„Niewielu chce powrotu do przeszłości. Zjednoczenie państw nie doprowadziło jednak do zbudowania jedności narodu w sensie mentalnym. […] Stało się coś, co zaprzecza w ogóle idei jedności”, mówi dyrektor warszawskiego biura European Council on Foreign Relations.
„Kandydat [na prezydenta] musi być bardzo wyrazisty. Ludzie w Polsce potrzebują jasnej deklaracji i jasnej wizji. Kiedy prowadziłem swoją kampanię, główny nacisk kładłem na to, żeby iść z bardzo wyraźnym przekazem do wyborców, u których nie miałem poparcia”, mówi europoseł Platformy Obywatelskiej.
„Wtem nagle 9 listopada ojciec zostawił na stole kartkę: «Poszedłem na piwo do Berlina Zachodniego». Mama myślała, że to żart. Mur był dla nas raczej naturalną częścią krajobrazu, niż stworzoną przez ludzi budowlą, którą ludzie mogą także zburzyć”, pisze Felix Ackermann w swoich wspomnieniach z końcowych lat NRD.
Trump wygrał, bo zdołał przekonać do siebie większość „niezależnych”, ale przede wszystkim odnalazł całą grupę wyborców, do których przemówił na zupełnie innym poziomie. Czy wśród demokratów jest ktoś, kto potrafi porwać za sobą tłumy, bo mówi „słucham was”, „jestem waszym człowiekiem”, bo oferuje atrakcyjną wizję przyszłości?
Słuchając komentarzy po decyzji Donalda Tuska, można się poczuć, mówiąc delikatnie, intelektualnie poturbowanym. Otóż, po fakcie każdy zdaje się twierdzić, że to jedynie słuszna, oczywista decyzja, a innej Tusk po prostu nie mógł podjąć.
Szanowni Państwo! „Są dwa scenariusze – albo my to przejmujemy i naprawdę otwieramy się na środowiska obywatelskie, które rozkwitły w ciągu ostatnich czterech lat, otwieramy się na młodych, poważnie dociążając temat ekologii i zmieniamy formułę działania. […] Albo Grzegorz Schetyna zostaje na stanowisku przewodniczącego, co doprowadzi do tego, że – moim zdaniem – władzę w […]
Chcecie zrozumieć, jakimi stworzeniami byli polscy komuniści? Czytajcie książki Eryka Krasuckiego! Biografia Witolda Kolskiego, którą napisał szczeciński historyk, stanowić może drogowskaz, jak pisać o komunistach, nie serwując czytelnikowi ani opowiastki o szlachetnych bojownikach, ani antykomunistycznej agitki.
„Jestem wdzięczna Schetynie. Mimo woli stał się ojcem chrzestnym naszej lewicy. Dzięki temu nie musieliśmy iść na programowe kompromisy, stworzyliśmy lewicowy blok i trzeba to pielęgnować. Myślę, że za cztery lata – jeśli niczego nie popsujemy – będziemy drugą siłą polityczną”, mówi posłanka Lewicy.
Książka Szydłowskiej to ciepła, sentymentalna opowieść o bardzo ciemnych czasach PRL-u, oglądanych przez pryzmat kolorowych pism. Ten sentymentalny ton autorki może drażnić, jednak gdy ogląda się okładki opisywanych czasopism, ich rozkładówki i umieszczone w nich grafiki, staje się on całkowicie zrozumiały.
„Przypominam, że jeszcze w czerwcu, po wcirach, jakie dostaliśmy w wyborach europejskich, kładziono nas do grobu. Mój ojciec dzwonił do mnie wtedy prawie każdego dnia i pytał: „Kiedy wreszcie wypiszesz się z partii Razem?!”. Z tego miejsca serdecznie go pozdrawiam, bo jest początek listopada i jestem w Sejmie”, mówi nowa posłanka Lewicy.
Po wyborach parlamentarnych po stronie opozycji rozgorzała debata o tym, kogo wystawić w wyborach prezydenckich. Jeden kandydat czy wielu? Prawybory czy odgórne nominacje? Małgorzata Kidawa-Błońska czy Władysław Kosiniak-Kamysz? Wszystkie te pytania mają drugorzędne znaczenie. Bo żeby naprawdę powstrzymać PiS, potrzebny jest nie tylko kandydat, ale przede wszystkim pomysł. A na ten temat rozmowy nie ma.
Trzynaście lat po premierze „Labiryntu fauna” – słynnego thrillera fantasy w reżyserii Guillerma del Toro – do rąk czytelników trafia jego wyjątkowa literacka adaptacja, autorstwa Cornelii Funke, autorki powieści dziecięcych i młodzieżowych zwanej „niemiecką Rowling”.
Czy świat wyglądałby inaczej, gdyby w 1933 roku uwierzył Garethowi Jonesowi? To pytanie wciąż sobie zadaję – od czasu, kiedy po raz pierwszy usłyszałam historię o brytyjskim dziennikarzu, i teraz, po obejrzeniu filmu Agnieszki Holland „Obywatel Jones”. Ale czy obecnie jesteśmy w stanie uwierzyć w to, co miało miejsce na radzieckiej Ukrainie ponad 85 lat temu?
„Celem lewicy powinno być doprowadzenie do sytuacji, w której rywalizacja toczy się między neoliberalną prawicą, reprezentowaną przez PO, oraz socjaldemokratyczną lewicą”, mówi Michał Syska.