Wiadomo, że McCarthy stronił od towarzystwa kolegów po piórze i wolał przestawać z naukowcami. W jego dwóch ostatnich powieściach widoczna jest wielka fascynacja matematyką i fizyką. Nie jest to jednak naiwny zachwyt. McCarthy pozostaje autorem opisującym mroczną stronę natury ludzkiej.
Trudno znaleźć w naszej historii bardziej znienawidzoną Polkę niż komunistka Wanda Wasilewska. Przez dekady wydawała się postacią jednowymiarową, a więc zupełnie nieciekawą. Biografia Piotra Lipińskiego pokazuje, że wcale nie musiało tak być.
W „Dzwoneczku” fińskiego autora Tima Parveli pojawia się co prawda Święty Mikołaj, ale nie jest to opowieść o choince, prezentach i śniegu. To przede wszystkim historia o ogromnej odwadze chłopca, który zdecydował się poświęcić coś niezwykle ważnego, by uratować czyjeś życie.
Najwcześniejsze narracje mityczne nie odwołują się do kryteriów moralnych czy etycznych. Opowiadają o walce dwóch sił, której istotę stanowi czysta wrogość. Musi mieć to związek z jakimiś niemal dziś nieuchwytnymi właściwościami psychiki ludzkiej, które przetrwały w nas do dzisiaj.
Po „Wielki ogród” Gillesa Clémenta i Vincenta Gravé tylko z pozoru powinno się sięgnąć wiosną. Przeciwnie, książkę można otworzyć w dowolnym momencie i w dowolnym jej miejscu, choćby na wypadającym gdzieś w połowie publikacji listopadzie. Rozkładówka zatytułowana „Listopad. Zima” zaczyna się słowami: „Zima jest dla ogrodnika niczym wakacje”. Mam wrażenie, że to jedno z ładniejszych zdań, jakie można powiedzieć o listopadzie.
Iris Murdoch była przede wszystkim pisarką. Jej obyczajowe powieści cieszyły się dużą popularnością i podejmowały fundamentalne problemy etyczne jednostki. Pojawiają się one również w jej esejach filozoficznych. Jednak Murdoch przyjmuje w nich postawę badawczą, która słusznie odeszła dziś w niepamięć.
Picturebooki mają to do siebie, że choć stworzone z myślą o małych czytelnikach, każdemu, kto po nie sięga, są w stanie opowiedzieć prostą, ale trafiającą do serca historię. Tak jest też z pięcioma prezentowanymi tu tytułami. To znakomicie napisane i zilustrowane książki obrazkowe z ważnym, uniwersalnym przekazem. Świetne na mikołajkowy prezent.
Zbliża się Halloween. Aveline ma spędzić przerwę semestralną u swojej ciotki w Malmouth – ponurym nadmorskim miasteczku, pełnym przerażających historii. Mrok, także ten czający się w ludzkim wnętrzu, lęk i strach – to główne tematy książki, pełniącej nie tylko funkcję rozrywkową, powszechnie kojarzoną z horrorem. Choć mamy do czynienia z literaturą dziecięcą, „Aveline Jones i duch z Malmouth” – pierwszy tom serii Phila Hickesa – jest prawdziwie niepokojąca.
Dlaczego Rosjanie od lat terroryzują cały świat, decydując się na zbrodnicze wojny w krajach ościennych? Prosta odpowiedź brzmi: bo mogą. Próbując zrozumieć ten destrukcyjny pęd, można jednak wyjść poza figurę nieodzownego imperializmu. Być może czas Rosji na globalnej arenie minął i to stąd biorą się jej dzisiejsze paroksyzmy nienawiści – pisze rosyjski historyk Aleksander Etkind.
„Borys albo jeden dzień lata” Małgorzaty I. Niemczyńskiej to powieść o nadmorskim miasteczku, którym rządzi wszechobecny Borys i w którym od lat panuje stan wyjątkowy. Podobnie jak Tomasz Różycki w „Złodziejach żarówek” i Georgi Gospodinow w „Schronie przeciwczasowym” autorka udatnie odtwarza klimat i specyfikę środkowoeuropejskiej depresji.
„Gorączka złota” Tomáša Forró to poruszający reportaż o państwie, które leżąc na złożach ropy i złota, stanęło na skraju katastrofy ekonomicznej i społecznej. W Wenezueli nie działa nic prócz przemocy. Dla wielu mieszkańców tego kraju stała się ona sposobem na przeżycie.
Mogłoby się wydawać, że seria „Czytam sobie” stworzona do nauki czytania, przestrzegająca ścisłe określonej liczby 2500–2800 słów, nie będzie szczególnie fascynująca fabularnie, tymczasem oferuje ona małym czytelnikom znakomite literackie kąski. Takie jak wzruszająca opowieść Wojciecha Widłaka „Tajemnica zielonej butelki”.
Aleksandra Tarnowska wie doskonale, jak najskuteczniej przybliżyć świat polskiej wsi. Po pierwsze, pokazać detale, szczegóły, gesty. Po drugie, podkreślić powagę chłopskich dramatów, które we „Wniebogłosie” nabierają siły antycznej tragedii. To debiut na miarę najlepszych powieści Tadeusza Nowaka. Książka, która zostaje z czytelnikiem na długo.
Hiszpanie zdołali uleczyć się ze swoich wojennych traum. Polacy wciąż w nich tkwią. Różnicę tę dobrze widać w powieściach Hiszpanki Carmen Laforet i Polki Zofii Romanowiczowej, którą właśnie wznowił Państwowy Instytut Wydawniczy.
W serii o Bułeczce dziecięcy odbiorcy znajdą pogodne carpe diem, choć Sara Ohlsson – jak to w szwedzkiej literaturze dziecięcej bywa – podejmuje również trudne tematy. Są tu i śmierć, i przemoc rówieśnicza, i kwestie polityczne związane z ochroną środowiska. Seria ukazuje znakomicie funkcjonującą patchworkową rodzinę, prezentując niemal podręcznikowy obraz międzypokoleniowego porozumienia w literaturze dziecięcej.