Goya – nasz współczesny. Wokół wystawy pod Bazyleą
Co może nam przekazać malarstwo Goi w czasach chaosu? Najnowsza wystawa hiszpańskiego mistrza ukazuje artystę łączącego przerażenie z buntem przeciw bezsensowi śmierci.
Artykuły oznaczone tagiem:
"Patrząc"
Jak przełknąć pizzę z lukrecją? Recenzja filmu „Licorice Pizza” w reżyserii Paula Thomasa Andersona
Najnowszy film Andersona to hołd dla muzycznej atmosfery lat siedemdziesiątych, a także dla jego mistrza – Stanleya Kubricka.
Hej, zagrajmy w kometkę! Wokół filmu „Nie patrz w górę” w reżyserii Adama McKaya
Budzący kontrowersje film McKaya to gorzka satyra na temat świata, w którym (pseudo)nauka oraz kultura masowa mieszają się każdego dnia w mediach społecznościowych.
Hity, kity i klasyki. Filmowe podsumowanie 2021 roku
„Diuna”, „Wesele” czy „Truflarze”? Autorzy działu „Patrząc” wybierają swoje największe tegoroczne zachwyty i rozczarowania, a także klasykę filmową, do której warto powrócić właśnie teraz.
Jak się wyrwać ze streamingowego marazmu? Najlepsze seriale 2021 roku
„Sukcesja”, „Ted Lasso” czy „Biały lotos”? Na które tytuły warto zwrócić uwagę w kończącym się roku, pomimo zalewu serialowych produkcji?
Kolory więzi. O wystawie „Moja matka, moja córka” w krośnieńskim BWA
Czy w XXI wieku udało się przełamać patriarchalny schemat relacji między matką a córką, który nakazywał im rywalizację? Czy relacje te przybrały więcej form – lub barw? Z pytaniami tymi zmierzyło się kilkanaście artystek kilku generacji, pracujących w różnorodnych mediach: od malarstwa i grafiki, przez instalacje i sztukę nowych mediów, po performance.
Ciemności kryją ziemię i lud we śnie leży. Wokół spektaklu „Dziady” w reżyserii Mai Kleczewskiej w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie
Czy „Dziady” powinny dyżurnie obsługiwać wszelkie narodowe traumy? Najnowsza inscenizacja dramatu Mickiewicza afirmuje rewolucyjny potencjał współczesnej jednostki, nie jest jednak wolna od publicystycznych uproszczeń.
Pieśń ofiarnego kozła. Recenzja filmu „Noc królów” w reżyserii Philippe’a Lacôte’a
Opowieść o tajemniczej ceremonii odprawianej w więzieniu o zaostrzonym rygorze wpisuje się w ponadczasową tradycję poszukiwania korzeni władzy w rytuale.
Grunt to rodzinka (choć bywa grząski). Recenzja filmów „Moje wspaniałe życie” oraz „Wszystko zostaje w rodzinie”
Na ekranach zagościły dwa znakomite obrazy dynamiki życia rodziny, w której pojawia się zdrada. Jak ukazali to wyzwanie polscy i włoscy filmowcy?
Mleko zemsty. Rozmowa z twórcami filmu „Ballada o białej krowie”
„Wdowy, psy, koty i rupiecie nie są mile widziane” – mówi w jednej ze scen mężczyzna w teherańskim biurze pośrednictwa mieszkaniowego. O karze śmierci oraz jej wpływie na irańskie społeczeństwo – a zwłaszcza los kobiet – rozmawia Łukasz Kanafa z reżyserami filmu, Behtashem Sanaeehą oraz Maryam Moghaddam.
Ucieczka w pustynię. Recenzja filmu „Diuna” w reżyserii Denisa Villeneuve’a
Najnowsza ekranizacja powieści Herberta to wizualny majstersztyk. Nie oddaje on jednak sprawiedliwości ani złożoności postaci pierwowzoru, ani politycznej wrażliwości autora, zbudowanej z inspiracji Jungiem, narkotycznych eksperymentów oraz poparcia dla Partii Republikańskiej.
Wszystkie nasze puste krzyże. Recenzja filmu w reżyserii Łukasza Rondudy
„Wszystkie nasze strachy”, triumfator tegorocznego festiwalu w Gdyni, to film o odbywającym się na naszych oczach ukrzyżowaniu osób LGBT. Daniel Rycharski, kochając po ludzku, kocha z siłą pojmowania Boga, które już od dawna wygasa.
Święty łotr. Recenzja filmu „Narcyz i Złotousty” w reżyserii Stefana Ruzowitzky’ego
Ruzowitzky podjął się karkołomnego zadania przeniesienia na ekran jednej z najbardziej cenionych powieści niemieckiego noblisty. Kosztem okazało się jednak uproszczenie jej bohaterów oraz redukcja ich archetypicznej przyjaźni do wypartego seksualnego pożądania.
Zabito dziecko. Recenzja filmu „Nie czas umierać” w reżyserii Cary’ego Joji Fukunagi
Na filmowe uniwersum Jamesa Bonda można spojrzeć jak na ukryty teatr relacji rodzinnych, w których słynny agent zajmuje pozycję wiecznie rozpieszczanego, krnąbrnego dziecka. Czy najnowsza odsłona cyklu nie przecina tej tradycji?
„Człowiek, który sprzedał swoją skórę” i w zasadzie dobrze na tym wyszedł. Recenzja filmu w reżyserii Kausar Ibn Haniji
Nominowany w tym roku do Oscara tunezyjski film podejmuje w osobliwy sposób walkę ze schematami orientalizmu: to portret uchodźcy pozbawionego heroizmu.