Można się zżymać, że w 1956 roku doszło tylko do „liberalizacji bez demokratyzacji” albo do „skanalizowanej rewolucji”. Nie sposób jednak zaprzeczyć, że otworzyła się wówczas Polska, w której dało się lepiej żyć: poetce, włókniarce, chłopu i właścicielowi warsztatu stolarskiego.
W grozie przesiedleń, szabrownictwa i powojennej traumy milionów ludzi raczej nikomu nie przyszło do głowy, że Polska pod przymusem dokonała prawdopodobnie najlepszej terytorialnej transakcji w swojej historii. Zachód zamiast Wschodu.
Twarz Bieruta spoglądała z wielkich portretów w latach 50. Znalazła się tam z woli Stalina, ale odpowiednich przywódczych rysów nabrała wcześniej – w latach 30. Nie wydaje się jednak, że Piotr Lipiński zrobił wszystko, by dobrze uchwycić przebieg tej operacji.
1 marca coraz powszechniej obchodzi się Dzień Żołnierzy Wyklętych. 12 marca mija kolejna rocznica śmierci Bolesława Bieruta. Zarówno on, jak i ludzie skazani na śmierć za jego rządów pochowani są na tym samym cmentarzu. O związaną z tym politykę pamięci spierają się redaktorzy „Kultury Liberalnej”.
Jan Śpiewak Antyplac Plac Unii Lubelskiej jest jednym z najpiękniejszych placów w Warszawie. Chociaż moim zdaniem nie zasługuje na to, by być nazywany placem (jest jeden plac w Warszawie – Plac Zbawiciela – reszta to ronda, skrzyżowania albo wielkie skwery), wyróżnia się na tle innych placopodobnych miejsc. Wysokie przedwojenne kamienice nadają mu czaru wielkomiejskości. Dwie […]