Projekt ministra Czarnka jest często prezentowany jako seria technicznych poprawek, które w żaden sposób nie dotkną rodziców, uczniów, ani nawet nauczycieli. A to po prostu nieprawda. W wyniku tych zmian środowiska szkolne i władze samorządowe będą miały coraz mniejsze pole decyzyjności i coraz mniejszą motywację do pracy na rzecz dobrej i nowoczesnej szkoły. Najwięcej stracą, jak zwykle, uczniowie i uczennice.
Pokolenie 60+ lubi mówić, że to im zawdzięczamy wolność. Wolność ta jest jednak umiarkowana – rządy mężczyzn, którzy nie chcą aborcji, skostniałe szkoły tkwiące w pruskim modelu edukacji, państwo słabe dla silnych i silne dla słabych nie tworzą wolnego świata dla osób urodzonych w latach 80., 90. czy dwutysięcznych.
W roku szkolnym 2020/2021 lekturą po raz pierwszy w polskiej szkole stanie się gra komputerowa. Czas odejść od jałowej krytyki lektur szkolnych i przejść do konstruktywnej rozmowy o treściach edukacyjnych dla młodzieży. To wymaga porzucenia idei kanonu, jaką znaliśmy dotychczas.
Obywatelem każde z nas staje się formalnie w momencie narodzin. Jednak, aby stan formalny stał się faktycznym, konieczna jest odpowiednia socjalizacja. Pandemia i podjęte przez rząd decyzje sprawiają, że proces ten może zostać zachwiany i przełożyć się na postawy młodych obywateli. Warto dostrzec te zagrożenia.
Nie powinniśmy akceptować państwa, które staje po stronie tylko jednej grupy obywateli, części wiernych Kościoła katolickiego. Jednak w demokracji jedyną drogą do pozbycia się polityków, którzy udają kościelnych hierarchów, są wybory.
Istnieje tylko jedno zdjęcie, z którego patrzą na nas jednocześnie Hitler i Wittgenstein. Żaden rys twarzy nie zapowiada ich przyszłych losów, jednak my już widzimy w nich zbrodniarza i filozofa. Sprawę komplikuje dopiero historia tej fotografii.
Szanowni Państwo! Tego strajku nie da się zignorować, objął szkoły w miastach, miasteczkach i na wsi. W mediach rozgrzała dyskusja o stanie edukacji po „reformie” wprowadzonej przez minister Annę Zalewską i sytuacji zawodowej nauczycieli. Postulatom płacowym podnoszonym przez związki zawodowe towarzyszy hasło odzyskania przez nauczycieli należnego im szacunku, godności i pozycji w społeczeństwie. Mechanizm jest […]
„W edukacji nie chodzi tylko o pieniądze, ale też, mówiąc górnolotnie, o przyszłość narodu. Pieniądze są tu środkiem do ważniejszego celu”, mówi Adam Rębacz, nauczyciel warszawskiego Liceum im. K. Hoffmanowej.
To na nauczycieli i dyrektorów szkół spadną konsekwencje tego, że do szkół średnich pójdzie we wrześniu podwójny rocznik. Jeśli dołożymy do tego głodowe pensje, zmniejszenie przywilejów socjalnych oraz całkowity brak chęci dialogu ze strony rządu, to okazuje się, że strajk jest naprawdę jedynym wyjściem.
„Jeżeli dziecko przychodzi do nas z pytaniem o seks, to znaczy, że już się czegoś na ten temat dowiedziało. […] Dociekliwość dzieci w kwestiach seksualnych wynika wyłącznie z ich ciekawości świata. Seks to wiedza o tym, jak działa świat, podobnie jak to, skąd się bierze kupa”, mówi psycholożka.
Wychowanie dzieci bez dyskryminacji ma jeden cel: brak dyskryminacji. Choć to banał, w polskich dyskusjach prowadzonych na poziomie czystej teorii ta prosta prawda się zaciera. W norweskim przedszkolu, do którego chodzą moi synowie, widzę, jak wprowadzanie teorii w praktyce służy wszystkim: dzieciom i rodzicom, niezależnie od pochodzenia i orientacji.
PiS doszło do władzy z hasłami budowy „Polski solidarnej”. Jeśli czujesz, że realizacja tej obietnicy omija cię z daleka, nie jesteś sam czy sama. Po obecnych rządach zamiast „Polski solidarnej” może nas czekać druga – po tej z lat 90. – fala prywatyzacji. Widzę to nie tylko w statystykach, ale też obserwuję z bliska. Na sobie.
Polska zajęła szóste miejsce w nowym rankingu nierówności w edukacji przygotowanym przez UNICEF. O tym, co to dla nas znaczy, opowiada znawczyni polityki społeczno-gospodarczej Anna Gromada, która współtworzyła raport.
Kiedy w 2014 roku w całych Chinach przeprowadzono badania wzroku dzieci i nastolatków wyniki nie były chyba dla nikogo zaskoczeniem. Okazało się, że na krótkowzroczność cierpi odpowiednio 45 procent uczniów podstawówek, 74 procent uczniów gimnazjów, 83 procent licealistów i 86 procent studentów. Co prawda wciąż istnieją kraje, w których procent krótkowidzów wśród młodych ludzi jest jeszcze wyższy – prym wiedzie Korea Południowa (96 procent) i Hongkong (87 procent), ale tempo, w jakim młodzi Chińczycy niszczą sobie oczy, pozwala domniemywać, że w niedługiej przyszłości palma pierwszeństwa przejdzie w ich posiadanie.
„Sedno problemu, jeśli chodzi o pieniądze i szczęście, stanowią porównania społeczne: czy porównuję się z naprawdę bogatymi ludźmi? Czy porównuję się z innymi naukowcami, czy może z gwiazdami filmowymi i sportowcami? W Ameryce zawodowy sportowiec – nawet przeciętny – zarabia w ciągu roku więcej niż topowy profesor przez dwadzieścia lat. To dla mnie dość przykre”, mówi słynny amerykański psycholog społeczny.