Brak chęci do rewolucyjnych zmian nie jest zły. Najmłodsi wyborcy należą do pierwszych roczników, które nie muszą już walczyć o wolność swojego kraju. Mogą więc skupić się na tym, by działał on jak najlepiej. Im bardziej będziemy oddalać się od 1989 roku, tym mniej będzie nas to dziwić.
Badania alarmują: młodzi nie chcą głosować! Urodzili się za pierwszego PiS, szkoła po reformach okazała się przemocowa, do tego długa izolacja w czasie pandemii, niezauważana przez politykę katastrofa polityczna. Skoro państwo pokazało, że o nich nie dba, czemu oni mają dbać o państwo?
Pokolenie debiutantów patrzyło na kolejne porażki swoich rodziców i na ich ostateczne osuwanie się w indywidualizm, cynizm i pragmatyzm. Młodzi odbijają tylko świat, który dla nich zbudowaliśmy. Jeszcze nie jest za późno, by razem zacząć go naprawiać. Tylko trzeba umieć słuchać.
Chociaż często tego nie zauważamy i co więcej – nie doceniamy, Polska przez ostatnie dekady przechodzi kolejne fale transformacji. Dotyczy to także podniesienia jakości życia. Możliwość pochylenia się nad problemami młodych dorosłych to także dorobek ostatnich lat. Badając dziś młodzież i wskazując wyzwania usamodzielniającej się młodzieży, trzeba jednak uważać, aby pragnąc im pomóc, nie wzmagać w nich jednocześnie bierności i katastroficznej wizji przyszłości.
Aleksandra Tarnowska wie doskonale, jak najskuteczniej przybliżyć świat polskiej wsi. Po pierwsze, pokazać detale, szczegóły, gesty. Po drugie, podkreślić powagę chłopskich dramatów, które we „Wniebogłosie” nabierają siły antycznej tragedii. To debiut na miarę najlepszych powieści Tadeusza Nowaka. Książka, która zostaje z czytelnikiem na długo.