W Bibliotece Narodowej Ossolineum ukazała się niedawno opasła antologia poezji grupy „Żagary”. Lektura na dziś? Jak najbardziej. Żagarystów określa się zazwyczaj jako poetów katastroficznych, a debata publiczna od kilku lat wygląda coraz częściej jak manifest katastrofizmu. Są jednak pewne różnice.
To wydanie antologii pokazuje, że książka potrafi być mikrokosmosem, czyli małym porządkiem. Wszystko w niej, od kolejności tłumaczonych poetów, przez setki warsztatowych drobiazgów translatorskich, po rozplanowanie tekstu na stronicy, reprodukcje malarskie i gramaturę papieru – jawnie, ale bez nachalności, tworzy ten porządek. Chapeau bas.
Paweł Majewski Tylko (NIE) przeginaj! Pod koniec lat osiemdziesiątych pewien scenarzysta i satyryk, który potem stał się jednym ze znanych publicystów polskiej prawicy i zmarł uwielbiany przez jednych i znienawidzony przez innych, napisał powiastkę relacjonującą w mało zawoalowany sposób życie elit artystycznych późnego Peerelu. W jednej ze scen tego utworku dyrektor teatru przygotowujący awangardowe przedstawienie […]
Małgorzata Pakier Witamy w post-pamięci Wydany po raz pierwszy w 2009 roku pokonferencyjny tom „Pamięć Shoah” to pozycja ważna w polskiej bibliografii studiów nad Zagładą, a wobec wciąż niewystarczająco licznych konkurencyjnych pozycji – również w literaturze o pamięci i kulturowych reprezentacjach przeszłości w ogóle. Autorzy analizują procesy mediatyzacji pamięci, sytuując poszczególne reprezentacje w kontekście społecznych […]