W przeciwieństwie do całej opozycji parlamentarnej, posłowie z Zespołu na rzecz Polityki i Kultury Prorodzinnej interesują się sprawami lesbijek i gejów. W swych dążeniach do ułatwienia życia rodzinom postawili już pierwszy krok.
O zapomnianym już Georgiju Gongadzem, zamordowanym niemal 16 lat temu ukraińskim dziennikarzu, oraz o politycznym kontekście tej sprawy pisze Wiesław Romanowski.
24 marca 1976 r. na stadionie w Chorzowie w towarzyskim meczu piłki nożnej drużyna Argentyny pokonała Polskę 2:1. Dla Argentyńczyków wynik tego meczu był zapewne większym zaskoczeniem niż rozwój bieżących wydarzeń politycznych w ich kraju.
Czy kobietę, która nieumyślnie doprowadzi do przerwania własnej ciąży, czeka proces? Czy Polki będą musiały leżeć w szpitalnych salach, czekając, aż ciąża pozamaciczna stanie się bezpośrednim zagrożeniem dla ich życia?
Jak to się stało, że stolica tego malutkiego, względnie zamożnego i wiecznie wilgotnego kraju wyhodowała krwiożerczych radykałów?
10 lat temu, wśród fali protestów i manifestacji, zamykano w Warszawie znany klub Le Madame. W ciągu tej dekady w Warszawie pojawiło się wiele nowych miejsc, które być może nigdy by nie powstały, gdyby nie niemal legendarny klub na ulicy Koźlej.
Choć życie codzienne w Belgii zdaje się funkcjonować całkiem nieźle, to są obszary, w których państwo zawodzi na całej linii. Najlepszym przykładem jest dopuszczanie do rozwoju siatek islamistów w dwóch centralnie położonych dzielnicach Brukseli – Molenbeek i Schaarbeek.
Szanowni Państwo, od 7 stycznia zeszłego roku, kiedy terroryści wkroczyli do redakcji francuskiego magazynu „Charlie Hebdo”, państwa Unii Europejskiej poddawane są przez nich kolejnym próbom. Niektórzy zauważają, że mieszkańcy Starego Kontynentu – i europejskie media – zbyt wielką uwagę przywiązują do tego, co dzieje się w świecie Zachodu, zbywając milczeniem samobójcze zamachy w Bagdadzie czy […]
Przekonanie, że powrót do izolacjonizmu uchroni nas przed terroryzmem, to zwykła głupota.
„To smutne, że premier Szydło kolaboruje z Państwem Islamskim. Celowo używam tego słowa, rząd polski działa bowiem dokładnie po jego myśli – wzmacnia przekaz o zagrożeniu, choć skala tego zagrożenia jest w rzeczywistości znacznie mniejsza”.
„Dżihadyści występują przeciwko nam, przekonani, że to nie oni są agresorami, ale my. Oni jedynie odpowiadają atakiem na atak”. O motywacjach młodych ekstremistów opowiada Wojciech Jagielski.
„W rękach nowoczesnego człowieka – pisze Koselleck o mieszczaństwie w XVIII w. – utopia stała się wekslem do spłaty w przyszłości. Był to jednakże weksel bez pokrycia politycznego. O jego spłatę po raz pierwszy upomniała się rewolucja francuska”. Ten weksel bez pokrycia wciąż krąży. Wciąż na nowo przyjmujemy go w dobrej wierze z rąk rozmaitych hochsztaplerów.
Trudno jest zdobyć się na empatię wobec funkcjonariusza ubeckiego terroru. Piotr Lipiński również nie roztkliwia się nad losem Humera i zło nazywa złem. Stara się jednak wniknąć w motywacje swego bohatera, nie zadowalając się prostą opowieścią o „bestiach”.
Dzięki serii książek-zeszytów ćwiczeń „Liczę sobie” radość z odkrycia, że świat dookoła nas wypełniają problemy matematyczne, miesza się z przyjemnością płynącą z możliwości ich samodzielnego rozumienia i rozwiązywania.
Tegoroczna edycja marokańskiej wystawy prowokuje do licznych pytań wokół współczesnego świata/rynku artystycznego. Jakie ma znaczenie taka forma działalności dla samego miasta i lokalnych społeczności? I czy jest ono rzeczywiście znaczącym głosem o obliczu newralgicznych problemów o globalnej skali?