Glenn Gould czyta Ravela
Gdyby spojrzeć na krytykę artystyczną jako na swego rodzaju typologię spotkań, z łatwością przyjdzie nam wyróżnić relacje podległości, stosunki sił i najczęściej spotykane wyniki konfrontacji komentatora i tego, co komentowane, krytyka i dzieła, a tym samym i jego autora, ogniskujących się (albo przecinających) wewnątrz komentarza.