Pasaże i ustępy. O „Wieśniaku paryskim” Louisa Aragona (i „Fezie, świętym mieście Arabów” Luisa Cardozy y Aragón)
Surrealista nie spaceruje głównymi traktami, lecz zagląda do zadymionych kawiarni i podrzędnych lupanarów. Taki jest świat „Wieśniaka paryskiego”, w którym Paryż oglądany (a raczej podglądany) jest od tyłu, zza kulis, oczami prostytutek i drobnych handlarzy.