Co robi rzetelna autorka lub rzetelny autor, gdy styka się z krytyczną recenzją swojej książki? Może ją, oczywiście, zignorować. Może też na zarzuty w merytoryczny sposób odpowiedzieć. Łukasz Kozak, autor „Upiora. Historii naturalnej”, postawił na epitety, uniki, erystyczne chwyty i uderzenie moralną pałką.
Wyróżniona Nagrodą Historyczną „Polityki” praca Marcina Stasiaka „Polio w Polsce 1945–1989” to pionierskie studium na temat powojennej historii zdrowia i choroby. Jej poprzednia recenzja na naszych łamach spotkała się z głośnym odzewem. Odpowiadając na uwagi czytelników, publikujemy inne spojrzenie na niepełnosprawność w PRL.
Zastąpienie w przepisach prawa kategorii płci biologicznej „płcią odczuwaną” jest dla kobiet niekorzystne i szkodliwe. A to dlatego, że dyskryminacja prawna i społeczna kobiet ma swoje źródła właśnie w tym, co Stanisław Krawczyk ironicznie nazywa „genitalną wspólnotą losów”.
Osoby transpłciowe potrzebują naszego wsparcia, ponieważ ich sytuacja jest bardzo trudna, a ich głos w Polsce nie jest słyszany. Sprowadzanie ich aktywizmu do „ideologii trans” to niedobra strategia.
Rząd PiS-u w polityce klimatycznej i w budowaniu poczucia wspólnoty ma niemal zerowe dokonania. Dlatego państwo musi przede wszystkim przestać przeszkadzać w procesie, który na dobrą sprawę mogłyby skutecznie przeprowadzić samorządy wraz z Unią Europejską.
Opis studiów queer autorstwa Magdaleny Grzyb jest kompletnie mylny. Jednak warto się zastanowić, jaką funkcję pełni on we frontalnym ataku na Margot i osoby ją wspierające.
Czuję złość, że narrację dotyczącą tego, co przydarza się społeczności LGBT, tworzą niemal wyłącznie teksty znanych i lubianych, odnoszące się do tej społeczności w trzeciej osobie. Tekst Magdaleny Grzyb jest tego najlepszym przykładem.
21 postulatów „Solidarności” może być narzędziem w dyskusji, która wraca niczym bumerang: współcześni młodzi, domagający się przecież tego samego, co ich rówieśnicy 40 lat temu, są prezentowani jako leniwi i roszczeniowi.
Pogarda wyklucza ludzi z demokratycznej gry, spycha do świata niższych biologicznych odruchów i w konsekwencji znosi to, co przy jej użyciu liberałowie mieliby ochronić i co jest tak bliskie Wigurze – świat, w którym wolne i równe jednostki decydują o swoim losie.
„Marek Tatała, formułując swoją polemikę, chciał rozprawić się z rzekomymi mitami na temat Ubera i pracy platformowej. Czy jednak on i jemu podobni apologeci przypadkiem sami nie ulegli mitowi sprawnego marketingu amerykańskiego giganta?”, pisze ekspert Instytutu Spraw Publicznych.
„Warto dokończyć deregulację sektora usług taksówkowych. […] Ostateczny wybór specyfiki usługi transportowej i podmiotu, który ją realizuje, pozostawmy konsumentom, a nie urzędnikom czy państwu”, pisze wiceprezes Forum Obywatelskiego Rozwoju.
„Sądzę, że katolicy traktujący katolicyzm nie tylko «formalnie», ale jako formę swojego życia, mieli raczej skłonność do zachowania nonkonformistycznego i odpłynięcia od PiS-u lub, owszem, poparli tę partię, ale w ramach jakiejś bardziej skomplikowanej strategii wyborczej”, pisze redaktor kwartalnika „Christianitas”.
„Jak PiS-u nie będzie, to kościoły pozamykają”, tak mieszkanka niewielkiej, starzejącej i wyludniającej się warmińskiej wsi Boleszyn tłumaczy dziennikarce „Gazety Olsztyńskiej”, dlaczego popiera Prawo i Sprawiedliwość. Czy podobnie myślą inni, mieszkający w większych miastach i nierzadko dobrze wykształceni wyborcy PiS-u?
Białystok jest od dawna – a szczególnie po opublikowaniu książki Marcina Kąckiego – synonimem wszystkiego co najgorsze. To już nie tylko Polska B, ale – jak mówią niektórzy – najgorszy ciemnogród, utracone terytorium naszego państwa. Niestety, tak jest i myślę, że jeszcze długo będzie. To boli nas, białostoczan.
„W inkwizytorskim pędzie, każde słowo Lubina interpretuje po swojemu, najczęściej na opak, nie przestając wydawać wyroków. […] Pisząc o «Borderline», Lubina bezprzykładnie się wygłupił”, pisze autor „Borderline” o krytycznej recenzji Michała Lubiny.