Praworządność. Po co nam praworządność? Mamy przecież telewizję, interwizję i do pracy autobusy – jak śpiewał w latach osiemdziesiątych Kazik Staszewski w piosence „Po co wolność”. Aby zrozumieć trwający kryzys, przygotowaliśmy stronę www.praworzadzmy.pl, gdzie w jednym miejscu tłumaczymy to, co chciałaby zakryć propaganda.
Zapraszamy na premierę strony praworzadzmy.pl, która dokumentuje kryzys praworządności w Polsce po 2015 roku.
Od sześciu lat w państwie roi się od fałszywych etykiet. Są jak klapki na oczach. Nazywają zjawiska czy procedury tak, by stworzyć fałszywe wrażenie legitymizacji. System prawa staje się fasadą, skrywającą prawną rzeczywistość kształtowaną w miarę politycznej potrzeby.
„Opinie prawników” Elżbiety Witek w sprawie reasumpcji głosowania to prosty i zrozumiały przykład na powszechnie stosowaną metodę PiS-u: wyciągnąć, naciągnąć, ominąć, skleić, żeby się jakoś trzymało – i przepchnąć.
To nie Czarnek i Skrzydlewski zamienią Polskę w Gilead, tylko Przyłębska i Manowska. Tamci są anachroniczni, ale bezradni, natomiast odmowa stosowania wyroku TSUE odgradza nas od Unii Europejskiej.
Opozycja przejęła Konstytucję tak, jak kiedyś PiS przejęło tragedię smoleńską. Konstytucja też dotyczy wszystkich, ale kojarzy się tylko z jedną stroną.
Liczymy polskim prawnikom międzynarodowe publikacje, ale oni angażują się w spory przed europejskimi sądami. To dowodzi dużej znajomości prawa unijnego.
Marian Banaś jest dobrym naśladowcą metody prawników Zjednoczonej Prawicy – tyle że posługuje się nią, by koalicję straszyć.
Określanie sędziów, adwokatów i prokuratorów krytykujących władzę za niepraworządne działania jako „skrajnie upolitycznionych” jest jak krzyk złodzieja, że go okradziono, podczas gdy odbierano mu łup.
Czy trzeba było dzików, które zniszczyły trawniki, żeby nareszcie powstrzymać sędziów dublerów od orzekania w Trybunale Konstytucyjnym? Być może właśnie tak się stanie.
Prawnicy zamknęli się w wieży z kości słoniowej. Sąd i prokuratura były jednymi z ostatnich miejsc, w których człowiek mógł spotkać się z empatią i zrozumieniem.
Ulegliśmy iluzji świętości norm prawnych. Wydawało nam się, że wystarczy napisać, że orzeczenia podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu, aby tak było. Skonstruowaliśmy system funkcjonujący do chwili, w której rządzący przestają tego chcieć.
To nie barbarzyńcy z zewnątrz atakują piękne i dostojne imperium prawa. Oni przyszli z jego centrum, z akademii.
Byłoby źle sytuować sędziów, prokuratorów i adwokatów zaangażowanych w obronę praworządności tylko po stronie opozycji wobec PiS-u. Oni myślą szerzej, prodemokratycznie, myślą o wymiarze sprawiedliwości, w którym obywatel ma się czuć bezpiecznie.
Edukujemy studentów do tego, by zaliczyli testy egzaminacyjne. A potem dziwimy się, że wierzą w stereotyp prawnika: teczka, garsonka i nadprzyrodzone moce, czyli umiejętność puszczenia przeciwnika w skarpetach.