Nie zgadzam się z definicją patriotyzmu i polskości, w którą wierzy Młodzież Wszechpolska czy ONR. Każdy ma prawo do własnego zdania, nie mogę jednak zaakceptować poglądów, które żywo godzą we mnie i tysiące innych osób, które nie wpisują się ich definicje etnicznego Polaka-katolika – pisze Margarit Haurtyunyan ze Stowarzyszenia Projekt: Polska.
„Wszyscy pracujemy dla idei, w przeciwnym wypadku, dawno by nas tu nie było”, mówi rzeczniczka Porozumienia Rezydentów Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy.
Jeśli opozycja chce wrócić do gry, musi odzyskać pewność siebie i uwierzyć we własne słowa. Musi od nowa wykreować obraz świata opisywany jej własnym językiem. Będzie to jednak trudne po tym, gdy kluczowe pojęcia – na czele z demokracją – zostały zredefiniowane przez PiS – pisze Piotr Krynicki, analizując siłę i możliwości języka w politycznej mobilizacji.
Znaczenie ruchów miejskich ciągle nie maleje, zwłaszcza w sytuacji coraz większego „wypalenia” partii oraz atrofii mediów. Wręcz przeciwnie, miejscy aktywiści mogą i powinni coraz częściej inspirować i moderować debatę na temat miejskiej polityki.
W felietonie pt. „Sprawa Weinsteina, czyli dzieje bez grzechu” Wojciech Engelking uprzedza, że nie zamierza zajmować stanowiska w rzeczonej sprawie, a chce jedynie bronić swojego prawa do oglądania filmów słynnego producenta. W rzeczywistości Engelking wyraźnie opowiada się po stronie oprawcy, nie ofiar.
Szanowni Państwo, czy Mark Zuckerberg to drugi Gutenberg? W światowej debacie publicznej porównania szefa Facebooka do twórcy prasy drukarskiej stają się coraz bardziej powszechne. Ostatnio posłużył się nim na łamach „Foreign Affairs” słynny brytyjski historyk i ekonomista Niall Ferguson z Uniwersytetu Oksfordzkiego. Mimo wielu oczywistych różnic, panów może łączyć jedno – stworzyli wynalazek, nad którym […]
Już wkrótce – za kilkadziesiąt lat – skończy się kapitalizm. Takie przepowiednie towarzyszą nam co najmniej od 150 lat. Czy dziś zyskują na wiarygodności? I co na ten temat mają do powiedzenia polscy politycy?
„Kapitalizm zmierza w kierunku tworzenia coraz większej liczby, coraz gorzej płatnych, niewymagających wysokich kwalifikacji prac. Mamy do czynienia z wyborem: chcesz zwiększyć ilość niskopłatnej pracy, czy zmniejszyć ilość pracy ogółem? Ja wolę tę drugą opcję”, mówi brytyjski dziennikarz ekonomiczny.
O Wyspiańskim zwykło się mówić jako o „czwartym wieszczu”. Monika Śliwińska unika jednak romantycznego patosu i daje nam zaskakująco intymną opowieść o utalentowanym człowieku, który zaraził się chorobą weneryczną od dziewczyny z drukarni.
Kilka lat temu Piotr Łakomy pozastawiał wolne miejsca parkingowe w Poznaniu śmieciami – starym styropianem, kijkiem, skrzynką na piwo. Zgrzebnymi, wariackimi obiektami, bzdurami w gruncie rzeczy, próbował uderzyć w molocha – nasz zabiegany, konsumencki świat.
Choć zgadzam się z tymi, którzy mówią, że obecny system jest nie do utrzymania, to jednak trudno mi sobie wyobrazić, jak mielibyśmy go zmieniać – wyznaje profesor Andrzej K. Koźmiński, ekonomista, profesor zarządzania, współtwórca Akademii Leona Koźmińskiego.
W tym roku po raz pierwszy na taką skalę malarstwo „popularne” z Konga wkroczyło do europejskich muzeów sztuki współczesnej, zdobywając szerokie uznanie. Kolekcja prof. Bogumiła Jewsiewickiego, wystawiona w BOZAR w Brukseli i Garage Museum w Moskwie, czyni sztukę afrykańskiego kraju jeszcze bardziej rozpoznawalną na świecie.
Bliźniacze inscenizacje „Rigoletta”, grane na scenach w Warszawie i Mediolanie, które zespół kierowany przez Gilberta Deflo stworzył w podobnym czasie, nie tylko prezentują tradycyjne podejście do tego tematu, ale w mistrzowski sposób wyzyskują możliwości, jakie daje ta konwencja. Jednocześnie pod względem wykonania i dbałości o detal plasują się w czołówce najlepszych w swoim gatunku.
Bal w lesie okazuje się ponurym żartem zgotowanym jego mieszkańcom. Co musi się wydarzyć, by ludzie nauczyli się szacunku, wyrozumiałości i empatii? „Dziwolągi” to zaskakująco aktualna książka o poszanowaniu drugiego i trudnej sztuce porozumienia.