„Śmierć przychodzi nawet latem” Zsuzsy Bánk to przede wszystkim kronika śmiertelnej choroby i odchodzenia ojca autorki, węgierskiego uchodźcy, który wyjechał do Niemiec po stłumionej przez radzieckie czołgi rewolucji 1956 roku. Jest to jednak również obraz szczęśliwych chwil spędzanych wspólnie z rodziną, wspomnienie pogodnej melancholii węgierskiej prowincji i magii przedmiotów związanych z bliskimi, które są w stanie ożywiać umarłe światy.

„To nie jest nowe ani zaskakujące, choroba i śmierć są nieodłącznymi elementami węgierskiej rzeczywistości, są tu zadomowione, odkąd pamiętam, odkąd spędzamy tu lato. Tyle że teraz to my jesteśmy głównymi bohaterami”, pisze Zsuzsa Bánk w książce o śmierci ojca, żałobie, Węgrzech i wspomnieniach utraconej Arkadii. Zapraszamy do lektury wywiadu z autorką i fragmentu książki w przekładzie Elżbiety Kalinowskiej.

Nieludowa, elitarna kobieta, popisująca się swoim oczytaniem – nie tylko w XV wieku było to zjawisko sprzeczne wewnętrznie. Nie bez powodu czyta się więc dziś Krystynę de Pizan jako tricksterkę swoich czasów. Jej „Księga o Mieście Pań”, traktowana jest jako jeden z pierwszych przejawów pisarstwa kobiecego w dziejach Europy, po raz pierwszy ukazała się w języku polskim.

Zwierzęta walczące o polityczną władzę – brzmi znajomo? „Głosujcie na Wilka!” to gra z polityczną satyrą George’a Orwella. Jednak w przeciwieństwie do „Folwarku zwierzęcego” Calì i Clavelet prezentują bohaterów na miarę XXI wieku: wiece wyborcze, transmisje telewizyjne i media społecznościowe to środki komunikacji, ale i perswazji, by osiągnąć polityczny sukces. Lektura obowiązkowa nie tylko dla najmłodszych.

W przyszłym roku przypada 150. rocznica urodzin Boya-Żeleńskiego. Z przyczyn, których nietrudno się domyślić, Sejm Rzeczypospolitej nie ujrzał w nim godnego kandydata do grona patronów tego roku. Nawet pomimo tego, że to jedna z najwpływowszych i najbłyskotliwszych postaci w dziejach kultury polskiej XX wieku. O tym, że rok 2024 będzie stu i pięćdziesięcioleciem Boya, pamiętajmy więc na własny rachunek.

„Abakanowicz. Trauma i sława”. Tak zatytułował biografię jednej z najlepiej znanych na świecie polskich artystek Paweł Kowal. Oczekiwałabym zatem, że dowiemy się jako czytelniczki i czytelnicy, jak ta trauma wpłynęła na wybory artystyczne Abakanowicz. Niestety, nic z tego.

Kazimierz Brandys, autor powieści osiągających zawrotne nakłady w PRL-u, wielokrotnie tłumaczony, często ekranizowany i nagradzany, w chwili powstania „Erraty” do jego biografii nie żył od dziesięciu lat. Tak jak odbywało się to w przypadku innych autorów interesujących TVP Historia, skrupulatnie poinformowano o jego dobrych stosunkach z władzą bierutowską, a w kontekście okresu poodwilżowego przypisano Brandysowi rewizjonistyczny koniunkturalizm.

Przeprowadzka za miasto budzi w Halszce lęk. Dziewczynka boi się zmian – nowej szkoły, nowych koleżanek i kolegów. Wówczas w jej rzeczywistość wkrada się świat fantastyczny w osobie skrzata Boima. To on pomoże Halszce poradzić sobie ze świeżo przeżytą stratą i otworzyć się na innych.