„Media bardzo próbują – działają popularyzatorzy nauki, naukowcy, dziennikarze. Ale polaryzacja w mediach jest już tak silna, że ludzie głównie czytają to, z czym sami się zgadzają. Jeżeli czytającym teraz te słowa zależy, żeby ludzie wierzyli w rozsądne rzeczy, to moja rada brzmi: najskuteczniej przekonywać można na płaszczyźnie prywatnej” – mówi Łukasz Lamża.
Kiedy umysły ludzkie zaczynają tonąć w deepfake’ach, a wypowiedzi przywódców politycznych różnią się coraz mniej od paplaniny celebrytów, pojęcie „spisku” traci swoją władzę nad ludzkimi umysłami. Eco w swoich ostatnich tekstach publicystycznych rozpoznał już tę nową sytuację.
40 lat temu Iran był sprzymierzony z Zachodem, był monarchią i rządzili nim świeccy. Mimo to wybuchła rewolucja. Dzisiejszy Iran nie ma nic wspólnego z tamtym. Czy dyskusja o nowej rewolucji ma więc w ogóle sens?
22 listopada mija 50 lat od zabójstwa Johna F. Kennedy’ego. Chociaż funkcję głowy państwa pełnił jedynie przez 1036 dni, w plebiscytach na najwybitniejszych prezydentów w historii Amerykanie konsekwentnie przyznają mu jedno z pięciu najwyższych miejsc. Historycy, dziennikarze i politolodzy są znacznie bardziej sceptyczni, umieszczając go zwykle w połowie drugiej dziesiątki. Skąd ta rozbieżność i kto ma rację?
Właśnie przebrnąłem przez lekturę sensacji sezonu, czyli „Obłędu ’44” Piotra Zychowicza. I moim pierwszym odruchem jest współczucie. Współczuję autorowi drogi, którą przeszedł, pisząc tę książkę. Choć doskonale rozumiem punkt wyjścia jego poszukiwań i dzielę z nim uczucie niepokoju, które nim zapewne kierowało, to do jego poglądów mi jednak daleko.