Przypadek Katalonii to w szerszej perspektywie głosowań niepodległościowych problem regulacji międzynarodowych dotyczących warunków pokojowej secesji, która kończyłaby się uznaniem przez ONZ nowopowstałego bytu politycznego za państwo. Warunki te, na co wskazują historyczne przykłady, wymagają przynajmniej zgody obu stron na rozstanie.
Choć uczucia Katalończyków są szczere, wszystkie argumenty za niepodległością Katalonii są z gruntu fałszywe.
Wbrew nazwie własnej partii, Partido Popular, jej lider Mariano Rajoy nie jest w swoim kraju politykiem „popularnym”. Mimo to prawdopodobnie to on ponownie zostanie premierem Hiszpanii.
Wrześniowe wybory do parlamentu Katalonii i niedzielne do kortezów Hiszpanii połączyły Barcelonę z Madrytem – i tu, i tu sformowanie rządu okazało się poważnym wyzwaniem. To, której ze stron uda się szybciej wyjść z impasu, może być kluczowe w politycznych zapasach o niepodległość prowincji.
Pierwszy dzień jesieni w Hiszpanii nieoczekiwanie okazał się dniem wiktorii hiszpańskich kobiet.
O wymianach na hiszpańskim tronie, europejskich rekomendacjach gospodarczych dla Polski oraz o wenezuelskiej benzynie za 3 grosze pisze Marcin Dobrowolski we wtorkowym przeglądzie prasy.
Francja straciła ostatnie „A” ze swego ratingu – ubolewał dziennik ekonomiczny „Les Echos”, po tym jak dwunastego lipca, niemal w przeddzień francuskiego święta narodowego, agencja ratingowa Fitch obniżyła notowanie tego kraju z AAA do AA+. Fitch to ostatnia z głównych agencji ratingowych, która utrzymywała maksymalną ocenę Francji. Powodem zmiany tej decyzji jest wysokie, utrzymujące się […]