Odpowiedzialność za rozmowę o rosyjskiej winie, za zbudowanie jej systematycznego obrazu, ponoszą intelektualiści rosyjscy, a nie europejscy. Jednak my też powinniśmy zadać pytanie – czy jeśli dyskusja o rosyjskiej winie się nie odbędzie, a kraje europejskie wrócą do zwykłej wymiany handlowej, to część winy przejdzie na europejskich partnerów Rosji?
Szanowni Państwo! Po drugiej wojnie światowej państwa umówiły się, że ludobójstwo już się nie zdarzy. Wcześniej ustaliły, że nawet na wojnie powinny przestrzegać pewnych zasad humanitarnych. Mechanizm prawny pozostał jednak bezzębny, a jedyną skuteczną siłą po raz kolejny okazuje się siła agresji. Znowu więc dzieje się to, co miało się już nie zdarzyć. Widzimy analogie […]
„Słynny historyk Richard Evans zapytał mnie kiedyś, dlaczego tak bardzo fascynuje mnie pochodzenie Lauterpachta i Lemkina. Odpowiedziałem, że nie sądzę, że dwóch mężczyzn dorastających w Londynie mogłoby stworzyć takie koncepcje. To miejsce, Lwów, jest absolutnie niezbędne do zrozumienia ich pracy” – o korzeniach idei zbrodni przeciwko ludzkości oraz ludobójstwa opowiada prof. Philippe Sands w rozmowie z Tomaszem Sawczukiem.
W Buczy doszło do zbrodni. Niezależnie od tego, jak ją nazwiemy – ludobójstwem, zbrodnią przeciwko ludzkości czy zbrodnią wojenną – Bucza stała się symbolem, jak Auschwitz. Federacja Rosyjska już przez wieki nie uwolni się od tego piętna bez względu na to, co dokładnie ustali Międzynarodowy Trybunał Karny.
Po barbarzyńskich mordach w Ukrainie Rosjanie nie poddadzą się procesom skruchy i pokuty. Nam, obserwatorom, zostaje już tylko bezsilność przemieniająca się w nienawiść, która nie daje uspokojenia, ale zagospodarowuje emocje.
Chcę, by każdego Rosjanina konsekwencje ich wojny, ich zbrodni i bestialstw dotknęły osobiście. Jeśli nie sprzeciwili się władzy, to przyzwolili na to. I szlachetne garstki demonstrujące sprzeciw, nic nie mają do rzeczy – tylko uwypuklają przepaść między nimi a całą resztą społeczeństwa.