Istnieje potrzeba opowiedzenia historii Polski z liberalno-lewicowej perspektywy. Ale jeśli taka opowieść ma być dziś użyteczną bronią w „walce o rząd dusz”, to trzeba podejść do zadania odrobinę bardziej merytorycznie niż dzieje się to w „Ofiarach losu”.
To, że wieczorna pikieta 13 grudnia przeniosła się spod willi generała Jaruzelskiego pod willę Jarosława Kaczyńskiego nie jest pustą złośliwością. Antykomunizm był cechą określającą dawne Porozumienie Centrum, ale dzisiejsze wcielenie tej formacji politycznej bardziej żeruje na peerelowskich sentymentach, niż stara się ostatecznie zerwać z komunistycznym dziedzictwem.
O zaniku polskiej lewicy i szansach na jej odrodzenie w nowej formie po wyborach prezydenckich.
W ostatnich latach wielu ekonomistów przyznało, że wiara w spontaniczną rynkową równowagę z lat 90. była naiwna. Tymczasem Leszek Balcerowicz wciąż broni neoliberalnych dogmatów i dowodzi, że wypaczenia wynikają z tego, iż wdrożono je w zbyt małym stopniu – niczym zawiedziony utopista.
O kolejnych odsłonach gospodarczego kryzysu, wojennym klinczu na wschodniej Ukrainie oraz o przekreślającym ostatnie szanse na powstanie zjednoczonego Centrolewu wyborze kandydatki SLD na prezydenta pisze Krzysztof Iszkowski.
Po nagłym – i wygranym nadspodziewanie stabilną większością – głosowaniu nad wotum zaufania dla rządu, kryzys wywołany ujawnieniem rozmów czołowych postaci PO należy uznać za zakończony.
Polityczna historia III RP, którą w „Po południu” i „Czasie gniewu” rekonstruuje Robert Krasowski, nie jest dziełem na miarę Machiavellowskiego „Księcia”, jak chcieliby niektórzy. Trzeba je czytać jako to, czym są, a więc pogłębioną publicystykę na temat wydarzeń i postaci, które wkrótce przestaną nas ekscytować.
Szanowni Państwo, 25 maja po raz trzeci wybierzemy swoich reprezentantów w Parlamencie Europejskim. Jednak wedle danych CBOS zaledwie co trzeci Polak deklaruje osobiste zainteresowanie tym głosowaniem. Prawdopodobnie do urn pójdzie ostatecznie jeszcze mniej osób. Polska nie jest zresztą wyjątkiem. Według niedawnego raportu European Council on Foreign Relations zaledwie 30 proc. mieszkańców krajów Dwudziestki Ósemki ma […]
Karolina Wigura: Według niedawnego raportu European Council on Foreign Relations zaledwie 30 proc. obywateli Unii Europejskiej ma do niej zaufanie. Polacy nie są tu wyjątkiem. Także wybory do Europarlamentu nie cieszą się zbytnim zainteresowaniem. Nie tylko nad Wisłą, lecz także choćby w Wielkiej Brytanii trwa gorąca dyskusja: co nasi przedstawiciele będą robić w Brukseli, oprócz […]
„Kultura Liberalna” oraz barStudio zapraszają we wtorek 29 kwietnia 2014 r. o godz. 18.00 na debatę przedwyborczą kandydatów z warszawskich list do Parlamentu Europejskiego.
Łukasz Jasina Ostrożniej z pochwałami… Kiedy przystąpiłem do czytania tekstu Krzysztofa Iszkowskiego w jednym z ostatnich numerów „Kultury Liberalnej” (nr 249 (41/2013) z 15 października 2013 r.) , byłem wprawdzie przerażony tytułem, ale pełen nadziei. Optymistycznie nastawił mnie zwłaszcza początek tekstu. Podobnie jak autor (jesteśmy zresztą ludźmi tego samego pokolenia) oglądałem konferencje prasowe rzecznika rządu […]
Krzysztof Iszkowski Dodatni bilans Urbana Wstyd się przyznać, ale kiedy miałem 8 lat retransmisje wtorkowych spotkań rzecznika rządu z zagranicznymi dziennikarzami były moim ulubionym programem telewizyjnym. Jerzy Urban był mniej moralizatorski od Misia Uszatka i bardziej sympatyczny od generała Jaruzelskiego, który do dziś łączy w jednej osobie trzy paskudne cechy: stalinowską trwogę, wojskowy dryl i […]
Pozbawieni słuchu muzycznego pasjonaci polityki w grę „Jaka to melodia?” mogą bawić się dzięki radiu TOK FM.
Krzysztof Iszkowski Między bajką a diagnozą społeczną Sylwester na wrocławskim rynku obył się bez plastikowego kielicha wypełnionego Waldkiem Mandarynką, co zdyskredytowało Michała Witkowskiego jako proroka. Dyskusja, czy pisarz może stać się celebrytą – i czy w ogóle powinien tego chcieć – ucichła. Wściekle różowe okładki „Margot” już się opatrzyły, a „Pudelek” przestał zamieszczać nowe informacje […]
Magdalena Miecznicka Niedzielny lunch na Statoilu Ponieważ nie umiemy gotować, i swojej nieumiejętności gotowania strzeżemy jak dziewictwa (którego jednak nie strzeżemy), w tygodniu na obiady chodzimy do firmowej stołówki. Ewentualnie spotykamy się na służbowe lub półsłużbowe lunche na mieście, najchętniej w barach sushi. Nie przejmujemy się pogłoskami, że sushi jest démodé – prawdziwa dama podąża […]