle, że to Nasza Jewropa. Z drugiej strony, Rosja tak naprawdę nigdy nie «przetrawiła» tego regionu, nigdy go w pełni nie zintegrowała. Kaliningrad pozostaje wciąż ciałem obcym”. O Kaliningradzie, wojnie w Ukrainie i o tym, dlaczego rozumie fatalizm i bezradność Rosjan, którzy się jej sprzeciwiają, rozmawiamy z Pauliną Siegień, reporterką od lat piszącą o rosyjskiej enklawie przy granicy z Polską.
