Dyskusję na temat obecności osób trans wśród nas, na temat ich praw oraz ich życia, powinniśmy zacząć nie od abstrakcyjnych kategorii takich jak „tożsamość” czy „uznanie”, ale od prozy życia.
Jest skończona liczba żartów skatologicznych, rasistowskich i antysemickich, które człowiek może przyjąć. „Wesele” opowiedziane jest z dosłownością i przesadnością Patryka Vegi, a momentami wręcz Jacka Kurskiego.
Współczesna proza lubi nam opowiadać o starości na dwa sposoby. Pierwszy z nich ukazuje ją jako pogodny czas rozliczenia z przeszłością. Drugi przedstawia starość jako stan degradacji ciała, cierpienie, samotność. Janko odrzuca obie strategie. Jej bohaterka chce oswoić to, co nieuchronne, ale jednocześnie walczy do ostatka sił, żeby nie przyznać się przed sobą, że starość jest tuż za rogiem.
Podstawową cechą książki jest szczerość autora, pisanie na pograniczu – zaryzykuję określenie – wspomnieniowego ekshibicjonizmu. Ten zaskakuje, bowiem autor zawsze zdawał mi się człowiekiem łatwym w kontakcie, uśmiechniętym, raczej pewnym siebie – ale introwertycznym. Tu zaś zdumiewająco się odsłania.
Jak co roku o tej porze, zapraszamy do lektury naszego zestawienia książek na jesienny mrok – to już czwarta jego edycja. Prezentujemy książkowe nowości z dreszczykiem, różnorodne gatunkowo, dla młodszych i starszych czytelników, którzy lubią czasem się bać.
Na filmowe uniwersum Jamesa Bonda można spojrzeć jak na ukryty teatr relacji rodzinnych, w których słynny agent zajmuje pozycję wiecznie rozpieszczanego, krnąbrnego dziecka. Czy najnowsza odsłona cyklu nie przecina tej tradycji?