Komunizm w Polsce postrzega się jako ideowy monolit i twór obcy. Książka „Bunt, podziemie, władza” narusza te wyobrażenia, a w rozmowie z Erykiem Krasuckim autor wyjaśnia, skąd wzięli się „Oni”, czym były „osobiste komunizmy” i dlaczego pewien łódzki prawnik nie nadawał się do rewolucyjnej roboty.
Każdy badacz komunistów i komunizmu stąpa po polu minowym uproszczeń, stereotypów i mitów. W jaki sposób ich uniknąć? Przedstawiamy fragment wstępu świeżo opublikowanej książki Łukasza Bertrama „Bunt, podziemie, władza. Polscy komuniści i ich socjalizacja polityczna do roku 1956”.
16 grudnia 1918 roku w kamienicy Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Subiektów Handlowych Wyznania Mojżeszowego przy ulicy Zielnej 25 w Warszawie odbył się zjazd założycielski Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. Jej powstanie stanowiło jedną z odpowiedzi na palące wyzwania epoki.
Po 30 latach wreszcie ukazało się polskie wydanie klasycznej pracy o pokoleniu polsko-żydowskich komunistów, ich marzeniach, dylematach – i klęsce. Specjaliści znają ją doskonale, ale opowieść Jaffa Schatza to propozycja dla każdego, komu nie wystarczają stereotypy i klisze o polskiej historii.
Chcecie zrozumieć, jakimi stworzeniami byli polscy komuniści? Czytajcie książki Eryka Krasuckiego! Biografia Witolda Kolskiego, którą napisał szczeciński historyk, stanowić może drogowskaz, jak pisać o komunistach, nie serwując czytelnikowi ani opowiastki o szlachetnych bojownikach, ani antykomunistycznej agitki.
Twarz Bieruta spoglądała z wielkich portretów w latach 50. Znalazła się tam z woli Stalina, ale odpowiednich przywódczych rysów nabrała wcześniej – w latach 30. Nie wydaje się jednak, że Piotr Lipiński zrobił wszystko, by dobrze uchwycić przebieg tej operacji.
Szanowni Państwo! Ponad dwa lata, które upłynęły od ostatnich wyborów parlamentarnych, pokazały, że zdolność przewidywania politycznych konsekwencji swoich działań nie należy do najmocniejszych stron polskiego rządu. Echa wywołanego przez ustawę o IPN-ie kryzysu w stosunkach polsko-żydowskich jeszcze do końca nie wybrzmiały. Tymczasem przed nami kolejne wydarzenia, które mogą ten kryzys na nowo rozniecić. Obchody Marca […]
Odpowiedzialność za Marzec ponoszą przywódcy PZPR. Jednak ci, którzy wygnali z kraju kilkanaście tysięcy Polaków, też byli Polakami. Byli nimi również aktywiści partyjni, urzędnicy i zwykli pracownicy, przekonani komuniści i bezideowi konformiści, polujący na czarownice na zebraniach i składający donosy.
Od momentu, gdy Armia Czerwona wkroczyła do Łodzi w styczniu 1945 r., komuniści w Polskiej Partii Robotniczej mieli największe kłopoty właśnie z proletariatem.
Odnosząc się do tez Michała Łuczewskiego, autor „Wielkiej Trwogi” przypomina, jak wielowymiarowy był wpływ II wojny światowej na polskie społeczeństwo – jako wydarzenia jednocześnie rozrywającego dawny porządek i cementującego tożsamość nowej wspólnoty.
1 marca coraz powszechniej obchodzi się Dzień Żołnierzy Wyklętych. 12 marca mija kolejna rocznica śmierci Bolesława Bieruta. Zarówno on, jak i ludzie skazani na śmierć za jego rządów pochowani są na tym samym cmentarzu. O związaną z tym politykę pamięci spierają się redaktorzy „Kultury Liberalnej”.
Kim byli ludzie, którzy wdrapali się na najwyższy szczebel politycznej drabiny PRL? Jerzy Eisler pisze o nich bez wybielania, unikając jednocześnie haseł w poetyce: „żydowskie wilkołaki z UB”.
Jakub Krzeski Koniec wieku radykałów Z perspektywy czasu trudno nie spoglądać na XX wiek z pewną dozą melancholii. Zaczynając od upadku XIX-wiecznego ładu społecznego i politycznego wraz z nadejściem I wojny światowej, a kończąc na polskiej transformacji ustrojowej ‘89 roku – lista niespełnionych nadziei i żali, które nigdy nie znajdą ukojenia, zdaje się nie mieć końca. […]
Magdalena M. Baran Pożegnalny wypad Klausa Gdy pod koniec ubiegłego tygodnia do Polski przyjechał niedawny bohater „kulkowego zamachu”, prezydent Republiki Czeskiej Václav Klaus, o wizycie już mówiono jako o historycznej. Plany jednak wyglądały całkiem zwyczajnie – ot, spotkania z polskimi oficjelami (również w wersjach „z małżonką”), sprawy polityczne i gospodarcze w Warszawie, a później spacer […]