Z centrum widać najwięcej
Śmierć Kateryny Handziuk – oblanej żrącą substancją 31 lipca i zmarłej 4 listopada – w całej swojej złowrogiej sile ujawnia wewnętrzny problem państwa ukraińskiego, którego tym razem nie da się wytłumaczyć agresją Rosji. Problem ten może mieć swoje konsekwencje jeszcze długo po tym, kiedy działania wojenne na wschodzie – z tego lub innego powodu – ustaną.
Wspólnota europejska została oparta na dwóch filarach – hegemonii tandemu francusko-niemieckiego i budowie niekontrolowanej społecznie „brukselskiej administracji”. Taka koncepcja Unii wydaje się nie pasować do obecnej sytuacji.
Robert Schuman już w momencie narodzin wspólnot europejskich zwracał uwagę, że warunkiem powodzenia projektu integracji jest przekonanie ludzi, iż przyszłość ekonomiczna ich dzieci będzie lepsza. Biorąc pod uwagę, że dziś nikt w Europie nie ma tej pewności, Unia znalazła się na zakręcie, za którym nie wiemy, co czeka.
Zasadniczy problem z polską debatą o Unii Europejskiej polega na tym, że wciąż postrzegamy ją przez pryzmat doświadczeń PRL. Ten sam błąd popełniają politycy i jednej, i drugiej strony.
Przemówienia Manna to nie tylko silna retoryka antyhitlerowska, to również relacjonowanie faktów. O eksterminacji Żydów wspomina już na początku 1942 roku. Wie o istnieniu getta warszawskiego. Komentuje zmiany linii frontu. Problemem dla niektórych jest to, że robi to z luksusowej willi nad Pacyfikiem.
Żyjecie w bańce mydlanej – pisze Mbembe do mieszkańców Zachodu – wasz komfort zbudowano na cudzej krzywdzie i wy to wiecie, choć udajecie, że nie wiecie. Ale nie cieszcie się. Dzisiejszy świat jest poddany przymusowi ciągłej zmiany. Również wy żyjecie na krawędzi zbiorowego szaleństwa.
Przez całe lata w debatach o Warszawie dominowało przekonanie, że w swoich przemianach powinna po porstu podążać za Berlinem. Dziś jednak skończył się czas prostego śledzenia i kopiowania przemian.
Populiści są obecnie ulubionym tematem poruszanym przez liberałów, ale nie jestem pewien, czy ta grupa miernych polityków zasługuje na tak wiele uwagi. Populiści są silni, ponieważ liberałowie są słabi. Musimy dowiedzieć się, jakie są tego przyczyny.
W najbliższą środę, 12 września, na posiedzeniu plenarnym Parlament Europejski po raz kolejny podejmie próbę przyjęcia – tym razem z uwzględnieniem poprawek zgłoszonych w okresie letnim – projektu dyrektywy o prawie autorskim na jednolitym rynku cyfrowym. Czy Unia Europejska zamierza cenzurować internet?
Szanowni Państwo, europejskie starcie na wizje trwa. W stolicach Starego Kontynentu politycy, zastanawiając się nad tym, jak wyobrażają sobie przyszłość, mają prosty wybór: Europa Orbána albo Europa Macrona. Politycy w mniejszym lub większym stopniu przyznają, że pociąga ich jeden z tych kierunków rozwoju. Jeśli ktoś nie pragnie w ogóle zdemontowania Unii Europejskiej (a są i […]
„Argument, że nie możemy naciskać na Polskę ze względów historycznych nie jest dłużej uznawany w Niemczech za ważny. Społeczeństwo niemieckie myśli inaczej: tak pomogliśmy Polakom, zaprosiliśmy ich do Unii Europejskiej, a teraz oni okazują się niewdzięczni”, mówi niemiecki dziennikarz.
„Tak jak ze Stanami Zjednoczonymi łączy nas sojusz polityczny bez gospodarczego pakietu, tak z Niemcami mamy w ostatnich latach sytuację odwrotną. Zaawansowane relacje gospodarcze nie przekładają się na wzrost znaczenia Polski w Europie. A na pewno nie dzieje się tak, odkąd rządzi PiS”, mówi prezes Klubu Jagiellońskiego.
Liderzy Stanów Zjednoczonych oraz Iranu, prezydenci Donald Trump i Hasan Rouhani, wymienili kolejną serię wzajemnych pogróżek. Tym razem Rouhani, podczas wystąpienia telewizyjnego, zaapelował do Trumpa, by ten „nie igrał z ogonem lwa”, dodając, że „wojna z Teheranem będzie matką wszystkich wojen”. Trump odpowiedział gniewnym tweetem, którego capslockowa maniera błyskawicznie przysporzyła mu popularności.
Walczyliśmy o Europę bez granic: liberalną, swobodną, otwartą. Ale okazuje się, że jeżeli ludzie tracą poczucie bezpieczeństwa, odwracają się od haseł liberalnych, stawiają ład i spokój nawet ponad kiesę czy garnek i w ten sposób wpadają w ramiona polityków takich jak Orbán, Kaczyński czy Salvini. To politycy, którzy zarządzają strachem, kapitalizują go politycznie.
„Polityka Orbána jest sprytna i stawia Węgry w znacznie lepszym położeniu niż Białoruś czy Rosję. Granice są otwarte, opozycja ma prawo demonstrować. Zachowały się więc resztki demokracji, nałożone jak bita śmietana na polityczną rzeczywistość”, mówi dziennikarz i autor politycznej biografii premiera Węgier.
