Z centrum widać najwięcej
Szanowni Państwo! Ernest Hemingway pisał, że bankrutuje się na dwa sposoby – najpierw stopniowo, a potem gwałtownie. Ze zmianami w porządku światowym – piszą autorzy prestiżowego magazynu „Foreign Affairs” – bywa podobnie. Początkowo powolne zmiany zasobności, siły militarnej czy po prostu prestiżu danego państwa rosną stopniowo i są zauważalne tylko dla niektórych. Aż w końcu […]
„Nacjonalistyczni przywódcy, którzy rządzą w Polsce i na Węgrzech, są więźniami własnej ideologii. Dlatego wykorzystają każdy pretekst do tego, żeby uzasadnić zwiększanie swojej władzy kosztem reszty społeczeństwa. Kłócenie się z nimi jest dla mnie stratą czasu. […] Ludzie zaślepieni ideologią będą pieprzyć największe głupoty, żeby wzmocnić swoje durne opowieści. Ale to nadal pozostają tylko głupoty.”, mówi prof. Guy Sorman.
„Obecnie płacimy cenę za szkody, jakie populiści wyrządzili naszym demokracjom przez ostatnie lata. Krytycy populizmu zawsze podkreślali, jak duże niebezpieczeństwo stanowią rządy, które upolityczniają każdy aspekt życia publicznego, podważają zaufanie do instytucji oraz ich autorytet i odrzucają opinie ekspertów i naukowców”, mówi amerykański politolog, autor książki „Lud kontra demokracja”.
Filozofię Zhuangziego można porównać do stoicyzmu, zaleca ona bowiem, aby w przypadku gdy nie można zmienić zastanej rzeczywistości, zmienić sposób jej postrzegania. Zaleca minimalizm, ograniczenie pragnień i samoograniczanie. W ramach cyklu „Lektury na czas kwarantanny” przypominamy tekst Katarzyny Sarek.
Szanowni Państwo! Dzieją się rzeczy niewyobrażalne. Zamknięcie największych ikonicznych miast globalnej wioski – na czele z Nowym Jorkiem – do tej pory było wyłącznie przedmiotem fantazji autorów filmów katastroficznych. A dziś, zaledwie kilka tygodni po tym jak wirus dotarł do Stanów Zjednoczonych, staje się faktem. Przestają działać usługi, które dotychczas uznawaliśmy za oczywiste – teatry, […]
Reżyser nagrodzonego Złotym Niedźwiedziem filmu „Czarny węgiel, kruchy lód” powraca z mrocznym kryminałem. Yinan Diao ponownie odsłania Chiny niemieszczące się w wyidealizowanym wizerunku kreowanym przez władzę.
Z kryzysu klimatycznego i pandemii koronawirusa płynie dla naszej polityki kilka wspólnych wniosków.
Trudno mi przypomnieć sobie deficyt mydła albo makaronu na sklepowych półkach, do których barokowej obfitości zdążyłam przyzwyczaić się przez ostatnich trzydzieści lat. Jeszcze kilka tygodni temu nadmiar zdecydowanie wyprzedzał brak w rankingu problemów pierwszego świata.
Dystans społeczny to jedyny sposób na zatrzymanie koronawirusa. Musimy zacząć działać natychmiast.
Upadek demokracji, kryzys ekologiczny, wojna w Syrii, spięcia międzykulturowe towarzyszące rosnącej potędze Chin – to tematy dokumentów, które konkurowały w tym roku o Oscara.
Jednorazowe maseczki w internecie można kupić za kilkaset złotych, a wicemarszałek Karczewski poucza marszałka Grodzkiego, że ten nieprawidłowo myje ręce. W mojej pobliskiej drogerii wykupiono cały zapas żelu do dezynfekcji rąk. Wojewoda śląski podjął nagłą decyzję o zamknięciu dla publiczności mistrzostw e-sportowych w Katowicach, a niektóre szkoły odwołują udział uczniów w rekolekcjach. Jednocześnie w Polsce nie stwierdzono ani jednego przypadku zarażenia koronawirusem.
Prezydent Francji otworzył przed Warszawą możliwość powrotu do unijnej gry. Znając jednak dotychczasową sprawność naszego rządu w realizowaniu własnych celów w polityce europejskiej, istnieje duże ryzyko, że ta szansa zostanie zmarnowana.
W 2003 roku to alarmujące artykuły zagranicznej prasy zmusiły Pekin do wyjawienia informacji o tajemniczej chorobie. Tym razem Chiny działają tak szybko i zdecydowanie, że aż trudno uniknąć myśli – co tak naprawdę się tam dzieje? Czy jest aż tak źle?
Śmierć studentki, która w wieku 24 lat ważyła 21 kg i mierzyła zaledwie 135 cm, odbiła się szerokim echem w chińskich mediach. Trudno o mocniejsze „sprawdzam!” wobec oficjalnych przekazów władz o zbliżającym się końcu ubóstwa w Chinach.
Od czternastu lat Chińczycy wybierają znak i słowo, które ich zdaniem najtrafniej opisują odchodzący rok w Chinach i w świecie. Tegoroczne wyniki pokazują, jak odmiennie postrzegają sytuację w kraju i zagranicą.
