Hity, kity i klasyki. Filmowe podsumowanie 2021 roku
„Diuna”, „Wesele” czy „Truflarze”? Autorzy działu „Patrząc” wybierają swoje największe tegoroczne zachwyty i rozczarowania, a także klasykę filmową, do której warto powrócić właśnie teraz.
„Diuna”, „Wesele” czy „Truflarze”? Autorzy działu „Patrząc” wybierają swoje największe tegoroczne zachwyty i rozczarowania, a także klasykę filmową, do której warto powrócić właśnie teraz.
Czy przy pomocy kamery można prześwietlić mechanizmy władzy? Esejem na temat postaci Giulia Andreottiego otwieramy cykl, w którym będziemy się przyglądać wartym uwagi filmowym reprezentacjom uprawiania polityki.
Nagrodzony za scenariusz na zeszłorocznym festiwalu w Berlinie film braci D’Innocenzo to groteskowa wizja dorastania na włoskich przedmieściach, w której można dopatrzeć się echa społecznej krytyki Pasoliniego.
Tegoroczny polski kandydat do Oscara jest kolejnym filmem włączającym się do dyskusji o stanie polskiego Kościoła. „Boże Ciało”, zamiast krytykować kler, zadaje jednak pytania o społeczną rolę duchownych.
Nowe Horyzonty prezentują całą panoramę kina – od klasyki po dzieła współczesne. To także podróż przez wiele kinematografii narodowych – w tym roku także włoską, reprezentowaną między innymi przez olśniewającą „Dafne” Federica Bondiego.
Kto jak nie twórca „Wielkiego piękna” może rozliczyć legendę włoskiej polityki, właściciela stacji telewizyjnej i prezesa AC Milan w jednym? Paradoksalnie jednak to nie Silvio Berlusconi, ale sami Włosi – „Oni” – stali się bohaterami najnowszego filmu Paola Sorrentina.
Po „Wielkim pięknie” Paolo Sorrentino obwieścił, że nakręci film zdecydowanie bardziej minimalistyczny i zdyscyplinowany. Z gwiazdorską obsadą i sporym budżetem trudno jednak mówić o skromności. Czy „Młodość” stanowi więc rewers do nagrodzonego Oscarem poprzedniego filmu Włocha?
O kończących się wakacjach i filmowo-muzycznych wspomnieniach, które – jak to z wielką sztuką zwykle bywa – nigdy nie przemijają.
Najpierw Sorrentino idzie w tango z Fellinim, zaraz po tym bierze pod rękę Prousta. Do wężyka dołączają także Céline, Korine, Flaubert i Stendhal. Przy konsolach DJ-ów stoją Górecki, Preisner, Arvo Pärt i Bob Sinclar. Miejsce melanżu – Wieczne Miasto.
Urszula Lipińska Szklana pułapka Filmy zaprezentowane w konkursie głównym 66. Festiwalu Filmowego w Cannes ukazały kruche, niepewne światy, które mogą rozsypać się za sprawą jednego dotyku. Nic dziwnego, że ich mieszkańcy odczuwają niepokój i zagubienie. To nie był najlepszy rok w Cannes. Konkurs główny znacząco obniżył loty w porównaniu do lat poprzednich, a jednocześnie ilekroć […]