close
 
close
Kultura Liberalna solidarnie z Ukrainą

Artykuły oznaczone tagiem:
"literatura francuska"

Paweł Majewski

Piętnastowieczne miasto kobiet zbudowane ze słów. „Księga o Mieście Pań” Krystyny de Pizan

Nieludowa, elitarna kobieta, popisująca się swoim oczytaniem – nie tylko w XV wieku było to zjawisko sprzeczne wewnętrznie. Nie bez powodu czyta się więc dziś Krystynę de Pizan jako tricksterkę swoich czasów. Jej „Księga o Mieście Pań”, traktowana jest jako jeden z pierwszych przejawów pisarstwa kobiecego w dziejach Europy, po raz pierwszy ukazała się w języku polskim.

Jan Maria Kłoczowski

Mój Kundera

„Nieznośna lekkość bytu” to jedna z najlepszych powieści, jakie opowiadają o życiu w państwie totalitarnej kontroli nad człowiekiem. Powieści, w której Kunderze udało się połączyć opis Chwili z Momentem Wiecznym. Czy słowa, które przytoczę, nie brzmią tak, jakby Kundera wypowiedział je dopiero co, a nie na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku?

Artur Hellich

Idiom Kundery

Co jest najciekawszym sekretem pisarskiego warsztatu Kundery? To, jak konstruował postaci literackie, bo z tego zawsze słynął – wystarczało mu kilka akapitów, czasem tylko parę zdań, by powołać do istnienia wiarygodnego bohatera, z którym łatwo się utożsamić.

Sylwia Góra

W zamian za. O książce „Braciszek” Clary Dupont-Monod

Kiedy w Polsce rodzice (zwłaszcza matki) dzieci i dorosłych z niepełnosprawnością od lat wychodzą na ulicę, aby walczyć o swoje podstawowe prawa, w wielu innych krajach dyskutuje się o zupełnie innych potrzebach – jak najlepiej świadczyć opiekę wytchnieniową, jak pomóc osobom z niepełnosprawnością w usamodzielnieniu się, jak zadbać o dobrostan psychiczny i fizyczny całej rodziny. Książka Clary Dupont-Monod to opowieść na przecięciu tych dwóch światów.

Paweł Majewski

Grzecznościowo, nieco rozwlekle, raczej bez pointy. O korespondencji Marcela Prousta i André Gide’a

Relacja Gide–Proust jest sławna głównie z powodu odrzucenia przez pierwszego z nich jako redaktora „Nouvelle revue française” wstępnego tomu „W poszukiwaniu straconego czasu”. Kiedy jednak wielkość literacka Prousta była już szeroko uznana, Gide nie miał problemu z podtrzymywaniem z nim więzi – była to relacja głównie listowna.

Piotr Kieżun

Panteon Nadara i demoniczny Mickiewicz

Nadar był najsłynniejszym francuskim fotografem XIX wieku. Fotografował Dumasa, Sand i Baudelaire’a. Mniej ludzi pamięta, że był również wziętym karykaturzystą i twórcą głośnego Panteonu – litografii, na której sportretował blisko 250 najważniejszych postaci francuskiego świata literatury. Znalazł się na niej tylko jeden Polak. Wybór nie był przypadkowy.