Elektrownie są coraz starsze, ceny energii idą w górę, sektor węglowy żyje już tylko dzięki wsparciu państwa. Alternatywą jest energia jądrowa – technologia wydajna, bezpieczna, ekologiczna oraz tania w użytkowaniu.

Jeśli atom ma być tylko zabezpieczeniem dającym spokojny sen wychowanym w XX wieku
i podejmującym dziś decyzje osobom myślącym w kategoriach energetyki konwencjonalnej, wielkoskalowej i scentralizowanej – to z dużym prawdopodobieństwem może okazać się niepotrzebną
i niezwykle kosztowną fanaberią. Panika to zły doradca, a dyskusji o atomie po prostu zamknąć nie można.

Jednoznaczne rozstrzygnięcie sporu dotyczącego budowy elektrowni jądrowej w Polsce utrudnia bilans korzyści i kosztów, który długookresowo jest praktycznie nieprzewidywalny – zmieniają się uwarunkowania technologiczne, prawne i gospodarcze, które wpływają na konkurencyjność tego źródła energii wobec alternatyw. Czas jednak nie gra na korzyść atomu. W czasach rozwijającej się w zawrotnym tempie technologii, która z miesiąca na miesiąc wywraca do góry nogami dotychczasowe analizy finansowe, powinniśmy wybierać opcje elastyczne, które szybko można zastąpić innymi, gdy będzie to zasadne. Budowa elektrowni jądrowej w obecnych uwarunkowaniach podnosi ryzyko inwestycji, z którą możemy za 50 lat zostać jak Himilsbach z angielskim.

Natalia Kołodyńska-Magdziarz przekonuje, że „opcja atomowa”, to najlepsze rozwiązanie dla Polski. Co więcej, z lektury tekstu wynika, że atom – „wydajny, bezpieczny, ekologiczny oraz tani w użytkowaniu” – posiada „same plusy i żadnego minusa”. Czy faktycznie tak jest?

Przypomnijmy sobie, co wiemy o naszym państwie jako realizatorze wielkich przedsięwzięć. O polskim promie i samochodach elektrycznych, o wyborach pocztowych Jacka Sasina i o burmistrzu Pcimia na czele giganta paliwowego. Naprawdę wierzymy, że polska klasa polityczna dobrze poprowadzi tak złożony projekt?