Z centrum widać najwięcej
Rozmowy, które zebrał Mikołaj Grynberg, przypominają studium socjologiczne i niewątpliwie uzupełniają wiedzę o marcowych i pomarcowych prześladowaniach rasowych, bezradności ofiar, mendowatości prześladowców i bezprawiu, za które do dziś nikogo nie ukarano.
„Jestem chłopem z urodzenia. Dla mnie się liczy pragmatyzm. Niemal codziennie spotykam się z 3–4 profesorami, przedstawiają mi swoje wizje i one są fantastyczne, bo inna polityka jest możliwa. Tylko co dzieje się dwa lata po przedstawieniu tej wizji? Kocham analizy, których nikt nie rozumie”, mówi przewodniczący SLD.
Szanowni Państwo! W naszym kraju, gdzie obowiązują jedne z najsurowszych w Europie praw regulujących dostęp do przerywania ciąży; gdzie, jak zapowiedział niedawno Jarosław Kaczyński na spotkaniu z wyborcami: „póki my żyjemy, żadnych małżeństw homoseksualnych nie będzie”; gdzie dostęp do antykoncepcji „dzień po” jest ograniczany poprzez przyznanie lekarzom i farmaceutom prawa do korzystania z „klauzuli sumienia”; […]
„Nacjonalizm towarzyszy państwom od czasów rewolucji francuskiej, to wytwór oświecenia, który zakorzenił się w światowej polityce głębiej niż inne idee wywodzące się z tej samej epoki, łącznie z liberalizmem. Nie jest żadną aberracją. Zostanie z nami na dłużej”, twierdzi zastępca redaktora naczelnego „The Economist”.
Do dziś bardzo trudno ustalić, kto zbiera dane na nasz temat, jak to robi, czy można te dane usunąć, jak to zrobić. To Dziki Zachód, a Facebook z tego korzysta, zacieśniając monopol własnych analiz na nasz temat – mówi profesor Dariusz Jemielniak w rozmowie z „Kulturą Liberalną”.
Nominowany do gdańskiej nagrody literackiej Europejski Poeta Wolności Selim Babullaoglu to jeden z najważniejszych azerskich pisarzy. Choć jego poezja jest zakorzeniona w codzienności własnego kraju, mówi do nas zaskakująco bliskim językiem.
Kiedy narody europejskie zaczęły wiedzieć o tym, że są narodami, i co je w tej wiedzy utwierdzało? Pojęcie narodu – pozornie oczywiste i chętnie (nad)używane – jest jednym z trudniejszych do zrozumienia słów, jeśli bliżej przyjrzeć się jego możliwym znaczeniom.
Jeśli chcemy być częścią Zachodu, musimy nauczyć się mówić o tym, co w Polsce miało miejsce w przeszłości – o tym, co jest dla nas niewygodne, trudne i bolesne. Inaczej odcinamy się od europejskiej wspólnoty i zbliżamy do Turcji i Rosji.
Dlaczego Niemcy i Japończycy cieszą się powszechnym prestiżem, mimo nieporównywalnie gorszej przeszłości? Bo jej nie zaprzeczają i nie cenzurują. A byliby najgorszymi pariasami, gdyby to robili. Ustawodawcy wybrani w legalny sposób są w stanie popsuć Polsce reputację bardziej niż komunistyczni, podważyć jej status i przynależność do obozu państw demokratycznych, odizolować ją lub oddalić od najważniejszych sojuszników, a zwłaszcza Ameryki. Ta ustawa zaszkodzi wszystkim. Z oczywistym wyjątkiem Rosji.
W drugiej turze wyborów prezydenckich Czesi wybrali Miloša Zemana na drugą pięcioletnią kadencję. Urzędujący prezydent nieznacznie wygrał z nowicjuszem Jirzim Drahoszem. Jak zmieni to czeską politykę?
Być może część administracji Trumpa postanowiła docenić Polskę, ponieważ dostrzegła w niej lustrzane odbicie pewnego narodowego image’u, jaki sama chciałaby widzieć w Stanach Zjednoczonych – mówi Daniel Fried w rozmowie z „Kulturą Liberalną”.
Jeśli wygra siła przyzwyczajenia i w Niemczech powstanie kolejna wielka koalicja, może się okazać, że nie będzie ona rozwiązaniem stabilnym. Równie dobrze może stać się jednym ze źródeł postępującej destabilizacji.
W polskie Święta stajemy przy niemieckiej choince, obok włoskiej szopki, jedząc białoruską kutię i dzieląc się litewsko-słowacko-ukraińskim opłatkiem. A co gorsza, śpiewamy być może jeszcze austriacką „Cichą noc”. Nie wspominając o pogańskich duszach przodków lewitujących nad pustym talerzem. Niekatolicki multikulturowy koszmar. Mimo to – wszystkiego najlepszego!
Szanowni Państwo! „Liberały-aferały” – taki przydomek przylgnął na początku lat 90. do polskich środowisk liberalnych i to mimo że właśnie wtedy Polska przy aprobacie sił politycznych z różnych stron wprowadzała daleko idące reformy wolnorynkowe w imię indywidualnej wolności. Niechęć do liberałów pozostała potężną bronią także w kolejnych latach, a manifestowała się słynnym „Balcerowicz musi odejść” […]
Bez wątpienia nie ma czegoś takiego jak czysta suwerenność, lecz pozbywanie się jej elementów też wiąże się z dużymi kosztami. Niektórzy są suwerenni w swoim życiu prywatnym, więc nie cenią sobie suwerenności innego – politycznego – rodzaju, ponieważ jej nie potrzebują. Nie widzą kosztów rezygnacji z suwerenności.