Według danych szanowanego australijskiego Instytutu Ekonomiki i Pokoju (IEP), w ubiegłym roku blisko połowa (43 procent) ofiar zamachów terrorystycznych na świecie poległa na Sahelu. Większość z nas zapyta pewnie – „Gdzie proszę?”.
Minęło ponad 300 dni od rozpoczęcia pełnoskalowej rosyjskiej agresji na Ukrainę. Prezydent Wołodymyr Zełeński udał się do USA w swoją pierwszą zagraniczną podróż od 24 lutego. Czy ten okres trwale zmienił wzajemne relacje Ukrainy i Zachodu oraz ich stosunek do Rosji? Dlaczego nie powinniśmy liczyć na pozytywną zmianę w rosyjskiej polityce i społeczeństwie?
Choć w oficjalnych wypowiedziach przywódców Chin, Indii i Rosji wyraźnie podkreślano, że Afganistan nie może ponownie stać się bezpiecznym schronieniem dla ruchów terrorystycznych i ekstremistycznych, to dwudziesty szczyt Szanghajskiej Organizacji Współpracy wyraźnie pokazał, iż interesy polityczno-gospodarcze jej największych państw członkowskich stają się coraz bardziej rozbieżne.
Na szkoleniach opowiadam, jak wyglądają organizacje skrajne, jak działają, jak werbują, jaką mają propagandę. Ludzie przecierają oczy ze zdziwienia. Nie wierzą, że procesy radykalizacji zachodzą tuż obok, a ekstremiści codziennie werbują młodych ludzi do swoich środowisk. Jako społeczeństwo nie chcemy dostrzec radykalizacji i ekstremizmu – wolimy dyskutować o polaryzacji debaty publicznej.
„Historia terroryzmu. Od starożytności do Da’isz” jest próbą ogólnego ujęcia kwestii tytułowej. Jednak ze względu na dyspozycję materiału – jest to raczej historia najnowsza.
Co może ożywić blednące lub wtapiające się w polityczne tło wspomnienie zamachów? Kto potrafi oddać sprawiedliwość tragicznie zmarłym, znów nadać ciężar hasłu „Je suis Charlie”? We Francji udało się to jednemu z tych, którzy przeżyli krwawą łaźnię z 7 stycznia.
Prezydent Donald Trump w swojej „wielkiej i niezrównanej mądrości” wycofał wsparcie dla Syryjskich Sił Demokratycznych (SDF), czyli armii zdominowanej przez syryjskich Kurdów. W środę prezydent Turcji poinformował o rozpoczęciu interwencji militarnej przeciwko Kurdom w północnej Syrii.
Sytuacja w Afganistanie po siedemnastu latach wojny jest gorsza niż kiedykolwiek. Zmiana potrzebna jest natychmiast. Być może ta najmniej spodziewana – sojusz z talibami.
Zaskakująca decyzja Donalda Trumpa o zwiększeniu liczebności amerykańskiego kontyngentu w Afganistanie została dobrze przyjęta nawet przez jego zagorzałych krytyków. Czy dodatkowe 4 tys. żołnierzy znacząco zmienią kierunek trwającego od 16 lat konfliktu? Nie, ale strategia zaprezentowana przez Trumpa i tak może okazać się najlepszym z możliwych posunięć.
Jedno z nieoczywistych pytań, które możemy postawić po ostatnich atakach terrorystycznych w Barcelonie, dotyczy tego, jak projektować przestrzenie miejskie, tak by nie były wykorzystywane one przez terrorystów.
Pisząc o „radykalnym imperium irańskim”, Kissinger odwołuje się do mitu, który byłby zupełnie niedorzeczny, gdyby nie był tak groźny: mitu konfrontacji islamu z Zachodem – utrwalanej przez Huntingtona i Kaplana wizji wojny cywilizacji.
Na początku lipca wojska irackie po dziewięciu miesiącach walk odbiły Mosul z rąk ISIS. Coraz słabiej radzący sobie w Syrii i Iraku islamscy ekstremiści zmuszeni są szukać nowych przyczółków na mapie świata. Takim miejscem jest Azja Południowo-Wschodnia, o czym świadczy rosnąca aktywność islamskich radykałów na filipińskiej wyspie Mindanao.
Szanowni Państwo! Aż trudno uwierzyć, jak radykalnie na przestrzeni ostatnich dwóch lat zmienił się stosunek Polaków do uchodźców. W 2015 r. 77 proc. społeczeństwa opowiadało się za ich przyjmowaniem. Dziś 76 proc. naszych rodaków jest temu przeciwna. Wynikom sondaży zapewne nie powinniśmy się dziwić. Seria zamachów na zachodzie Europy w 2015 i 2016 r. została […]
Staliśmy się ofiarami polityki zarządzania strachem. A zwycięstwo wyborcze prawicy w znacznym stopniu wynikało z antyuchodźczej narracji. – mówią współzałożyciele portalu uchodzcy.info.
W latach 70. i 80. zamachów było znacznie więcej niż dziś i ginęło w nich znacznie więcej ludzi (np. ok. 450 w 1988 r.). Dzisiejsze zamachy są skorelowane z niepokojami na Bliskim Wschodzie, z porażkami ponoszonymi przez ISIS, który eksportuje swoją ideologię do Europy i próbuje uderzyć w nasze miękkie podbrzusze. Tu trafia na błędy w europejskiej polityce integracyjnej – szuka ludzi wykluczonych ze społeczeństw i dąży do ich radykalizacji.
