0000398695
close
W walce o demokrację nie robimy sobie przerw! Przekaż 1,5% na Fundację Kultura Liberalna WSPIERAM
close
Kultura Liberalna solidarnie z Ukrainą

PRZEKAŻ
1,5%
PODATKU
close

W walce o demokrację

nie robimy sobie przerw!

Przekaż 1,5% na Fundację
Kultura Liberalna

Przekaż 1,5%
na Fundację Kultura Liberalna
forward
close
  • FINKIELKRAUT
  • KRASTEW
  • KUISZ
  • NUSSBAUM
  • ROY
  • TAYLOR

Nowa czy stara wojna? Laickie państwo i wyznawcy religii

Szanowni Państwo,

rzecz działa się w Kielcach. Pracownica urzędu marszałkowskiego przeszła na islam. Zaczęła nosić zakrywającą włosy chustę oraz długie ciemne spódnice. Stopniowo pojawiły się kłopoty. Ostatecznie kobieta została zwolniona. Pracodawca utrzymywał, że nie doszło do dyskryminacji na tle wyznaniowym. A jednak sąd pracy wydał korzystne dla kobiety orzeczenie, uznając iż powinna zostać przywrócona do wykonywania obowiązków na poprzednich warunkach.

Dalsze postępowanie jest w toku. Już jednak widać, że po 10 latach w UE, związane z wielokulturowością dylematy stają się naszymi. Sprawa z Kielc pokazuje, że kontrowersje nie muszą wcale wiązać się z masową imigracją. Jedna z najgłośniejszych ostatnio spraw na zachodzie Europy dotyczyła odpowiedzi na pytanie, czy prywatny żłobek miał prawo zwolnić opiekunkę do dzieci za noszenie w pracy muzułmańskiej chusty.

Takie dylematy mają dziś wymiar europejski. Włochy, Niemcy, Wielka Brytania – wszędzie dziś rodzi się pytanie o to, jaki system wartości może skutecznie jednoczyć społeczeństwo. Tymczasem Europejski Trybunał Praw Człowieka zupełnie niedawno podtrzymał zgodność z prawem zakazu zakrywania twarzy w miejscach publicznych we Francji. Na dyskryminację poskarżyła się znów młoda kobieta. Teoretycznie do szkół, urzędów, dworców, parków, nie można wchodzić także w kasku motocyklowym czy kominiarce, ale wszyscy doskonale wiedzą, że chodzi o burkę czy nikab. Nieprzestrzeganie tego zakazu grozi dotkliwą karą finansową. W Belgii naciski ze strony muzułmańskich rodziców, by w szkołach uczyć o tradycyjnym modelu rodziny i zezwolić dzieciom na noszenie tradycyjnych strojów, doprowadziły ostatecznie do zakazu noszenia chust. A przy tym wcale nie aż tak egzotyczna wydaje się myśl o sojuszu konserwatywnych muzułmanów i na przykład katolików przeciwko idei laickości. Dość wspomnieć o możliwości wspólnej obrony tzw. tradycyjnego modelu rodziny.

W Polsce niedawne gwałtowne spory między zwolennikami świeckiego państwa, a katolikami powinny skłaniać do poważnego namysłu.

Co wybierzemy? Jak w praktyce będzie funkcjonować polska tolerancja? Czy i nasz parlament będzie chciał przegłosować jakąś ustawę zakazującą noszenia w miejscach publicznych islamskich nikabów i burek?

Wracamy zatem do gorącej dyskusji, którą na naszych łamach otworzyła polemika Marthy Nussbaum, zwolenniczki idei wzajemnego dostosowania się imigrantów i wspólnot ich przyjmujących, oraz Alaina Finkielkrauta, zdecydowanego przeciwnika ustępstw kultury dominującej wobec imigrantów.

Dziś o komentarz do wymiany zdań miedzy światowej sławy filozofami polityki prosimy Charlesa Taylora, Oliviera Roy oraz Iwana Krastewa.

Zapraszamy do lektury!

Jarosław Kuisz

 


 

Temat Tygodnia powstał we współpracy z Ośrodkiem Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich Uniwersytetu Warszawskiego, którego misją jest wspieranie wymiany intelektualnej między Francją a Polską.

Partnerami są również Instytut Nauk o Człowieku w Wiedniu oraz Eurozine.

nowe-logo-okf (1)

 


 

 Stopka numeru:

 

Koncepcja Tematu Tygodnia: Jarosław Kuisz.

