Okrągły jubileusz porozumień Okrągłego Stołu skłania do spojrzenia wstecz i refleksję nad tym, co stało się wiosną 1989 roku. A może ta rocznica nie musi być tylko odległą pieśnią przeszłości i serią wspominkowych uroczystości? A może duch i mechanizmy Okrągłego Stołu dają nam prawo do pomarzenia o Polsce, w której jesteśmy w stanie znów porozumieć się ponad podziałami w sprawach najważniejszych dla kraju?
Jacques Le Goff zmarł 1 kwietnia 2014 r. w wieku 90 lat. Jacek Głażewski wspomina sylwetkę autora „Długiego średniowiecza” jako przenikliwego historyka i serdecznego przyjaciela.
W sobotę w Kijowie na Hruszewskiego znowu zapłonęły opony. Tak działacze Prawego Sektora po raz kolejny ostrzegli władze. Wcześniej szturmowali gmach Rady Najwyższej, a swoim byłym kolegom-politykom obiecali drugą falę rewolucji jeśli minister spraw wewnętrznych nie zostanie odwołany.
Jan Tokarski spotkał się w lutym z księdzem na „kolędzie”. Samo w sobie wydarzenie to nie wydaje się szczególnie ciekawe, lecz autor felietonu opublikowanego na łamach Kultury Liberalnej uznał jego przebieg za na tyle doniosły, by podzielić się swymi przemyśleniami na ten temat z czytelnikami. Jego zdaniem ze spotkania wiele można dowiedzieć się na temat „stanu kościoła katolickiego w Polsce”.
Z tekstu Jacka Dobrowolskiego „Rozmawiał pan z plebanem”, będącego odpowiedzią na mój ostatni felieton „Dżizas kontra dżender”, wiele się dzięki przenikliwości autora dowiedziałem. Przede wszystkim o sobie samym. Bo choć Dobrowolski mnie nie zna, przejrzał mnie na wylot. Jak na podstawie ledwie kilku akapitów mojego felietonu udała mu się ta sztuka? Analizując jego tekst, szukałem odpowiedzi na to pytanie.
Reagowanie na choroby uwarunkowane jest kulturowo. W strachu przed zarażeniem kryją się lęki przez „Obcym”, ksenofobia, a miejscami nawet brak jakiejkolwiek ludzkiej empatii, współczucia chorym i cierpiącym. Wnioski te potwierdza analiza polskiego dyskursu prasowego wokół epidemii wirusa ebola w Afryce.
[русская версия]/ [deutsche Version] Szanowni Państwo, lęk o własną przyszłość nagle powrócił do Europy Wschodniej, państw nadbałtyckich, nawet do Skandynawii. Nic dziwnego, iż po aneksji Krymu przez Rosję eksperci i politycy łamią sobie głowy nie tylko nad adekwatnymi do sytuacji sankcjami i środkami bezpieczeństwa. Próbują też znaleźć właściwy język dla opisania tego, co się stało. Analogii […]
„Prezydentowi Rosji nie chodzi wyłącznie o odbudowanie potęgi na obszarze byłego ZSRR. Cel strategiczny jest inny, głębszy – to podporządkowanie sobie całej Europy”, mówi historyk.
„Putin dużo i nie raz cierpiał z powodu demokracji i demokratycznych standardów. Wszystkie swoje porażki traktował bardzo osobiście – trudno się zatem dziwić, że demokracji nie lubi”, mówi rosyjski ekonomista.
Chociaż rosyjska gospodarka w ostatnich latach rozwijała się w dobrym tempie, a poziom życia przeciętnych Rosjan wzrastał, obecny system gospodarczy i polityczny jest nie do utrzymania. Rosja musi stać się republiką, mówi słynny rosyjski politolog.
Zachód, zamiast być świadomy swojej siły, pełen jest wyrozumiałości dla Rosji ze względu na jej rzekome upokorzenia. Dlatego gotowi jesteśmy na pogwałcenie przez nią ładu politycznego Europy. I to nie pierwszy raz – przekonuje Roman Kuźniar, doradca Prezydenta RP.
Lalka niekoniecznie musi być zabawką, powieloną w tysiącu identycznych, fabrycznych egzemplarzy. Przedstawiana przez nią postać może być delikatna, zmysłowa, może budzić przerażenie i obrzydzenie. Przede wszystkim jednak lalka może stać się dziełem sztuki.
Zainteresowanie tematyką miejską zatacza coraz szersze kręgi. Już nie tylko konferencje, debaty i happeningi przyciągają specjalistów, aktywistów oraz sympatyków tej tematyki. Od tego roku mamy również dedykowane architekturze i miastu festiwale filmowe.
„Łączniczki w naszej literaturze spełniają funkcję estetyczno-romantyczną: zawsze są śliczne, pojawiają się w jakiejś takiej atmosferze słonecznej i jak gdyby nietknięte przez wypadki wojenne”, mówił w jednym z wywiadów Tadeusz Konwicki. „Płeć powstania warszawskiego” pokazuje ich prawdziwą historię. I ciemne strony militaryzacji.
Mieszkaniec Latiny, miasta sztucznie utworzonego przez Mussoliniego na terenie osuszonego bagna. Poeta, dla którego antyk jest równie namacalny, jak współczesne Włochy. Uważny czytelnik Herberta. Sylwetkę Renato Gabriele wraz z jego elegią w tłumaczeniu Zofii Anuszkiewicz i Lucii Pascale przedstawia Alicja Rosé.