Kiedy naiwny romantyzm zakłada, że polityka rządzi się ideałami i wartościami, naiwny realizm czyni dokładnie odwrotnie. Widzi tylko brutalną grę i starcie sił, wierząc, że rola idei jest zerowa. Obie postawy są błędne, bo przedstawiają sprawy zbyt zerojedynkowo.
Nowe Horyzonty prezentują całą panoramę kina – od klasyki po dzieła współczesne. To także podróż przez wiele kinematografii narodowych – w tym roku także włoską, reprezentowaną między innymi przez olśniewającą „Dafne” Federica Bondiego.
Nie możemy zakładać, że cudzoziemcy, którzy pracują w Polsce, będą funkcjonować w jakiejś równoległej rzeczywistości – oni będą częścią naszej codzienności. Żeby nam się wszystkim lepiej żyło, powinniśmy myśleć o tych kwestiach z wyprzedzeniem.
Być może część administracji Trumpa postanowiła docenić Polskę, ponieważ dostrzegła w niej lustrzane odbicie pewnego narodowego image’u, jaki sama chciałaby widzieć w Stanach Zjednoczonych – mówi Daniel Fried w rozmowie z „Kulturą Liberalną”.
Ostatnia wystawa paryskiego Musée d’Orsay przybliża sylwetkę najwybitniejszego malarza naiwnego – Henriego Rousseau, zwanego Celnikiem. Jego pełen przepychu styl to świadectwo artystycznej autonomii oraz nieskłamanego, pozbawionego proporcji zachwytu.
Napisaniem „Bez skazy” Franzen na nowo zdefiniował realistyczną powieść i jako jeden z nielicznych poradził sobie z opisem internetowego świata, w którym wszystko jest tak samo ważne. Dziś, obok Houellebecqa, to najlepszy literacki analityk współczesności.
Festiwal Pięć Smaków przyzwyczaił już swoją publiczność do różnorodności prezentowanych spojrzeń na Azję. W tym roku perspektywy te mieściły się przede wszystkim w dwóch nurtach: przypomnienia się o tych, których dotknęło wykluczenie oraz zaintrygowania tymi, którzy sami odmawiają wpasowania się w tradycyjne wzory życia.
Łukasz Kowalczyk Zniewolone ciało. Wokół „Mapy i terytorium” Michela Houellebecqa W stadium pozytywnym (…) uznajemy za niemożliwe uzyskanie pojęć absolutnych; wyrzekamy się badania pochodzenia i przeznaczenia wszechświata oraz poznawania wewnętrznych zjawisk; usiłujemy natomiast wykrywać ich prawa, to znaczy ich stosunki, następstwa i podobieństwa, posługując się wyłącznie rozumowaniem i obserwacją. August Comte „Metoda pozytywna w 16 […]