Współpraca: Paul Gradvohl, Aneta Bassa, Błażej Popławski, Adam Puchejda, Łukasz Pawłowski, Michał Matlak.

Ilustracje: Anna Krztoń [http://www.anna.krzton.com/blog].

Nr 291

(31/2014)
05.08.2014

Iwan Krastew

Nie bójmy się politycznych emocji

Jesteśmy w stanie zakazać noszenia burki, ale nie zakażemy emocji, jakie burka wywołuje. A to właśnie strach przed emocjami politycznymi może leżeć u podstaw kryzysu projektu europejskiego, przekonuje bułgarski politolog.

Charles Taylor w rozmowie z Jarosławem Kuiszem

Przepis na społeczną katastrofę

Zamiast piętnować imigrantów należy pracować nad rozbudzeniem w nich poczucia przynależności do nowego kraju. W przeciwnym wypadku ich frustracja i poczucie wykluczenia będą się pogłębiać, a wraz z nimi społeczne podziały, twierdzi kanadyjski filozof.

Olivier Roy w rozmowie z Jarosławem Kuiszem

Burka jako forma ekshibicjonizmu

Czy zabranianie noszenia burki to dyskryminacja? Francuski znawca islamu Olivier Roy twierdzi, że nie. Noszenie burki, przekonuje, to indywidualna decyzja niewielkiej grupy dobrze wykształconych i bynajmniej nie podległych mężczyznom kobiet. Zaś twierdzenie, że zakaz celuje w europejski projekt wielokulturowości jest zupełnym nieporozumieniem.

PATRZĄC

Wojciech Kacperski

Wspólnota ruin. Wystawa „Bejrut – Warszawa. Po-Wstanie”

W rocznicę wybuchu powstania warszawskiego w Domu Towarowym Braci Jabłkowskich odbył się wernisaż wystawy „Bejrut – Warszawa. Po-Wstanie”. Zdjęcia wykonane w 1993 r. przez 14-letniego Fadiego Zabada pokazują stolicę Libanu zniszczoną w wyniku wojny domowej. W takim kontekście nie sposób nie czynić porównań do unicestwionej Warszawy.

Sebastian Smoliński

Słabnący puls neomodernizmu. Relacja z 14. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty

Nieśpieszne tempo akcji, oszczędne dialogi i długie ujęcia wymagające cierpliwości oraz skupienia – to wyznaczniki neomodernizmu, od lat kojarzonego z Nowymi Horyzontami. Jednak w tym roku niektórzy jego przedstawiciele odeszli od tej poetyki – czyżby na rzecz dotarcia do szerszej publiczności?

WIĘCEJ
CZYTAJĄC

Alexandra Richie w rozmowie z Piotrem Szymańskim i Hubertem Czyżewskim

Zemsta Hitlera

Dziś wiele osób zastanawia się nad zasadnością decyzji o wybuchu powstania zapominając, że Polska leżała pomiędzy dwoma najbardziej krwiożerczymi dyktaturami w historii Europy. Zrezygnowanie z powstania nic by nie zmieniło, twierdzi w rozmowie z „Kulturą Liberalną” Alexandra Richie, autorka książki „Warszawa 1944”.

Henryk Grynberg

Wiedeńska krew. O reportażu Elisabeth Åsbrink

„W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa” to historyczny reportaż o dwóch twarzach Szwecji w czasie II wojny światowej. To również książka, która historię Holokaustu opowiada z osobistej perspektywy jego ofiar. By pisać w ten sposób, trzeba mieć jednak dobry słuch. Słuch Elisabeth Åsbrink jest nieomylny.

WIĘCEJ
SMAKUJĄC

Agata Dąbrowska

[Smaki dizajnu] Moda i reszta świata. Notatki z Londynu

Niezmiennie fascynuje fakt, w jaki sposób kawałek tkaniny stwarza (i przekracza) sytuację, osobowość, normy społeczne. To, jak moda wpływa na to, co niematerialne, w sposób umykający słowom i statystyce.

WIĘCEJ

FELIETONY

[Projekt: Polska] Młodzież skręca w prawo?

[Putinada] Bezradność Putina

[Stany Zjednoczone] Nie ma polskiej Watergate

[Chiny] Dziki apetyt Chińczyków

[Afryka] Epidemia eboli w Afryce