W kolejnych edycjach Międzynarodowego Festiwalu Chopin i Jego Europa nie brak nigdy liryki wokalnej. W tym roku również pojawiło się kilka recitali pieśni – z kilku względów najciekawszym wydarzeniem tego rodzaju miał być występ Tomasza Koniecznego i Lecha Napierały przy fortepianie.
Międzynarodowy Festiwal Chopin i Jego Europa odbywa się po raz czternasty, w tym roku pod hasłem „Od Chopina do Paderewskiego” – odwołanie do tego ostatniego podyktowane zostało z pewnością obchodami związanymi ze stuleciem odzyskania przez Polskę niepodległości.
Program recitalu Freirego przypominał bombonierkę złożoną z utworów od Bacha począwszy, przez Schumanna i Villę-Lobosa do Chopina.
O ile „Nieszpory” Herreweghego chciałoby się zachować w pamięci, a może nawet na płycie, to występ Il Giardino Armonico najlepiej jak najszybciej zapomnieć.
Kolejna część relacji z Festiwalu Chopin i Jego Europa.
Program Festiwalu jak co roku wygląda ciekawie, miejscami wręcz imponująco. Tradycyjnie nie ogranicza się do wielkiej symfoniki, lecz stawia na muzykę fortepianową solo, w składach kameralnych i z towarzyszeniem orkiestry, oraz na recitale pieśni i dzieła wokalno-instrumentalne.
Miesiąc temu omówiliśmy w „Kulturze Liberalnej” program i inaugurację 11. Festiwalu „Chopin i jego Europa”, a przed dwoma tygodniami recitale oraz koncerty kameralne i muzyki dawnej. W ostatniej części naszej relacji znajdą się najważniejsze koncerty z udziałem orkiestr symfonicznych.
Kolejna odsłona recenzji tegorocznego festiwalu „Chopin i jego Europa”.
Doprawdy, czasem zaskakująco trudno uciec przed owym bagażem, jakim są toczące się kulturową koleiną skojarzenia.
Mizdrzy się Mozartem – pomyślałem w pierwszej chwili. Oto Cherubin z Wesela Figara, którego hrabia, rozgniewany z powodu nadmiernych figli z pannami, zesłał na błotniste Mazowsze.