Podczas mojej pierwszej jesieni spędzonej w Polsce, kiedy byłem doktorantem historii, dostałem od mojego promotora prezent: skromną grafikę, portret Józefa Piłsudskiego. Był to rok 1986, a więc czas, kiedy władze PRL powoli dawały przyzwolenie na to, by o Piłsudskim mówić i pisać w kategoriach pozytywnych. Lata międzywojenne przestały się pojawiać wyłącznie w charakterze straszydła.
Czytałem kiedyś tekst o organizowanych w szczytowym okresie rządów Gomułki obchodach pięćset pięćdziesiątej rocznicy bitwy pod Grunwaldem. Trybuna z komunistycznymi oficjelami obwieszona była staropolskimi flagami z krzyżami i wizerunkami świętych, a my sami okazywaliśmy się potomkami rycerzy spod Grunwaldu.
Czy może trwale istnieć w dziejach naród lub państwo bez mitu założycielskiego? Mitu, który będzie ten naród lub państwo jednoczył.
Łukasz Jasina Nowy mit nowej Lewicy? Na marginesie biografii Adama Ciołkosza pióra Andrzeja Friszkego wydanej przez Wydawnictwo Krytyki Politycznej Adam Ciołkosz nie zobaczył nigdy nowej, niepodległej Polski. Umarł w roku 1978. Do Polski przyjechała jednak jego żona Lidia, która uczestniczyła zresztą w tworzeniu w kraju nowej Polskiej Partii Socjalistycznej (pod przywództwem Jana Józefa Lipskiego). Lidia […]