Nadmiary i bezmiary Ishbel Szatrawskiej. Recenzja powieści „Toń” [Debiuty i po-debiuty]
Pierwszą powieść Szatrawskiej cechują ryzyko, odwaga, brawura, z których słyną jej sztuki teatralne. Pisarka nie sili się na wykoncypowane zabiegi oraz stylizacje. Pisze językiem własnym – osobistym, potoczystym, bezpośrednim, kobiecocentrycznym, a momentami nawet dziewczyńskim. To dobra powieść historyczna, która przeszłością pracuje na przyszłość. Jak kiedyś pracowały niewolne od publicystyki powieści Henryka Sienkiewicza.