Z centrum widać najwięcej
Mariko Bobrik wprowadza widza w świat społeczności wietnamskiej w Warszawie. „Smak pho” pozwala nam poznać jej smaki i obyczaje, ale też przyjrzeć się własnym uprzedzeniom – także wobec rodzicielstwa.
Pełnometrażowy debiut Piotra Adamskiego to oryginalny mariaż filmu gatunkowego i autorskiego stylu, którego sercem są dwie buntownicze „dziewczyńskie” kreacje. W tej opowieści o opresyjnym systemie i jednostkach, które próbują go przechytrzyć, western łączy się z duchem filmów Yorgosa Lanthimosa.
„Nasz czas”, pokazywany w 2018 roku na Festiwalu w Wenecji, w końcu można obejrzeć w polskich kinach. Carlos Reygadas opowiada o „otwartym związku” i kontrolowanej zdradzie, co jest przyczynkiem do rozważań nad męskim ego i romantycznym ideałem miłości.
Premiera „Pięciu braci” zbiegła się w czasie z największą od lat 60. falą antyrasistowskich protestów w Stanach. Spike Lee opowiada o wojnie w Wietnamie – nie oznacza to jednak, że jego analiza stosunków rasowych jest nieaktualna.
„Obrazy bez autora” to opowieść o artyście tworzącym w III Rzeszy, NRD i RFN. Nie o pracę w różnych systemach politycznych tu jednak chodzi, lecz o intymne szczegóły z życia znanej postaci współczesnej sztuki.
Najnowszy film jednego z najsłynniejszych chińskich reżyserów Zhanga Yimou to arcydzieło wizualne, a zarazem nudne kino akcji klasy B. Najpierw urzeka, potem nuży, a na końcu irytuje.
„Westworld” miał być następnym po „Grze o Tron” flagowym serialem HBO. Dobrze przyjęty pierwszy sezon, ogromny budżet oraz znana obsada zwiastowały sukces. Futurystyczny serial nie spełnił jednak pokładanych w nim nadziei.
Opowieść o chińskim serwisie streamingowym, ludziach głębin oraz początkach kariery Władimira Putina to tylko niektóre z dokumentów, które mamy okazję nadrobić w tym tygodniu pomimo społecznej izolacji.
Twórcy serialu HBO umiejętnie wykorzystują przemielony przez popkulturę wizerunek wampira. „Co robimy w ukryciu” to nie tylko żart z Drakuli, ale także ze wszystkich późniejszych filmowych reinterpretacji wizerunku krwiopijcy, które dawno przestały być straszne.
Jean Seberg to bodaj najbardziej francuska z Amerykanek, które owładnęły wyobraźnią kinofilów między innymi za sprawą filmów Jean-Luca Godarda. Jak narodziny ikony nowej fali oddała kreacja Kristen Stewart?
Sylwetka amerykańskiego artysty to przykład nie tylko rozmachu ról, przez które można poszerzyć formułę stand-upu. To także wyraz potrzeby akceptacji ze strony widowni dla płynnej tożsamości komika.
Nagrodzony za kreacje aktorskie na zeszłorocznym festiwalu w Berlinie, film Wanga Xiaoshuaia to kunsztowna opowieść o grozie, która przenika do chińskiej codzienności.
Jan Komasa, twórca nominowanego do Oscara „Bożego ciała”, pochyla się nad problemem hejtu w internecie. Czy frustracja wynikająca z odrzucenia społecznego może być źródłem nienawiści?
Bartosz M. Kowalski próbuje odczarować polski horror. Slasher twórcy „Placu zabaw” zawiera wszystkie elementy klasycznych dzieł tego gatunku. Czy schemat znany z niezależnego amerykańskiego kina lat 70. może sprawdzić się we współczesnym kinie polskim?
Przed nami kolejna odsłona dramatycznych losów bohaterek, które – choć nie widzą poza sobą świata – stały się także swoimi największymi rywalkami. Ekranizacja powieści Ferrante to jednak nie tylko ich perypetie – to opowieść o zmierzchu jednej z najpiękniejszych epok w dwudziestowiecznej historii Włoch.