Co robi rzetelna autorka lub rzetelny autor, gdy styka się z krytyczną recenzją swojej książki? Może ją, oczywiście, zignorować. Może też na zarzuty w merytoryczny sposób odpowiedzieć. Łukasz Kozak, autor „Upiora. Historii naturalnej”, postawił na epitety, uniki, erystyczne chwyty i uderzenie moralną pałką.
Po publikacji studium o zjawisku upioryzmu Łukasz Kozak doczekał się wielu wywiadów i pochlebnych recenzji. Książkę chwalono między innymi za nowatorskie ujęcie tematu. Problem w tym, że ujęcie nie jest nowe, a autor nie przyznaje się do swoich poprzedników. „Upiór” jest też kłopotliwy, bo przyczynia się do tworzenia nowych mitów na temat upioryzmu.
Odnalezienie manuskryptów „Rękopisu znalezionego w Saragossie” uruchomiło łańcuch filologicznych sensacji. Nowy przekład oddaje lekkość i prostotę pióra hrabiego Potockiego, zapewnia lekturze językową nowoczesność i zachęca do odczytania tekstu na nowo.
W 1965 r. ukazuje się debiutancka książka Georges’a Pereca „Rzeczy”. Powieść – odczytana jako krytyka rosnącego konsumpcjonizmu – szybko zdobywa uznanie czytelników. Dziś wznowienie jej polskiego przekładu wciąż dużo mówi o otaczającej nas rzeczywistości.