W starciu dwóch paradygmatów myślenia o III Rzeszy i Zagładzie – tego Jonathana Littella i tego Hannah Arendt – „Strefa interesów” staje po stronie drugiego. Co więcej: radykalizuje go.
Główne nurty krytyki liberalizmu: komunitariański, marksowski, realistyczny – nie są dla niego niebezpieczne, ponieważ wszystkie może zintegrować. Tak naprawdę problemem jest Carl Schmitt.
Rządy postępujące coraz bardziej bezprawnie i rządzeni coraz bardziej anarchiczni – oto obraz początku drugiej dekady XXI wieku.
Ustrojowym celem Prawa i Sprawiedliwości jest schmittowski decyzjonizm – rządy, które rozstrzygają o problemach społecznych według woli, co ma zwiększać skuteczność i ustanowić realną obecność państwa w rozwiązywaniu tych problemów. Wymaga to od nas lepszej kontrargumentacji niż tylko stwierdzenie, że zasada rządów prawa miała określone znaczenie, więc powinna mieć je nadal – pisze Paweł Marcisz w kolejnym odcinku swojego felietonu prawnego.
Skala samej zbrodni z 11 września nie była niczym nadzwyczajnym. To jej teatralność uczyniła z niej swoistą „broń masowego rażenia”. Największe szkody poniesiono w sferze symboli, gdzie pogrzebano liberalny optymizm lat 90.
„Nasz bunt jest jałowy, miałki. Nie mamy języka, przy pomocy którego moglibyśmy go wyrazić, ani nowych wartości – różnych od liberalno-demokratycznych – które dałoby się wnieść na sztandar. A jednocześnie bardzo chcemy się buntować”, mówi w rozmowie o swojej książce „Czas zwyrodniały” Jan Tokarski.
Ostatnie decyzje Putina w sprawie Ukrainy udowadniają, że prezydent Rosji wcale nie zwariował – jak w lutym twierdziła Angela Merkel. Gest taki, jak wysłanie na Ukrainę białego konwoju – z pozoru groteskowy – to raczej próba uprawiania polityki w warunkach permanentnego stanu wyjątkowego.
Margarethe von Trotta swoim filmem o Arendt podejmuje temat zła, jednak stanowi on wyłącznie ilustrację, a nie jego objaśnienie. Zło w filmie personifikuje się w postać nazistowskiego urzędnika i to na jego fenomenie chciałbym się skupić.
Jakub Krzeski Grecy w służbie kontrrewolucji W swojej książce „Apokalipsa i polityka. Eseje mesjańskie” Jacob Taubes wspomina intrygującą historię, jaka wydarzyła się podczas gościnnego wykładu Alexandra Kojève’a w 1967 roku w Berlinie. Wizyta sędziwego już profesora, którego dzieła inspirowały czołowych francuskich intelektualistów epoki – począwszy od Sartre’a przez Bretona aż po Lacana – wzbudziła niemałe […]
Marcin Barański Cienie polityki. O „Teologii politycznej i innych pismach” Carla Schmitta Niedawne wznowienie „Teologii politycznej i innych pism” Carla Schmitta skłania do refleksji nad niesłabnącym zainteresowaniem, jakim cieszy się ten myśliciel w wielu polskich kręgach intelektualnych. Zainteresowanie to nie oznacza bynajmniej apoteozy Schmitta i jego poglądów – o tę byłoby niezwykle trudno z powodu […]
Marta Bucholc Zaufaj nazwie „Wszelkie zaufanie do świata zaczyna się od [nadawania i przyswajania] nazw, dzięki którym można opowiadać historie. […] Strach, który znalazł powrotną drogę do języka, jest już strachem przezwyciężonym” (str. 33). Słowa te można potraktować jako streszczenie programu badawczego Hansa Blumenberga. Zmarły w 1996 roku niemiecki filozof całe swoje życie naukowe poświęcił […]
Artur Wołoch Lewa strona smutku. O „Szpiegu” Tomasa Alfredsona …dzięki temu ona wie, że on wie i on wie, że sam wie, i ja wiem, że oni wiedzą, i że nie ma żadnych niedomówień… „Pieśń misji”, John le Carré „Szpiega” można oglądać jako błyskotliwy thriller szpiegowski, niespiesznie budujący w widzu podejrzliwość wobec każdej z występujących […]
Paweł Marczewski „Nie” dla frontu, „tak” dla sojuszy. W odpowiedzi Cezaremu Michalskiemu Cezary Michalski dał wyraz (http://www.krytykapolityczna.pl/CezaryMichalski/Niemawroganalewicy/menuid-291.html) swojemu rozczarowaniu tekstami zamieszczonymi w naszym cyklu o obawach współczesnej lewicy. Szczególnie podpadł Michalskiemu, co nie jest specjalnym zaskoczeniem, Bronisław Wildstein, zarzucający środowisku „Krytyki Politycznej” elitaryzm. W gruncie rzeczy nie chodzi jednak o to, czy Bronisław Wildstein czyta […]
Jarosław Kuisz Czego nie boi się „Kultura Liberalna” Nie ukrywamy, iż Cezary Michalski zaskoczył nas swoim tekstem [link]. Cykl tekstów pt. „Czego boi się lewica?” oraz „Czego boi się prawica?” zaistniał dopiero w pierwszych odsłonach. Uprzedzaliśmy o tym fakcie, tak na naszych łamach, jak i w publikacji w dzienniku „Polska The Times”. O konfuzji nie […]
Adam Romaniuk O Habermasie i trochę o polskiej polityce. Na marginesie ukazania się polskiego wydania książki Jürgena Habermasa „Uwzględniając Innego” Na naszym rynku ukazała się jedna z nowszych książek Jürgena Habermasa, rzecz z dziedziny filozofii polityki, pod tytułem „Uwzględniając Innego” (wydanie oryginalne 1996). W czytaniu jest niełatwa, choć w wielu partiach łatwiejsza i stylistycznie bardziej […]