Paradoksalnie zarówno pandemia, jak i wojna w Ukrainie działają na korzyść propagandy rządu. Teza, że to czas trudny dla sprawujących władzę, a łatwy dla opozycji, jest więc tylko do pewnego stopnia prawdziwa.
Czy agresja Rosji na Ukrainę ostatecznie zakończy etap fascynacji części polskiej prawicy Władimirem Putinem? Niestety, to nie będzie takie proste. Jarosław Kuisz i Michał Szułdrzyński z „Rzeczpospolitej” dyskutują o przyczynach tej sytuacji, a także o tym, dlaczego PiS, wraz ze śmiercią Lecha Kaczyńskiego, przestało być partią konserwatywną.
Jeśli PiS krytykuje Francję i Niemcy za naiwność w sprawie Rosji, to najwyższy czas, żeby partia rządząca wyzbyła się naiwności w sprawie własnych sojuszników.
Inwazja Rosji na Ukrainę nie może być usprawiedliwieniem dla budowania autorytaryzmu w Polsce. Polska prawica powinna w obecnej sytuacji naprawić błędy w kwestii rządów prawa i opowiedzieć się za ustrojem zachodniej demokracji.
Polska po PiS-ie będzie pacjentem na OIOM-ie, ze zniszczonymi organami wewnętrznymi, krwotokami i generalnie niestabilnością zagrażającą życiu. Tradycyjne podejście każące układać w mozole polityki resortowe jest ślepą uliczką. Jeśli nie zmodernizujemy państwa i jego polityki, jeśli nie zdołamy sięgnąć po rewolucję ustrojową, to przyszłość będzie nadal chaosem i niepewnością.
Jeśli zapytać, dlaczego cokolwiek w Polsce działa, będzie to właściwie zagadką, choć trudno przecież zaprzeczyć, że różne rzeczy działają, ale też nie działają w sposób systematyczny i nie zawsze akurat te, co do których spodziewalibyśmy się, że będą działać. Na przykład, polskie państwo dysponuje supernowoczesnym oprogramowaniem do szpiegowania Pegasus, a rzekomo zarejestrowało profil użytkownika pod supertajną nazwą „Orzeł Biały”.
W kolejnym odcinku „Prawa do niuansu” wracamy do wspomnień z czasów transformacji i rozmowy o tym, jak budować narrację o ostatnich trzydziestu latach. Jarosław Kuisz rozmawia ze znakomitą gościnią, Anną Dziewit-Meller.
Prawda jest taka, że procesu przywrócenia praworządności nie sposób zostawić prawnikom. Po pierwsze, bo jest to sprawa polityczna, a nie prawna. Po drugie, bo wśród prawników nie będzie zgody co do właściwych środków, ponieważ patrz punkt pierwszy.
„W okresie rządów Donalda Trumpa zadziwiało mnie, jakim cudem lider polityczny może być aż tak ignorancki. Tymczasem było tak wiele rzeczy, które mógł zrobić dla wzmocnienia swojej władzy! To była pycha. Nie chciał uczyć się od zaawansowanych krajów Wschodu i zapłacił za to cenę” – mówi węgierski konstytucjonalista András Sajó, autor książki „Ruling by Cheating”.
Nie oczekujemy od człowieka ze złamanym kręgosłupem, żeby przebiegł maraton. A jednak oczekujemy od PiS-u, żeby przestrzegało norm demokratycznych. Jaką mamy alternatywę?
Rosyjskie ultimatum to zabieg mający, zgodnie z wielowiekową rosyjską i radziecką praktyką, przebrać agresora w kostium ofiary, której nic innego nie pozostaje jak bronić się. Poprzez agresję na suwerenne państwo. To najpoważniejszy kryzys bezpieczeństwa w Europie, z jakim mieliśmy do czynienia od rozpadu ZSRR.
Oto właśnie problem z postmodernistyczną prawicą. Nie chodzi tylko o zwyczajowe posługiwanie się kłamstwem, lecz odmowę komunikacji. Gdy ktoś zostanie przyłapany na kłamstwie albo innej niegodziwości, to z zasady nie ponosi odpowiedzialności. Odpowiada: to nie moja ręka.
Państwo PiS-u odpowiada za niechęć do szczepień. Nie potrafi pokazać korzyści płynących z nich dla wszystkich, bo to wymaga poczucia obywateli, że tworzą wspólnotę – a nie da się przecież tworzyć wspólnoty z kimś, kogo się nienawidzi.
Karolina Wigura i Katarzyna Kasia rozmawiają z Pawłem Sztarbowskim, wicedyrektorem warszawskiego Teatru Powszechnego o wyjątkowym zainteresowaniu rządów PiS-u kulturą, o tym, czy teatr powinien się wtrącać. A także o #MeToo w polskim teatrze.
Czy obserwujemy właśnie koniec niemal półrocznego kryzysu na polsko-białoruskiej granicy?