Książka Johna Lukacsa to przede wszystkim pełen literackiego piękna opis żywotności i intelektualnej ruchliwości naddunajskiej metropolii. „Dla Budapesztu rok 1900 to było samo południe”, stwierdza historyk. Po każdym południu przychodzi jednak zmierzch.
„Pociąg linii M” mówi o przemijaniu doświadczanym przez artystkę, o jej silnym poczuciu osamotnienia i rytuałach narzucanych samej sobie, by przetrwać nieobecność ukochanej osoby. Wraz z Patti Smith zanurzamy się w głąb jej najbardziej osobistych idiosynkrazji.
Nagrodzony Złotą Palmą film Kena Loacha to czołowe zderzenie bezdusznego systemu i człowieka bezkompromisowo walczącego o własną godność. „Ja, Daniel Blake” drażni nadpsute europejskie sumienie, pokazując, że w pozornie szczęśliwych społeczeństwach dobrobytu „jest miejsce” na niezasłużoną nędzę.
Zestawienie ukraińskiego serialu „Stulecie Jakuba” oraz filmu Wojciecha Smarzowskiego pozwala stawiać pytania o miejsce pamięci w obu społeczeństwach i o to, na czym pamięć jest oparta. Czy rachunek własnych krzywd może być jej podstawowym budulcem?
Żyjemy w czasach, w których chcielibyśmy mieć wszystko pod kontrolą. Pomaga nam w tym technika. Panujemy nad produkcją jedzenia całkiem nieźle – poza kiszonkami, które pozostają nieokiełznane. Fermentację można opóźnić, ale trudno ją w pełni kontrolować.
Wbrew rozmaitym doświadczeniom z Teatrem Wielkim-Operą Narodową, wiązaliśmy z inscenizacją „Goplany” Władysława Żeleńskiego pewne nadzieje.
prowadzą PAWEŁ MARCZEWSKI i ŁUKASZ PAWŁOWSKI